Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η στρατιωτική ήττα και η καταστροφή του ελληνικού στοιχείου στην [[Μικρά Ασία]], είχαν συγκλονίσει το πανελλήνιο και είχαν προκαλέσει τη γενική κατακραυγή εναντίον των υπευθύνων. Η κυβέρνηση [[Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης|Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη]] παραιτήθηκε και στις [[28 Αυγούστου]] τη διαδέχτηκε κυβέρνηση του [[Νικόλαος Τριανταφυλλάκος|Νικόλαου Τριανταφυλλάκου]]. Η μεταβολή δεν είχε πιά κανένα νόημα. Στα στρατιωτικά τμήματα που είχαν διασωθεί και είχαν περάσει στη Χίο και τη Λέσβο, καθώς και στις μονάδες του Ναυτικού της περιοχής, η αγανάκτηση είχε κορυφωθεί.

 

 

Στις [[13 Σεπτεμβρίου]] τα πλοία με το στρατό έφτασαν στο [[Λαύριο]] και την επομένη ο [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄]] παραιτήθηκε και έφυγε για την [[Ιταλία]]. Βασιλιάς ανακηρύχτηκε ο γιός του και Διάδοχος [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιος Β΄]]. Στις [[15 Σεπτεμβρίου]] τα επαναστατικά στρατεύματα μπήκαν στην [[Αθήνα]], όπου ματαίωσαν την προσπάθεια του αποστρατευμένου υποστράτηγου [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατηγός)|Θεόδωρου Πάγκαλου]] να επωφεληθεί από την επανάσταση και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, και σύντομα σχηματίστηκε πολιτική κυβέρνηση με πρόεδρο το Σ. Κροκιδά. Την εξουσία όμως είχε ουσιαστικά η Επαναστατική Επιτροπή, που ανέθεσε τη διεθνή εκπροσώπηση της Χώρας στον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]].