Δυναστεία των Χωρεσμίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Παρόλο που οι [[Μογγόλοι]] είχαν καταστρέψει την Χωρεσμιακή Αυτοκρατορία το 1220, πολλοί Χωρέσμιοι Τούρκοι επιβίωσαν εργαζόμενοι ως μισθοφόροι στο βόρειο [[Ιράκ]]. Οι ακόλουθοι του σουλτάνου Τζαλάν αντ-Ντιν Μινγκμπουρνού παρέμειναν πιστοί σε αυτόν ακόμα και μετά το θάνατό του το 1231, και επέδραμαν στα εδάφη των Σελτζούκων στην Τζαζίρα (Άνω [[Μεσοποταμία]]) και τη [[Συρία]] για τα επόμενα αρκετά χρόνια, αποκαλώντας τους εαυτούς τους ''Οι Χβαρεσμίγια''. Ο [[Αγιουβίδες|Αγιουβίδης]] σουλτάνος Αγιούμπ ας-Σαλίχ, στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], προσέλαβε αργότερα τις υπηρεσίες τους εναντίον του θείου του, Ισμαήλ ας-Σαλίχ. Οι ''Χβαραζμίγια'' τότε κατευθύνθηκαν νότια, από το Ιράκ προς την Αίγυπτο, εισβάλλοντας στις 11 Ιουλίου 1244 στην [[Ιερουσαλήμ]], που τότε την κατείχαν οι [[Σταυροφόροι]]. Η [[ακρόπολη]] της πόλης, ο "Πύργος του Δαβίδ", παραδόθηκε στις 23 Αυγούστου τις ίδιας χρονιάς και ο [[Χριστιανοί|χριστιανικός]] πληθυσμός εκδιώχθηκε από την πόλη. Αυτό προκάλεσε μια κίνηση στην [[Ευρώπη]] για την πραγματοποίηση της [[Ζ΄ Σταυροφορία|Ζ΄ Σταυροφορίας]], αλλά οι Σταυροφόροι δεν θα κατάφερναν ποτέ ξανά ν΄ ανακτήσουν την Ιερουσαλήμ. Μετά την κατάληψή της από τις δυνάμεις των Χωρέσμιων μισθοφόρων, η πόλη παρέμεινε υπό μουσουλμανικό έλεγχο μέχρι το 1917, όταν οι [[Βρετανοί]] την ανέκτησαν από τους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανούς]].