Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τους ιδρυτικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας το 1841, ήταν το ελληνικό κράτος με 1.000 μετοχές από τις 3.402. Άλλοι μεγάλοι μέτοχοι ήταν ο [[Νικόλαος Ζωσιμάς]] με 500 μετοχές, ο [[Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος]] με 300, ο βασιλιάς [[Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας]] με 200, ο Κωνσταντίνος Βράνης με 150, ο Αδόλφος Γραφ με 146 και ο Θεόδωρος Ράλλης με 100. Η τράπεζα Rothshild Frères Paris αγόρασε 50 μετοχές, ενώ άλλες 50 αγόρασε ο Εϋνάρδος στο όνομά της για να τονώσει το κύρος της νέας τράπεζας.<ref>{{cite book|author=Αθανάσιος Κ. Μπούνταλης|year=2016|title=Το Χρήμα στην Ελλάδα, 1821-2001. Η ιστορία ενός θεσμού|at=σελ. 109-110|publisher=MIG Publishing|isbn= 978-9-60937-758-4}}</ref>

 

 

Το 1953 εξαγόρασε την [[Τράπεζα Αθηνών (1893-1953)|Τράπεζα]] Αθηνών και μέχρι τις [[30 Απριλίου]] [[1958]] ονομαζόταν '''Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και Αθηνών'''. Το 1966 ο διοικητής [[Γεώργιος Μαύρος]] ίδρυσε το [[Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης]], που λειτούργησε μετά την μεταπολίτευση.