Πυριδίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Ιστορία ==▼

Ακάθαρτο[[Αρχείο:ThomasAnderson(1819-1874).jpg|μικρογραφία|Τόμας πυριδίνηςΆντερσον]]Αναμφίβολα, ήταν αναμφίβολα ετοιμάσει από νωρίςοι [[Αλχημεία|αλχημιστές]] είχαν αναμφίβολα από παλιά παρασκευάσει ακάθαρτη (χημικά) πυριδίνη, με τη θέρμανση οστά[[Οστό|οστών]] [[Ζώο|ζώων]] και άλλεςάλλων οργανικέςοργανικών ύλεςυλών,<ref name="weiss">{{Cite book|title=Pyridine and its Derivatives|last=Weissberger|first=A.|last2=Klingberg|first2=A.|date=1960|publisher=Interscience|volume=1|location=New York}}</ref> , αλλά η παλαιότερη τεκμηριωμένη αναφορά αποδίδεταιπιστώνεται οστο ΣκωτσέζοςΣκωτσέζο επιστήμοναςχημικό Τόμας Άντερσον (Thomas Anderson).<ref>Anderson, T. (1849). </ref><ref name="Von1849">{{Cite journal|title=Producte der trocknen Destillation thierischer Materien|last=Anderson|first=T.|journal=Annalen der Chemie und Pharmacie|doi=10.1002/jlac.18490700105|year=1849|volume=70|pages=32|trans_title=Products of the dry distillation of animal matter}}</ref> Συγκεκριμένα, το 1849, Andersonο εξέτασεΆντερσον μελέτησε το περιεχόμενο του ελαίου που λαμβάνεται μέσω της υψηλής θερμοκρασίας θέρμανσης απόσε οστά ζώων. Μεταξύ άλλων ουσιών, που διαχωρίζεταιδιαχωρίζονται από το λάδιέλαιο σεαυτό, είναι ένα άχρωμο υγρό με δυσάρεστη οσμή, από την οποία είχεο απομονωθείΆντερσον καθαρόαπμόνωσε πυριδίνηςχημικά καθαρή πυριδίνη. δύο χρόνια αργότεραμετά από την αρχική του ανακάλυψη (δηλαδή το [[1951]]). Περιέγραψε ωςτη εξαιρετικάνέα διαλυτό(για στοτότε) νερόένωση, ως εξαιρετικά υδατοδιαλυτή, εύκολα διαλυτόδιαλυτή σε συμπυκνωμέναπυκνά [[Οξύ|οξέα]] και [[Άλας|άλατα]], κατά(ενίοτε) με τη θέρμανσηβοήθεια κάποιας θέρμανσης, και το μόνο ελαφρώς διαλυτόδιαλυτή σε διάφορα έλαια.▼

Λόγω της ευφλεκτότηταςευφλεκτότητάς της, Andersonο ονομάζεταιΆντερσον, ηονόμασε τη (νέα ουσίαγια ''τηςτότε) πυριδίνης''ένωση που ανακάλυψε «πυριδίνη», μετάαπό την {{lang-gr|[[wikt:πῦρΕλληνική γλώσσα|πῦρελληνική]]}} (pyr) που σημαίνειλέξη ''φωτιά''.«πῢρ» Το επίθημα ''[[wiktionary:-idine|idine]]'' προστέθηκε, σύμφωνα με την χημική ονοματολογία, όπως ''τολουιδίνη'', για να υποδείξει έναν κύκλο του άνθρακα που περιέχει ένα άτομο αζώτου.<ref name="anderson2">{{Cite journal|title=Ueber die Producte der trocknen Destillation thierischer Materien|last=Anderson|first=T.|journal=Annalen der Chemie und Pharmacie|doi=10.1002/jlac.18510800104|year=1851|volume=80|pages=44|trans_title=On the products of dry distillation of animal matter}}</ref>▼

Η χημική δομή της πυριδίνης ήταν αποφασισμένος δεκαετίες μετά την ανακάλυψή του. Wilhelm Κέρνερ (1869)<ref>Körner, W. (1869). </ref> και James Dewar (1871)<ref>Dewar, J. (1871). </ref><ref>{{Cite journal|url=http://www.scs.illinois.edu/~mainzv/HIST/bulletin_open_access/bull88-num2.php|title=Koerner, Dewar and the Structure of Pyridine|last=Rocke|first=Alan J.|date=1988|journal=Bulletin for the History of Chemistry|volume=2|page=4}}</ref> πρότεινε ότι, σε αναλογία μεταξύ [[κινολίνη]] και [[Ναφθαλίνιο|ναφθαλίνη]], η δομή της πυριδίνης που προέρχεται από [[Βενζόλιο|το βενζόλιο]] αντικαθιστώντας ένα C–H μονάδα με ένα άτομο αζώτου.<ref>{{Cite book|url=http://www.sciencemadness.org/library/books/lectures_on_the_history_of_the_development_of_chemistry.pdf|title=Lectures on the history of the development of chemistry since the time of Lavoisier.''|last=Ladenburg|first=Albert|authorlink=Albert Ladenburg|pages=283–287}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=RH1l_VQcFDQC&pg=PA216|title=Heterocyclic Chemistry|last=Bansal|first=Raj K.|date=1999|isbn=81-224-1212-2|page=216}}</ref> Η πρόταση του Κέρνερ και Dewar επιβεβαιώθηκε αργότερα σε ένα πείραμα όπου πυριδίνης μειώθηκε σε [[Πιπεριδίνη|πιπεριδινο]] με [[νάτριο]] σε [[αιθανόλη]]. Το 1876, [[Ουίλιαμ Ράμσεϊ|ο William Ramsay]] σε συνδυασμό [[Αιθίνιο|ασετυλίνης]] και [[Υδροκυάνιο|υδρογόνου κυάνιο]] σε πυριδίνη σε ένα κόκκινο-καυτό σίδερο-φούρνος σωλήνων. Αυτή ήταν η πρώτη σύνθεση του ετεροαρωματικές ένωση.<ref>{{Cite journal|title=A. Henninger, aus Paris. 12. April 1877|journal=Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft|doi=10.1002/cber.187701001202|year=1877|volume=10|pages=727|type=Correspondence}}</ref>▼

Οι σύγχρονες μέθοδοι πυριδίνης παραγωγή είχε χαμηλή απόδοση, και την αυξανόμενη ζήτηση για το νέο σύνθετο παρότρυνε να ψάξει για πιο αποτελεσματικές διαδρομές. Μια σημαντική ανακάλυψη ήρθε το 1924, όταν ο ρώσος χημικός Αλεξέι Chichibabin εφεύρει ένα πυριδίνης αντίδραση σύνθεσης, που βασίζεται στο φθηνό αντιδραστήρια.<ref name="tschi">{{Cite journal|url=http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k90877m/f132.chemindefer|title=Über Kondensation der Aldehyde mit Ammoniak zu Pyridinebasen|last=Chichibabin|first=A. E.|journal=Journal für Praktische Chemie|doi=10.1002/prac.19241070110|year=1924|volume=107|pages=122|trans_title=On condensation of aldehydes with ammonia to make pyridines}}</ref> Αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη βιομηχανική παραγωγή της πυριδίνης.▼