Μαμελουκικό Σουλτανάτο (Κάιρο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 162:
Οι Μαμελούκοι σουλτάνοι ήταν προϊόντα της στρατιωτικής ιεραρχίας, η εισδοχή εντός της οποίας ήταν στην ποραγματικότητα περιορισμένη στους Μαμελούκους, σε εκείνους δηλ. τους στρατιώτες που εισάγονταν στη χώρα ενώ ήταν νεαροί σκλάβοι. Παρόλα αυτά, οι υιοί των Μαμελούκων εδύναντο να μπουν και ανελιχθούν σε υψηλά αξιώματα στις τάξεις της στρατιωτικής ιεραρχίας, τυπικώς όμως δεν στρατιωτική υπηρεσία. Αντιθέτως, πολλοί ακολούθησαν καριέρα εμπόρου, λογίου ή άλλης φύσεως. Ο στρατός που κληρονόμησε ο [[Μπαϊμπάρς|Μπαϋμπάρς Α΄]] αποτελείτο από [[Κούρδοι|Κούρδους]] και [[Τουρκικά φύλα|Τούρκους]] που ήταν μέλη διαφόρων φυλών, πρόσφυγες από τους διάφορους στρατούς των [[Αγιουβίδες|Αγιουβιδών]] στη [[Συρία]] και άλλα στρατεύματα από στρατούς που συνέτριψαν οι [[Μογγόλοι]]. Μετά τη μάχη του Άιν Ζαλούτ (''Πηγή του Γολιάθ''), ο Μπαϋμπάρς Α΄ αναδιοργάνωσε το στρατό σε τρία τμήματα: το Βασιλικό [[Σύνταγμα]] των Μαμελούκων, τους στρατιώτες των εμίρηδων, και τη ''χάλκα'' (σώμα των μη Μαμελούκων στρατιωτών). Οι "Βασιλικοί Μαμελούκοι", που ήταν υπό τις απευθείας διαταγές του [[σουλτάνος|σουλτάνου]], ήταν το πιο υψηλό σώμα στον στρατό, στο οποίο η είσοδος ήταν αποκλειστικόπρονόμιο των Μαμελούκων. Οι "Βασιλικοί Μαμελούκοι" ήταν στην πραγματικότητα ο ιδιωτικός στρατός του σουλτάνου. Οι [[εμίρης|εμίρηδες]] επίσης διέθεταν δικό τους στρατιωτικό σώμα, που στην ουσία αποτελούσε τον δικό τους ιδιωτικό στρατό. Οι στρατιώτες των εμίρηδων ήταν υπό τις άμεσες διαταγές αυτών, αλλά μπορούσαν να κινητοππιηθούν από τον σουλτάνο όποτε χρειαζόταν. Καθώς οι εμίρηδες προάγονταν, ο αριθμός των στρατιωτών στο στρατιωτικό σώμα τους αυξανόταν, και όταν αντίπαλοι μεταξύτους εμίρηδες προκαλούσαν την εξουσία ο ένας του άλλου, συχνά χρησιμοποιούσαν τα ιδιαίτερα στρατιωτικά τους σώματα, γεγονός που οδηγούσε σε μεγάλες καταστροφές της ζωής των πολιτών. Η ''χάλκα'' είχε κατώτερο κύρος σε σχέση με τα συντάγματα των Μαμελούκων. Είχε τη δική της διοικητική δομή και βρισκόταν υπό τις άμεσες διαταγές του σουλτάνου. Τα συντάγματα της ''χάλκα'' παρήκμασαν τον 14ο αιώνα όταν οι επαγγελματίες μη Μαμελούκοι στρατιώτες έπαυσαν γενικώς να κατατάσσονται στο στρατό.
O στρατός των [[Αγιουβίδες|Αγιουβιδών]] είχε έλλειψη ενός σαφούς και μόνιμου ιεραρχικού συστήματος και μία από τις πρώτες μεταρρυθμίσεις του σουλτάνου Μπαϋμπάρς Α΄ ήταν η δημιουργία μιας καθορισμένης στρατιωτικής ιεραρχίας. Για το σκοπό αυτό, εισήγαγε το σύστημα , με τον εκάστοτε αριθμό να υποδεικνύει πόσα έφιππα μαμελουκικά στρατεύματα είχαν ανατεθεί στην εξουσία του εκάστοτε εμίρη. Επιπροσθέτως, ένας εμίρης 1.000 ιππείς κατά τη διάρκεια της μάχης. Ο Μπαϋμπάρς Α΄ θέσπισε την ομοιομορφία στο στρατό και έβαλε τέλος στην προηγούμενη αυτοσχέδια φύση των διάφορων αγιουβιδικών στρατιωτικών δυνάμεων της Αιγύπτου και της Συρίας. Για να προσδώσουν μεγαλύτερη ομοιομορφία στο στρατό, οι σουλτάνοι Μπαϋμπάρς Α΄ και Καλαβούν τυποποίησαν την ακαθόριστη έως τότε αγιουβιδικήπολτική όσον αφορά τη διανομή των ''ικτά'ατ'' στους εμίρηδες. Η ανασυγκρότηση του συστήματος διανομής των ''ικτά'ατ'' δημιούργησε έναν "καθαρό" και σαφή δεσμό μεταξύ του βαθμού ενός εμίρη και το μέγεθος του ''ίκτα'' του. Για παράδειγμα, ένας εμίρης των 40 θα έπαιρνε ένα ''ίκτα'' στο ένα τρίτο του μεγέθους από το αντίστοιχο ''ίκτα'' ενός εμίρη των 100. Ο Μπαϋμπάρς Α΄ξεκίνησε επίσης επιθεωρήσεις των στρατευμ΄των ώστε να επιβεβαιώσει ότι οι σολυτανικές διαταγές εκτελούντο, επιπρόσθετα των
Βαθμιαία, καθώς οι Μαμελούκοι όλο και περισσότερο καταλάμβαναν τις διοικητικές και αυλικές θέσεις στο κράτος, αναπτύχθηκαν και οι μαμελουκικές καινοτομίες στην προϊούσα αγιουβιδική ιεραρχία. Τα αξιώματα του ''ουσταντάρ'' (μαγιορδόμου), ''χατζίμπ'' (εμρίη τζαντάρ και ''χαζιντάρ'' (θησαυροφύλακας), που υπήρχαν κατά τη διάρκεια της αγιουβιδικής περιόδου, αλλά ο Μπαϋμπάρς τα επιπλέον αξιώματα του ''νταουντάρ'', ''εμίρ αχούρ'', ''ρου'ους αλ-ναουάμπ'' και ''εμίρ ματζλίς''. Τα διοικητικά αξιώματα ήταν σε μεγάλο βαθμό τελετουργικά και ήταν στενά συνδεδεμένα με ποικίλα στοιχεία της στρατιωτικής ιεραρχίας.
Ο ''ουσταντάρ'' (παό το αραβικό ουστάντ αλ-νταρ, "αφέντης του σπιτιού) ήταν ο επικεφαλής του σουλτανικού επιτελείου, υπεύθυνος για την οργάνωση των καθημερινών δραστηριοτήτων της σουλτανικής Αυλής, τη διαχείριση του προσωπικού προϋπολογισμού του σουλτάνου και την εποπτεία όλων των κτηρίων της Ακρόπολης του Καΐρου και του προσωπικού της. Ο ''ουσταντάρ'' συχνά αναφερόταν ως ''ουσταντάρ αλ-αλίγια'' ("μεγάλος κύριος του σπιτιού") για να ξεχωρίζει από τους ''ουσταντάρ σαγκίρ'' (μικρότερους μαγιορδόμους) των οποίων οι αρμοδιότητες ήταν υπεξούσιες του ''ουσταντάρ αλ-αλίγια'' και επέβλεπαν συγκεκριμένους τομείς της Αυλής και της ακρόπολης, όπως το θησαυροφυλάκιο του σουλ΄τανου, την προσωπική περιουσία και τις κουζίνες της ακρόπολης. Οι Μαμελούκοι εμίρηδες είχαν επίσης τους δικούς τους ''ουσταντάρ''. Το αξίωμα του ''ουσταντάρ αλ-αλίγια'' εξελίχθηκε σε πολύ σημαντικό πόστο ισχύος από τα τέλη του 14ου αιώνα, κυρίως την περίοδο των σουλτάνων Μπαρκούκ και Φαράτζ αν-Νασίρ, οι οποίοι μετέφεραν τις αρμοδιότητες του ειδικού γραφείου για τους Μαμελούκους τους
στην εξουσία του ''ουσταντάρ'', μετατρέποντας τον έτσι στον ανώτερο αξιωματούχο στον οικονομικό τομέα του σουλτανάτου.
==Οικονομία==
| |||