Εντεύθεν Ιβηρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Εντεύθεν Ιβηρία''' ([[Λατινική γλώσσα|λατινικά]]: ''Hispania Citerior'') ήταν η μία από τις δύο αρχικές διοικητικές διαιρέσεις της [[Ρωμαϊκή Ιβηρία|ρωμαϊκήςΡωμαϊκής Ιβηρίας]] όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση στο τέλος του [[Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος|Β΄ Καρχηδονιακού Πολέμου]]. Αρχικά περιελάμβανε την μεσογειακή ακτή της [[Ιβηρική χερσόνησος|Ιβηρικής χερσονήσου]], από τα [[Πυρηναία]] μέχρι την [[Καρθαγένη]]. Η κατάκτηση εδαφών στα δυτικά γιγάντωσε την επικράτειά της και επέκτεινε τα όριά της στο σύνολο της βόρειας Ιβηρικής ώσπου το 27 π.Χ. μετονομάστηκε σε [[Ταρρακωνική]] από τον [[Οκταβιανός Αύγουστος|Αύγουστο]]. Πρωτεύουσα και διοικητικό της κέντρο ήταν η [[Τάρρακο]].

Στα πλαίσια του [[Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος|Β΄ Ρωμαιοκαρχηδονιακού Πολέμου]], η [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία]] χρησιμοποίησε την ιβηρική πόλη της Κέσσης ως βάση για τις κινήσεις της εναντίον του καρχηδονιακού στρατού και των τοπικών ιβηρικών φυλών. Η οριστική επικράτηση του [[Σκιπίων ο Αφρικανός|Σκιπίωνα του Αφρικανού]] το 206 π.Χ. έφερε κάτω από την άμεση εξουσία της Ρώμης το σύνολο των παραλιακών τέως καρχηδονιακών και αυτόνομων [[Ίβηρες|ιβηρικών]] περιοχών που εκτείνονταν από τα Πυρηναία μέχρι τα [[Γάδειρα]], που το 197 π.Χ. εντάχθηκαν σε δύο επαρχίες, την Εντεύθεν και την Εκείθεν Ιβηρία (''Hispania Citerior'' και ''Ulterior'').<ref>López και Davalillo 2000: 55.</ref> Το σύνορό τους χονδρικά ταυτιζόταν με αυτό που σήμερα χωρίζει την [[Ανδαλουσία]] από την [[Περιοχή της Μούρθια]].