Οίκος της Τραστάμαρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Οίκος της Τραστάμαρα''' ([[ισπανικά]]: ''Casa de Trastámara'') ήταν πλάγιος κλάδος του [[Οίκος της Ιβρέας|Οίκου της Ιβρέας]]. Ήταν βασιλική δυναστεία της Ιβηρικής χερσονήσου, η οποία κατά τον 14ο και 15ο αιώνα κατέλαβε διάφορα βασιλικά στέμματα της Ν. Ευρώπης. Το όνομά της το οφείλει στην κομητεία της Τραστάμαρα. Το [[1369]] ο κόμης της Τραστάμαρα Ερρίκος κατέλαβε τον θρόνο της Καστίλλης[[Στέμμα της Καστίλης|Καστίλης]] ως [[Ερρίκος Β΄ της Καστίλης|Ερρίκος Β΄]]. Ο υιός του [[Ιωάννης Α΄ της Καστίλης|Ιωάννης Α']] νυμφεύτηκε την Eλεονώρα της Βαρκελώνης. Ο πρωτότοκος υιός του [[Ερρίκος Γ΄ της Καστίλης|Ερρίκος Γ']] τον διαδέχθηκε στην Καστίλη. Στο γειτονικό [[βασίλειο της Αραγωνίας]], βασιλιάς ήταν ο αδελφός της Ελεονώρας Ιωάννης Α' που απεβίωσε χωρίς άρρενα τέκνα. Ο αδελφός του Μαρτίν που τον διαδέχθηκε απεβίωσε το 1410 χωρίς επιζώντα νόμιμα τέκνα, έτσι τον διαδέχθηκε ο δευτερότοκος υιός της Ελεονώρας, ο [[Φερδινάνδος Α΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδος Α']] ως βασιλιάς της [[ΒασίλειοΣτέμμα της Αραγωνίας|Αραγωνίας]].

Στην Αραγωνία και στη [[Βασίλειο της Σικελίας|Σικελία]] τον Φερδινάνδο Α' διαδέχθηκε ο πρωτότοκος [[Αλφόνσος Ε΄ της Αραγωνίας|Αλφόνσος Ε']] τον οποίο υιοθέτησε η [[Ιωάννα Β΄ της Νάπολης|Ιωάννα Β']] βασίλισσα της [[Βασίλειο της Νάπολης|Νάπολης]], έτσι αργότερα κληρονόμησε το βασίλειό της. Δεν είχε όμως νόμιμα τέκνα, έτσι την Αραγωνία και τη Σικελία την κληρονόμησε ο αδελφός του [[Ιωάννης Β΄ της Αραγωνίας|Ιωάννης Β']]· κληροδότησε μόνο το βασίλειο της Νάπολης στο νόθο υιό του [[Φερδινάνδος Α΄ της Νάπολης|Φερδινάνδο Α']], αυτός στον πρώτο υιό του [[Αλφόνσος Β΄ της Νάπολης|Αλφόνσο Β']] και αυτός στον υιό του [[Φερδινάνδος Β΄ της Νάπολης|Φερδινάνδο Β']]. Αυτόν διαδέχθηκε ο θείος του [[Φρειδερίκος Δ΄ της Νάπολης|Φρειδερίκος Δ']].

Ο Ιωάννης Β' της Αραγωνίας νυμφεύτηκε πρώτα τη Λευκή βασίλισσα της Ναβάρρας, έτσι η [[Βασίλειο της Ναβάρρας|Ναβάρρα]] κληρονομήθηκε στο πρώτο τέκνο του [[Κάρολος Δ΄ της Ναβάρρας|Κάρολο Δ']], που απεβίωσε χωρίς απογόνους, έτσικαι ως εκ τούτου τον διαδέχθηκε η αδελφή του [[Λευκή της Ναβάρρας|Λευκή]], επίσης χωρίς απογόνους και αυτήν η αδελφή της [[Ελεονώρα της Ναβάρρας|Ελεονώρα]]. Στον υιό από το δεύτερο γάμο του [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδο Β']] κληροδότησε το βασίλειο της Αραγωνίας - Σικελίας. Ο Φερδινάνδος Β' νυμφεύτηκε τη 2η εξαδέλφη του, την προαναφερθείσα [[Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης|Ισαβέλλα της Καστίλης]]. Είναι οι δύο ''καθολικοί'' βασιλείς που ολοκλήρωσαν την ανάκτηση της Ιβηρικής από τους Μαυριτανούς. Η κόρη τους [[Ιωάννα Α΄ της Καστίλης|Ιωάννα]] κληρονόμησε και τα δύο βασίλεια, από την ένωση των οποίων δημιουργήθηκε η Ισπανία. Παντρεύθηκε τον [[Φίλιππος Α΄ της Καστίλης|Φίλιππο Αψβούργων]]. Είναι οι γονείς του [[Κάρολος Κουΐντος|Καρόλου]], αρχιδούκα της Αυστρίας, Ε' (quintus) βασιλιά της Γερμανίας και A' της Ισπανίας. Έτσι στην Ισπανία τον Οίκο των Τρασταμάρα διαδέχθηκε ο [[Οίκος των Αψβούργων]].

Επίσης από το [[1425]] μέχρι το [[1479]] οι Τραστάμαρα κατείχαν το θρόνο της [[Βασίλειο της Ναβάρρας|Ναβάρρας]] και από το [[1442]] μέχρι το [[1501]] κατείχαν το θρόνο της [[Βασίλειο της Νεάπολης|Νάπολης]].

Η οικογένεια εξέλιπε με φυσικό τρόπο, όταν ο τελευταίος εκπρόσωπός της, [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας]], πέθανε χωρίς να αφήσει άρρενες απογόνους. Τους διαδέχτηκαν οι [[Αψβούργοι]], οι οποίοι είχαν συνδεθεί μαζί τους με γάμο<ref>Η κόρη του Φερδινάνδου και της [[Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης|Ισαβέλας]], η [[Ιωάννα Α΄της Καστίλλης|Ιωάννα]] είχε παντρευτεί τον [[Φίλιππος Α΄ της Καστίλης|Φίλιππο των Αψβούργων]]. Τα παιδιά τους ήταν οι μοναδικοί επιζήσαντες γόνοι των Τρασταμάρα</ref>. Η κόρη του Φερδινάνδου [[Ιωάννα Α΄της Καστίλλης|Ιωάννα]] ήταν η τελευταία Ισπανίδα Ηγεμόναςηγεμόνας της Ισπανίας, οι μετέπειτα δυναστικοί οίκοι ήταν μη ισπανικής καταγωγής<ref>Οι Αψβούργοι ήταν αυστριακής καταγωγής και οι Βουρβόνοι γαλλικής</ref>.

Οι Τραστάμαρα γενικά άφησαν καλές εντυπώσεις στις περιοχές που κυβέρνησαν. Ενίσχυσαν τη βασιλική εξουσία, την αστική οικονομία και την ανάπτυξη των αστικών κέντρων και έδωσαν σημαντική ώθηση στη οικονομική πρόοδο των εδαφών τους. Παράλληλα όμως χαρακτηρίζονται από την έντονη προσκόλλησή τους στον καθολικισμό και τις διώξεις κατά των [[Εβραίοι|Εβραίων]] και των [[Μουσουλμάνος|Μουσουλμάνων]]. Ο Φερδινάνδος έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος [[Αντισημιτισμός|διώκτης των Εβραίων]] μετά τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]].