|
==Ο μύθος==
Σε πρακτικό συμβολικό επίπεδο αντιπροσωπεύει τον [[νόμος|νόμο]] και την απαρασάλευτη τάξη, το θείο [[δίκαιο]].
Ο [[Ησίοδος]] δεν θα μπορούσε διαφορετικά μια τέτοια τιτάνια, αλληγορικής σημασίας, θεότητα να μημην τη συμπεριλάβει στους πρώτους θεούς ως κόρη του πρώτου θεϊκού ζεύγους, του Ουρανού και της Γαίας, η οποία στη συνέχεια εμφανίζεται ως η δεύτερη σύντροφος του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]]. Ο γάμος του μαζί τηςτους σηματοδότησε, μετά την κατάποση της πρώτης του συζύγου [[Μήτιδα|Μήτιδος]], τη σταθεροποίηση της βασιλείας του πιο δυνατού από όλους τους θεούς. Μια βασιλεία που, από εκείνη τη στιγμή, ήταν εγγύηση σταθερών κανόνων που ισχύουν για θνητούς και θεούς.
Η Θέμις στη μυθολογία είναι εκείνη που θεσμοθετεί. Το δίκαιο που αντιπροσωπεύει είναι ιερό και, ισχύει, καιομοίως, για τους θεούς και είναι ανώτερο ακόμη και από τη βούλησή τους. Ως θεά είχεΕίχε τρισυπόστατη εκπροσώπηση: ως θεά φυσικής τάξης, ως θεά της ηθικής τάξης και ως προφήτις θεά, ιδιότητα που την κληρονόμησε από τηντη μητέρα της, Γαία.<br />
Έτσι σύμφωνα με τα παραπάνω, θυγατέρες της Θέμιδος, ως εκπροσωπούσα τη φυσική τάξη φέρονταν οι [[Ώρες (μυθολογία)|Ώρες]] (= οι εποχές με το τυπικό της ακριβούς εναλλαγής των,), ως εκπροσωπούσαεκπροσωπούσες την ηθική τάξη, φέρονταν η [[Ευνομία]], η [[Δίκη]], και η [[Ειρήνη (μυθολογία)|Ειρήνη]], που αποτελούν τα υπέρτατα αγαθά μιας κοινωνίας, καθώς και οι [[Μοίρες]], (η Κλωθώ, η Λάχεση και η Άτροπος) που προσωποποιούσαν το πεπρωμένο κάθε ανθρώπου και στις οποίες ο πατέρας τους, Δίας, τις είχε αναθέσει να διανέμουν στους ανθρώπους τα αγαθά, και, τέλος, ως εκπροσωπούσαεκπροσωπούσες την προφητεία φέρονταν οι Νύμφες καθώς και η παρθένα [[Αστραία (μυθολογία)|Αστραία]], επίσης προσωποποίηση της δικαιοσύνης.
Αρχικά, η Θέμις, έχοντας κληρονομήσει τηντη μαντική ικανότητα από την μητέρα της, αντικατέστησεεγκαταστάθηκε εκείνη πρώτη στο [[Μαντείο των Δελφών]]. Όταν, όμως, γεννήθηκε ο [[Απόλλων]]ας, επέδειξε προς αυτόν ιδιαίτερη αγάπη και στοργή και σύμφωνα με τη μυθολογία αυτή πρώτη του πρόσφερε τροφή, θεωρούμενη έτσι και τροφός του Απόλλωνα, παραδίδοντάς του αργότερα το εν λόγω Μαντείο.<br />
Ο [[Όμηρος]], σύμφωνα με τα έπη του, τονίζει ότι η Θέμις εκτελεί, παρά τον Δία, καθήκοντα κήρυκος και ότι εξ ονόματός του συγκαλούσε τα συμβούλια των ολυμπίων θεών. και ότι επόπτευεΕπόπτευε την τάξη κατά τις τελετές των συμποσίων τους. Επίσης ότι αυτή κάθε φοράκαι εξαγγέλλειεξήγγειλε τις αποφάσεις του Δία. εξ ου και αποκαλούνταν "''Διός θέμιστες''". όπως έτσι λέγονταν οι νόμοι και οι αποφάσεις που δημιουργούσαν οι άνθρωποι κατ΄ εικόνακατ΄εικόνα της δικαιοσύνης του Ολύμπου.
Με αυτές τις αντιλήψεις ο Ησίοδος έπλασε στη [[Θεογονία]] του την Θέμιδα, ως σύζυγο του Δία, αφού, η ιδέα της τάξης είναι συνυπάρχουσα ιδιότητα του υπέρτατου θεού. Έτσι, παρουσιάζεται η Θέμις προστάτιδα του δικαίου και της φιλοξενίας και τιμωρός κάθε παράβασης επ΄επί αυτών, ιδιαίτερα, κατά του [[Πάρις|Πάριδος]] που καταπάτησε τις αρχές, με τον [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικό πόλεμο]] πουτον οποίο συναποφάσισε με τον Δία.<br />
Η Θέμις προσαγορεύονταν άλλοτε [[Ιχναία θεά]], δηλαδή, θεά που αναζητεί ίχνη αδικοπραξιών, καθώς και [[Πανδερκής θεά]], εκ του γεγονότος ότι τίποτε δεν της διέφευγε. Επί του τελευταίου, κάποιοι μυθογράφοι θεώρησαν την Θέμιδα κόρη του Ήλιου υπό το φως του οποίου ουδέν αποκρύπτεται. Μάλιστα, λεγόταν πως η Θέμις έβλεπε τα πάντα πριν ακόμα τα δουν οι άνθρωποι. Από αυτό κρινόταν, επίσης, και ως μάντης θεά. Επ΄ Επ'αυτού, ο [[Αισχύλος]] αναγνωρίζει την Θέμιδα μητέρα του προορατικού [[Προμηθέας|Προμηθέα]].
Ιερά της Θέμιδος υπήρχαν στη [[Θεσσαλία]], [[Αττική]], τη [[Βοιωτία]] και την [[Ολυμπία]].
==Δείτε επίσης==
|
