Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατιωτικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 157:
Στις [[30 Οκτωβρίου]] [[1930]] συνελήφθη μαζί με άλλους 36 αξιωματικούς και τον γαμπρό του, Γ. Δομεστίκο, και φυλακίστηκε<ref>Κώστας Χατζηαντωνίου (2004), ''Θεόδωρος Πάγκαλος'', Αθήνα: Ιωλκός, σελ. 338. ISBN 960-426-337-4.</ref> στις φυλακές Συγγρού για οργάνωση υποτιθέμενου πραξικοπήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης Βενιζέλου, ο οποίος εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην Τουρκία για την υπογραφή συνθήκης φιλίας μεταξύ των δύο χωρών, κίνηση στην οποία αντιτίθετο μερίδα αξιωματικών. Ύστερα από λίγους μήνες αποφυλακίστηκε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελευσίνα. Ένα χρόνο αργότερα παραπέμφθηκε σε νέα δίκη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για την προετοιμασία του κινήματος του 1930 ενώ στις [[31 Μαΐου]] του ίδιου χρόνου εκτοπίστηκε στην [[Αιδηψός|Αιδηψό]]. Το [[1935]] έλαβε μέρος στις εκλογές ως επικεφαλής του Εθνικού Κόμματος στην περιφέρεια Δράμας χωρίς όμως να καταφέρει να εκλεγεί. Όλη αυτή την περίοδο ο ίδιος αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες.
Με βάση γερμανικά αρχεία ο Πάγκαλος ήλθε σε επαφή με το Γερμανό πρέσβη στην Ελλάδα Έρμπαχ , δηλώνοντας πως εκπροσωπούσε πολιτικούς με σημαντική επιρροή και πρότεινε το σχηματισμό κυβέρνησης φίλα προσκείμενης προς την Γερμανία, η οποία θα καταλάμβανε πραξικοπηματικά την εξουσία. Η κυβέρνηση αυτή θα προσχωρούσε στο Τριμερές Σύμφωνο και θα τερμάτιζε τον πόλεμο με την Ιταλία στη βάση του status quo.<ref> Heinz Richter, Η Ιταλο-Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, μτφρ.Κώστας Σαρρόπουλος, εκδ.Γκοβόστη, Αθήνα, 1998, σελ.409</ref>
Στις [[19 Απριλίου]] [[1941]] προτάθηκε στον [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|βασιλιά Γεώργιο]] να συμπεριλάβει στη νέα κυβέρνηση και τον Πάγκαλο, αλλά η πρόταση δεν καρποφόρησε.<ref>Χατζηαντωνίου (2004), σελ. 349.</ref>Ο Βασιλιάς για το πρόσωπό του είχε αντιρρήσεις <ref>Heinz Richter, Η Ιταλο-Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, μτφρ.Κώστας Σαρρόπουλος, εκδ.Γκοβόστη, Αθήνα, 1998, σελ.548</ref> Με την έλευση των Γερμανών και τον διορισμό του [[Γεώργιος Τσολάκογλου|Τσολάκογλου]] στη θέση του πρωθυπουργού, πολλές πολιτικές προσωπικότητες, μεταξύ αυτών και ο Πάγκαλος, τον επισκέφθηκαν στο γραφείο του, κίνηση που σχολιάστηκε αρνητικά.<ref>Ιστορικό Λεύκωμα ''Ημερολόγιο Κατοχής, 1941-1942'', Εκδόσεις Μέτρον, σελ. 35.</ref> Τον Νοέμβριο του 1941 με ειδική ρύθμιση ο Πάγκαλος άρχισε να λαμβάνει σύνταξη ως πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία συνεχίστηκε και μετά την κατοχή.<ref>''Ημερολόγιο Κατοχής'', σελ. 95.</ref> Στις [[16 Οκτωβρίου]] του '44 μέλη του [[ΕΑΜ]] αποπειράθηκαν να τον συλλάβουν, αλλά η προσωπική του φρουρά τους εμπόδισε. Στις 26 του ίδιου μήνα συνελήφθη από την κυβέρνηση [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Παπανδρέου]] και οδηγήθηκε στις [[φυλακές Αβέρωφ]]. Τον Δεκέμβριο του 1944 αποφυλακίστηκε. Στις [[25 Αυγούστου]] [[1945]] συνελήφθη ως [[εθνική αναξιότης|δωσίλογος]], κατόπιν αποφάσεως του 6ου ανακριτικού γραφείου δοσιλόγων.<ref>{{cite web|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=64&dc=26&db=8&da=1945|title=Ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος συνελήφθη ως δωσίλογος |accessdate= 27 Ιανουαρίου 2009|date=26/08/1945|publisher=Εφημερίδα ''Ελευθερία''}}</ref> Λίγες μέρες νωρίτερα του είχε ασκηθεί ποινική αγωγή για τα δημοσιευθέντα άρθρα του κατά την περίοδο της κατοχής, τα οποία, σύμφωνα με την αγωγή, εξυπηρετούσαν το έργο των εχθρών.
Στις [[12 Σεπτεμβρίου]] του [[1945]] αθωώθηκε οριστικά με απαλλακτικό [[βούλευμα]] από τις κατηγορίες που τον βάρυναν για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Η κατηγορία περί συνεργασίας με τις κατοχικές δυνάμεις στηριζόταν στο γεγονός ότι είχε συμμετάσχει στην ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας επί κατοχής.<ref>Εφημερίδα ''Ριζοσπάστης'', [http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/9/2004&id=4844&pageNo=13&direction=-1 «Κατοχικές κυβερνήσεις - Τάγματα Ασφαλείας»].</ref> Υποστηρίζεται ότι η δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας στηρίχθηκε από τον Πάγκαλο για να αποτραπεί ενδεχόμενη επαναφορά του βασιλιά.<ref>Κείμενο του Ελευθερίου Δέπου, στελέχους του ΕΔΕΣ, στο Περικλής Ροδάκης (1999). ''Καλάβρυτα 1941-44''. Αθήνα: Παρασκήνιο, σελ. 369. ISBN 960-7107-61-6.</ref> Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1950|εκλογές του Μαρτίου του 1950]] κατήλθε ως υποψήφιος με το Εθνικό Κόμμα υπό τον [[Ναπολέων Ζέρβας|Ναπολέοντα Ζέρβα]]. Στις εκλογές το Εθνικό Κόμμα κατέλαβε επτά έδρες, οι οποίες όμως κερδήθηκαν κατά κύριο λόγο στην Ήπειρο, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μην εκλεγεί.
| |||