Μάης του '68: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 63:
'''30 Μαΐου 1968''': Διάλυση της Εθνοσυνέλευσης
}}
Ο όρος '''Μάης του '68''' (γνωστός και ως '''Γαλλικός Μάης''') περιγράφει την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη [[Γαλλία]] κατά τη διάρκεια των μηνών [[Μάιος|Μαΐου]]-[[Ιούνιος|Ιουνίου]] του [[1968]]. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από κινητοποιήσεις των [[
Μερικοί φιλόσοφοι και ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εξέγερση ήταν το πιο σημαντικό επαναστατικό γεγονός του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα]], επειδή δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες, αλλά ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων.
Γραμμή 79:
Στις 5 παρά 10 οι αστυνομικοί εισέβαλαν στο κτίριο. Οι φοιτητές ήταν παγιδευμένοι και οι ηγέτες τους απέφυγαν κάθε σύγκρουση με την αστυνομία. Οι αστυνομικοί δεν αρκέστηκαν στην πρόθεση των φοιτητών να αποχωρήσουν άνευ όρων. Ήθελαν να τους μεταφέρουν και στο αρχηγείο της αστυνομίας για "εξακρίβωση ταυτότητας". Η μαζική σύλληψη, όμως, 500 -τόσοι είχαν γίνει στο μεταξύ- φοιτητών μέσα στην καρδιά του [[Καρτιέ Λατέν]] αποτελούσε κάτι παραπάνω από πρόκληση. Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία από όσους κατάφεραν να διαφύγουν τη σύλληψη. Καθώς οι αστυνομικοί δεν είχαν ούτε καν "κλούβες" για να μεταφέρουν 500 άτομα, οι ειδοποιημένοι φοιτητές άρχισαν να καταφθάνουν κατά εκατοντάδες. Η πρώτη "κλούβα" με συλληφθέντες αντιμετώπισε μόνο τα συνθήματα των φοιτητών: "''CRS-SS''" (ΜΑΤ ίσον Ες-Ες). Η δεύτερη και η τρίτη, όμως, αντιμετώπισαν τους ίδιους τους φοιτητές, οι οποίοι έπεσαν πάνω τους, τις τράνταξαν και προσπάθησαν να τις ανατρέψουν. Την ίδια ώρα ο στρατηγός [[Σαρλ ντε Γκωλ]], [[πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας]], όχι μόνο δεν είχε ιδέα για τα μικροεπεισόδια της Σορβόννης, αλλά αντιθέτως έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Εκείνη την ημέρα η γαλλική διπλωματία σημείωσε ένα θρίαμβο: Αποφασίστηκε ότι το Παρίσι θα είναι τελικά η πόλη που θα φιλοξενήσει τις ιστορικές συνομιλίες [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Η.Π.Α.]] - [[Βιετνάμ]], με στόχο την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης στον [[Πόλεμος του Βιετνάμ|πόλεμο]] που διαρκούσε ήδη έξι χρόνια. Ήταν εξαιρετικά ευδιάθετος, καθώς μάλιστα είχε φιλοξενούμενο τον διάσημο κωμικό Φερναντέλ.
Στη Σορβόννη όμως τα πράγματα
Το Σαββατοκύριακο [[4 Μαΐου|4]] και [[5 Μαΐου]] ήταν το "Γουίκ-εντ των δικαστών". Το Σάββατο μία πρώτη φουρνιά φοιτητών καταδικάστηκε σε ποινές φυλάκισης, αλλά με αναστολή. Την Κυριακή το δικαστήριο συνήλθε και πάλι -πράγμα εντελώς ασυνήθιστο. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε αναστολή. Τέσσερις φοιτητές οδηγήθηκαν κατευθείαν στις φυλακές. Ο κύβος είχε ριφθεί. Ο στρατηγός Ντε Γκωλ είχε απαιτήσει πυγμή.
Γραμμή 134:
[[File:La Chienlit c'est lui !.jpg|thumb|Καρικατούρα του Σαρλ ντε Γκωλ κατά τη διάρκεια της κρίσης του Μαΐου του 1968.]]
Το πρωί της Τετάρτης, 29 Μαΐου, ο Ντε Γκωλ δέχθηκε τον γαμπρό του, στρατηγό Αλέν ντε Μπουασιέ, τον οποίο είχε καλέσει επειγόντως. "''
Στις 12 το μεσημέρι δύο ελικόπτερα [[Aérospatiale Alouette III|Αλουέτ ΙΙΙ]] απογειώθηκαν από το Ισί-λε-Μουλινό. Μυστικά από την κυβέρνηση, ο Ντε Γκωλ εγκατέλειψε τη Γαλλία και μετέβη στη Γερμανία, για να αρχίσει από εκεί τη στρατιωτική επίθεση ανακατάληψης του Παρισιού, καθώς ήταν βέβαιος ότι το προεδρικό μέγαρο θα έπεφτε στα χέρια των κομμουνιστών και των εξεγερμένων.
Γραμμή 158:
Αντίθετα την επαύριο, Τετάρτη [[12 Μαΐου]], κήρυξε εκτός νόμου και διέταξε τη διάλυση 11 αριστερών οργανώσεων -όλων όσων πρωτοστάτησαν στην εξέγερση του Μάη. Ταυτόχρονα απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις, με πρόσχημα τις εκλογές. Στις [[14 Ιουνίου]] η αστυνομία εκκένωσε το Οντεόν και στις [[16 Ιουνίου]] τη Σορβόννη, το σύμβολο της εξέγερσης. Στο μεταξύ, στις [[15 Ιουνίου]], ο Ντε Γκωλ αμνήστευσε τους ακροδεξιούς επίδοξους πραξικοπηματίες της [[Αλγερία|Αλγερίας]], οι οποίοι βρίσκονταν από εξαετίας στις φυλακές, καθώς είχαν αποπειραθεί επανειλημμένα μέχρι και να τον δολοφονήσουν. Πρόκειται για τον στρατηγό Ραούλ Σαλάν και τους υπολοίπους της τρομοκρατικής οργάνωσης OAS. Ήταν το αντίτιμο των συμφωνιών που είχε κάνει ο Ντε Γκωλ την κρίσιμη τελευταία εβδομάδα του Μαΐου για να εξασφαλίσει τη νομιμοφροσύνη και των ακροδεξιών στοιχείων του στρατεύματος και για να συνενώσει όλη τη συντηρητική παράταξη ενώπιον του κινδύνου της Αριστεράς.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δικαίωσε πλήρως τον στρατηγό Σαρλ Ντε Γκωλ και τις επιλογές του: Η Δεξιά σάρωσε με 43,65% των ψήφων, ενώ η Αριστερά έχασε 5% στις
Με το δεύτερο γύρο της [[30 Ιουνίου]] ολοκληρώθηκε η γκολική πλημμυρίδα και στις έδρες, καθώς ο κυβερνητικός συνασπισμός πήρε 358 από τις 485 -97 περισσότερες- ενώ οι σοσιαλιστές έχασαν 61 έδρες και οι κομμουνιστές 39. Η πλειοψηφία ήταν πρωτοφανής για τη Γαλλία στον 20ό αιώνα.
Γραμμή 164:
Ο "Γαλλικός Μάης" παρά τη βιαιότητα των συγκρούσεων, είναι προφανές ότι υπήρξε εξέγερση εναντίον μίας υφιστάμενης τάξης πραγμάτων, δεν ήταν επανάσταση με πολιτικό στόχο την εγκαθίδρυση ενός άλλου καθεστώτος. Η μαρξιστική ρητορική των πρωταγωνιστών του, οι προσπάθειες των σοσιαλιστών να τον εκμεταλλευτούν πολιτικά και των κομμουνιστών να τον αξιοποιήσουν οικονομικά επέτεινε τις συγχύσεις γύρω από το χαρακτήρα της έκρηξης των φοιτητών.
Η
== Συνθήματα και γκράφιτι ==
Γραμμή 243:
{{DEFAULTSORT:Μαης 68}}
[[Κατηγορία:Αναρχισμός]]▼
[[Κατηγορία:Διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες στη Γαλλία]]
[[Κατηγορία:Ιστορία της Γαλλίας]]
[[Κατηγορία:Ιστορία του Παρισιού]]
[[Κατηγορία:Σοσιαλισμός στη Γαλλία]]▼
[[Κατηγορία:Ταραχές στη Γαλλία]]
▲[[Κατηγορία:Σοσιαλισμός στη Γαλλία]]
▲[[Κατηγορία:Αναρχισμός]]
|