Ρεμπέτικο τραγούδι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Mπήκανε στοιχεία για την Πόλη και το Βυζάντιο σε σχέση με το ρεμπέτικο. |
|||
Γραμμή 2:
{{Ελληνική μουσική}}
[[Αρχείο:Trichordobouzouki-upright.jpg|thumb|160px|right|Το [[μπουζούκι]], το κυρίαρχο όργανο της λαϊκής ορχήστρας και του ρεμπέτικου.]]
'''Ρεμπέτικο τραγούδι''' (ή γενικά στον πληθυντικό '''''Ρεμπέτικα''''') ονομάζεται το ελληνικό αστικό [[λαϊκό τραγούδι]] που εμφανίστηκε στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] και απέκτησε τη γνώριμη μορφή του, περίπου μέχρι την τρίτη δεκαετία του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα]]. Εξελίχθηκε στα λιμάνια ελληνικών πόλεων όπου ζούσε η εργατική τάξη (
== Ονομασία ==
Γραμμή 23:
=== Προϊστορία ===
Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι στη απαρχή του. Εξελίχθηκε μέσα από την [[ελληνική μουσική]] παράδοση, του δημοτικού τραγουδιού και των κλέφτικων από τους κατοίκους των ελληνικών πόλεων. Τα πρώτα ρεμπέτικα ακούσματα άρχισαν να σημειώνονται στην Αθήνα στις φυλακές του [[Μεντρεσές|Μεντρεσέ]] το [[1834]] τα λεγόμενα "μουρμούρικα". Την ίδια εκείνη εποχή οι Βαυαροί προσπαθούσαν να εισάγουν στη τότε αθηναϊκή κοινωνία τις καντρίλιες και την πόλκα. Αντίθετα στη πλατεία του Ψυρρή τα μουρμούρικα, και τα σεβνταλήτικα άρχισαν να βρίσκουν ανάπτυξη. Στις αρχές του 1900 τα ρεμπέτικα αποτελούσαν το λαϊκό τραγούδι των φτωχών συνοικιών των κυριοτέρων πόλεων. Την ίδια εποχή εμφανίζονται στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] ως πρωτορεμπέτικα τα λεγόμενα "''γιαλάδικα''", που πήραν τ΄ όνομά τους από τη συχνά επαναλαμβανόμενη λέξη "''γιάλα -γιάλα''" ή "αμάν γιάλα" ή "''γιαλελέλι''".
Στο Θέατρο Σκιών, δημοφιλέστερο λαϊκό θέαμα της εποχής, ο διάσημος καραγκιοζοπαίκτης Γιάννης Μώρος εισάγει, το 1905 στον Πειραιά, τη φιγούρα του Σταύρακα, αποτυπώνοντας τους κουτσαβάκηδες, τους μάγκες ή τους μόρτες. Στην Πόλη και στη Σμύρνη αρχίζουν, την ίδια εποχή, οι πρώτες ηχογραφήσεις ελληνικών τραγουδιών, με προτεραιότητα στα λαϊκά τραγούδια των περιοχών αυτών, τα οποία οι Μικρασιάτες Έλληνες θεωρούσαν ως τα «πρώιμα» ρεμπέτικα. Και αφού ηχογραφούνται κυριαρχούν στα μηχανήματα αναπαραγωγής –γραμμόφωνα, μουσικά κουτιά, λατέρνες– και μεταφέρονται ευκολότερα στην κυρίως Ελλάδα.
Πηγή:
http://www.mousikes-diadromes.gr/video/item/97-to-rempetiko-tragoudi/97-to-rempetiko-tragoudi
Η χρονολόγηση των απαρχών του ρεμπέτικου είναι ένα ακόμη δυσεπίλυτο ζήτημα. Μερικοί τοποθετούν την αρχή στο Βυζάντιο, άλλοι στα μέσα του 19ου αιώνα, ενώ άλλοι στην περίοδο του μεσοπολέμου. Πηγή:
http://www.rebetiko.gr/history.php
Η σχέση του ρεμπέτικου με το δημοτικό τραγούδι και την βυζαντινή μουσική απασχόλησε επίσης τους αρθρογράφους και τους ερευνητές. Αρκετοί, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, θεωρούν πως στο ρεμπέτικο υπάρχουν στοιχεία από το δημοτικό τραγούδι και πως η μελωδική του γραμμή έχει πολλά κοινά με τους ήχους της βυζαντινής μουσικής. ʼλλοι, όπως ο Β. Παπαδημητρίου, θεωρούν πως τα ρεμπέτικα χρησιμοποιούν κυρίως "ανατολίτικες σκάλες" και πως τα περισσότερα είναι γραμμένα στους ευρωπαϊκούς τρόπους (μινόρε-ματζόρε). Ένα ακόμη ζήτημα που απασχόλησε τους ερευνητές είναι η συγγένεια της βυζαντινής με την ανατολική μουσική
(http://www.rebetiko.gr/history.php )
Μετά το 1922 έγινε μίξη των τραγουδιών μ΄ εκείνα της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] και του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]], με έντονη την εμφάνιση του [[αμανές|αμανετζίδικου]] λαϊκού τραγουδιού. Τότε εμφανίζονται και τα περισπούδαστα του είδους [[Καφέ Αμάν]] όπου το ρεμπέτικο τραγούδι άρχισε ν΄ αναπτύσσεται ευρύτατα μέχρι το [[1936]] όταν και απαγορεύτηκαν θεωρούμενα ως τουρκοειδή.
Σημειώνεται πως ένα χρόνο πριν το 1935, τα αμανετζίδικα είχαν απαγορευτεί στη Τουρκία θεωρούμενα ως κατάλοιπο ελληνικό μουσικό είδος.
Στην δεκαετία του 1940 εμφανίζεται η Σωτηρία Μπέλλου ενώ στην δεκαετία του 1950 εμφανίζονται δύο πολύ σημαντικοί νέοι τραγουδιστές, ο Στέλιος Καζαντζίδης και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Το ρεμπέτικο βρίσκει απήχηση σε όλο και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού.
( http://www.rebetiko.gr/history.php )
=== Περίοδος της κυριαρχίας των σμυρναίικων στοιχείων ===
| |||