Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1985: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον ΜΙΚΕ1821 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ...
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 71:
Οι εκλογές αυτές διεξήχθησαν σε κλίμα έντονης πολιτικής πόλωσης, με το φαινόμενο των «πράσινων και γαλάζιων καφενείων» να βρίσκεται στην κορύφωσή του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στήριξε την εκλογική επικράτησή του στην απομάκρυνση του [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]] από την Προεδρία της Δημοκρατίας και την ανατροπή του «Προεδρικού» Συντάγματος του 1975, που είχε επιτύχει τον Μάρτιο του 1985. Η εκλογή του αρεοπαγίτη [[Χρήστος Σαρτζετάκης|Χρήστου Σαρτζετάκη]] (γνωστού από τη γενναία στάση του στην υπόθεση Λαμπράκη, όταν είχε διατάξει την προφυλάκιση ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής και παρακρατικών) στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα στόχευε στην συσπείρωση των αντιδεξιών και εν γένει αντικαραμανλικών ψηφοφόρων, με ιδιαίτερη έμφαση στην άντληση ψήφων από την παραδοσιακή Αριστερά. Από τη μεριά της, η Νέα Δημοκρατία κατήγγειλε την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προειδοποίησε ότι απώτερος στόχος του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ ήταν να εγκαταστήσουν ένα καθεστώς τύπου [[Φιντέλ Κάστρο]] ή [[Μουαμάρ Καντάφι]] στην Ελλάδα. Έδωσε επίσης έμφαση στο νέο φιλελεύθερο πρόγραμμά της, που περιλάμβανε κατάργηση φόρων και απελευθέρωση της οικονομίας.
 
Η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίστηκε επίσης και από «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη». Η εφημερίδα «''[[Αυριανή]]''» δημοσίευσε σε πρωτοσέλιδό της, στις 10 Μαΐου, φωτογραφία του Μητσοτάκη αγκαλιά με Γερμανούς Ναζί, κατηγορώντας τον ευθέως ως δωσίλογο, ενώ στον αντίποδα η εφημερίδα «''[[Ελεύθερος Τύπος]]''» δημοσίευσε συνεντεύξεις της Χριστίνας Ρασσιά, Ελληνοαμερικανίδας ψυχιάτρου και πρώτης συζύγου του Ανδρέα Παπανδρέου, που ισχυρίστηκε ότι ο πρώην άντρας της ήταν επικίνδυνος και ανεύθυνος, καθώς και ότι υπέφερε από διάφορα ψυχικά τραύματα.
 
Οι συγκεντρώσεις των κομμάτων στις εκλογές του 1985 ήταν κατά γενική ομολογία εντυπωσιακές σε όγκο, παλμό και «σκηνοθεσία». Ειδικά οι συγκεντρώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου σε Θεσσαλονίκη (25 Μαΐου) και Αθήνα (31 Μαΐου) θεωρούνται οι μεγαλύτερες της Μεταπολίτευσης.