Γιάννης Μιχαηλίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 25:
Ωστόσο, στη προσπάθεια σύνδεσης του με τον παράνομο μηχανισμό ο Μιχαηλίδης μπλέκεται στα δίχτυα της Ασφάλειας. Τότε, [[Κωνσταντίνος Μανιαδάκης|Μανιαδάκης]] και Τυρίμος αποφασίζουν την ίδρυση της [[Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ|Προσωρινής διοίκησης του ΚΚΕ]] (ΠΔ), του ''χαφιέδικου'' μηχανισμού για να αποδυναμώσουν την πραγματική καθοδήγηση του κόμματος, τη λεγόμενη [[Παλιά Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ]] (ΠΚΕ) και να θέσουν το ΚΚΕ υπό την καθοδήγηση της Ασφάλειας. Ο Μιχαηλίδης αναγκάζεται να συμμετάσχει στην Προσωρινή Διοίκηση<ref>Νεφελούδης (2007), σελ.226-234</ref>. Στην ίδρυση της ΠΔ κομβικό ρόλο παίζει και ο [[Δημήτρης Κουτσογιάννης]] (ψευδώνυμα Δημητριάδης, Ψαράς), καθοδηγητικό στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ, υπεύθυνος του παράνομου τυπογραφείου του [[Ριζοσπάστης|Ριζοσπάστη]], ο οποίος ήταν πράκτορας των αρχών ασφαλείας από το 1927.<ref>Φαράκος (2004), σελ.97</ref> Η ΠΔ συγκροτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1939 και έκανε την εμφάνισή της τον Ιανουάριο του 1940, μάλιστα, αποφάσισε να εκδώσει και δικό της Ριζοσπάστη προκειμένου να προκαλέσει σύγχυση στους κόλπους των Κομμουνιστών, πράγμα που επέτυχε απόλυτα.
 
Ο Μιχαηλίδης κατάφερε να παραπλανήσει τον έγκλειστο στην Ακροναυπλία [[Γιάννης Ιωαννίδης (στέλεχος ΚΚΕ)|Γιάννη Ιωαννίδη]] και να υποστηρίξει την ΠΚΕ ως την επίσημη καθοδήγηση του ΚΚΕ. Η ΠΚΕ όμως κατήγγειλε το ρόλο του Μιχαηλίδη και αποκαλούσε την ΠΔ "'''η χαφιέδικη καθοδήγηση των Μ-Μ-Μ'''" (εννοώντας τους Μανιαδάκη-Μιχαηλίδη-Μιχελίδη).<ref>Το ΚΚΕ στο ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 100-103</ref>
 
Η ΠΔ βρέθηκε σε έντονη αντιπαράθεση με την Παλιά Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, την καθοδήγηση της οποίας είχε ο [[Νίκος Πλουμπίδης]] από το Σανατόριο Σωτηρία που εκρατείτο, ενώ συνεχώς αντάλλασσαν κατηγορίες για χαφιεδισμό. <ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.342-346</ref> Ο ρόλος της ΠΔ άρχισε να αποκαλύπτεται στα τέλη του [[1940]], όταν ο πλαστός Ριζοσπάστης άρχισε να υμνεί τον [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]] και να αποκτά έντονο [[Εθνικισμός|εθνικιστικό]] και φιλοκαθεστωτικό λόγο.