|
| υπογραφή = HenryVIIISig.svg
}}
Ο '''Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας''' ('''Henry VIII''', [[28 Ιουνίου]] [[1491]] - [[28 Ιανουαρίου]] [[1547]]) ήταν [[Κατάλογος Άγγλων μοναρχών|βασιλιάς της Αγγλίας]] από τις [[21 Απριλίου]] του [[1509]] έως το θάνατό του.Ανήκε Επίσης,στην ήτανδυναστεία λόρδοςτων καιΤυδώρ, αργότεραήταν βασιλιάς της [[Ιρλανδία|Ιρλανδίας]] και διεκδικητής του θρόνου της [[Γαλλία]]ς. Ο Ερρίκος διαδέχτηκε τον πατέραγιος του [[Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας|ΕρρίκοΕρρίκου Ζ΄]] και ήτανανέβηκε οστον δεύτεροςθρόνο μονάρχηςσε τηςηλικία [[Δυναστείαδεκαοκτώ Τυδώρ|Δυναστείας των Τυδώρ]]ετών. Ήταν ο μόνος επιζών γιος του βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Ζ΄]] και της [[Ελισάβετ της Υόρκης]].
Ο Ερρίκος είχε λάβει εξαιρετικά επιμελημένη μόρφωση και αγαπούσε τόσο πολύ την μουσική ώστε διατηρούσε ορχήστρα στα ανάκτορά του και συνέθετε και ο ίδιος ύμνους, ένας από τους οποίους εκτελείται και σήμερα στις Αγγλικανικές εκκλησίες. Μιλούσε Λατινικά, Γαλλικά και Ισπανικά και είχε κλίση στα μαθηματικά, το μεγάλο του πάθος όμως ήταν η θεολογία. Το 1521 δημοσίευσε την μελέτη του «Ομολογία των επτά μυστηρίων κατά του Μαρτίνου Λουθήρου» για την οποία του απονεμήθηκε από τον πάπα ο τίτλος «Υπερασπιστής της Πίστεως».
Ο Ερρίκος Η΄ είναι σημαντική φυσιογνωμία της ιστορίας της αγγλικής μοναρχίας. Αν και στις αρχές της βασιλείας του καταπίεσε ενεργά την μεταρρύθμιση της [[Αγγλικανική Εκκλησία|Αγγλικανικής Εκκλησίας]] που είχε ξεκινήσει από τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]], είναι πιο γνωστός για τις εκκλησιαστικές διαμάχες του με τη [[Αγία Έδρα|Ρώμη]]. Οι διαμάχες αυτές τελικά τον οδήγησαν στο διαχωρισμό της Αγγλικανικής Εκκλησίας από την εξουσία της Ρώμης, τη διάλυση των μοναστηριών και την εγκαθίδρυση της αγγλικής μοναρχίας ως ύπατης αρχής της Εκκλησίας της Αγγλίας.
Αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι ασπάστηκε τον [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντισμό]] λίγο πριν πεθάνει, υποστήριξε την [[Καθολικισμός|Καθολική]] ιεροτελεστία και πρακτική στη διάρκεια της ζωής του. Η βασιλική υποστήριξη της αγγλικής μεταρρύθμισης συνεχίστηκε από τους διαδόχους του, [[Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο ΣΤ΄]] και [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ Α΄]], ενώ η κόρη του, [[Μαρία Α΄ της Αγγλίας|Μαρία Α΄]], πολέμησε για την επιστροφή της αγγλικής εκκλησίας στην εξουσία του [[Πάπας|Πάπα]]. Ο Ερρίκος Η΄ επίσης προώθησε την νομική ένωση της Αγγλίας και της [[Ουαλία]]ς ([[1535]]-[[1542]]). Είναι διάσημος για τους έξι γάμους του.
== Πρώιμα έτη: 1491-1509 ==
[[Αρχείο:HenryVIII 1509.jpg|thumb|left|Ο δεκαοκτάχρονος Ερρίκος μετά την στέψη του το 1509.]]
Κατά τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του την εσωτερική πολιτική ασκούσε ο καγκελάριος Τόμας Ουόλσεϋ (Thomas Wolsey), μετέπειτα αρχιεπίσκοπος της Υόρκης, ενώ ο Ερρίκος ήταν απασχολημένος με πολέμους στην ηπειρωτική Ευρώπη, άλλοτε συμμαχώντας με τον πάπα κατά του βασιλιά της Γαλλίας [[Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας | Φραγκίσκου Α΄]] και άλλοτε συμμαχώντας με τον τελευταίο. Οι πόλεμοι αυτοί έληξαν χωρίς σημαντικά αποτελέσματα, έδειξαν όμως την δύναμη της Αγγλίας και την θέλησή της να θεωρείται υπολογίσιμος παράγοντας.
Γεννημένος στο [[Παλάτι του Γκρήνουιτς]], ο Ερρίκος Η΄ ήταν το τρίτο παιδί του [[Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Ζ΄]] και της [[Ελισάβετ της Υόρκης]].<ref name=croft128>Crofton, p.128.</ref> Από τα νεαρά έξι αδέλφια του Ερρίκου, μόνο τρία — ο [[Αρθούρος, Πρίγκιπας της Ουαλίας]]· η [[Μαργαρίτα Τυδόρ|Μαργαρίτα]]· και η [[Μαίρη Τυδόρ (βασιλική σύζυγος της Γαλλίας)|Μαίρη]] — επέζησαν από την βρεφική ηλικία, τα άλλα ήταν η [[Ελισάβετ Τυδόρ]], ο [[Εδμούνδος Τυδόρ, Δούκας του Σόμερσετ]] και η [[Αικατερίνη Τυδόρ]]. Το 1493, στην ηλικία των δύο, ο Ερρίκος διορίσθηκε Διοκητής του [[Κάστρο του Ντόβερ|Κάστρου του Ντόβερ]] και Λόρδος Φύλακας των [[Πέντε Λιμένες|Πέντε Λιμένων]]. Το 1494, έγινε [[Δούκας της Υόρκης]]. Αργότερα διορίσθηκε [[Κόμης Στρατάρχης της Αγγλίας]] και [[Λόρδος Τοποτηρητής της Ιρλανδίας]]. Του δόθηκε πρωτοβάθμια εκπαίδευση από ηγετικούς δασκάλους, και έγινε άπταιστος στα Λατινικά, τα Γαλλικά, και τα Ισπανικά.<ref name=croft129>Crofton, p.129</ref> Καθώς αναμενόταν ότι ο θρόνος θα περνούσε στον Πρίγκιπα Αρθούρο, τον μεγαλύτερο αδελφό του Ερρίκου, ο Ερρίκος ετοιμάσθηκε για μια ζωή στην εκκλησία.<ref>Churchill, p.29</ref>
[[Αρχείο:Michel Sittow 002.jpg|thumb|left|upright|Η Αικατερίνη της Αραγωνίας ως νεαρή χήρα, από τον αυλικό ζωγράφο του [[Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Ζ΄]], [[Μάικλ Σίττοου]], περίπου το 1502.]] ▼=== Θάνατος του Αρθούρου ===
▲[[Αρχείο:Michel Sittow 002.jpg|thumb|left|upright|Η Αικατερίνη ως νεαρή χήρα, από τον αυλικό ζωγράφο του [[Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Ζ΄]], [[Μάικλ Σίττοου]], περίπου το 1502.]]
Το 1502, ο Αρθούρος πέθανε στην ηλικία των 15. Ο θάνατος του μετέθεσε όλα τα καθήκοντα του στον αδελφό του Ερρίκο, ο οποίος τότε έγινε Πρίγκιπας της Ουαλίας. Ο Ερρίκος Ζ΄ ανανέωσε τις προσπάθειες του να σφραγίσει μια συζυγική συμμαχία ανάμεσα στην Αγγλία και την Ισπανία, προσφέροντας στον Ερρίκο, Πρίγκιπα της Ουαλίας, για γάμο την χήρα του Πρίγκιπα Αρθούρου, [[Αικατερίνη της Αραγωνίας]], την νεότερη κόρη του Βασιλιά [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδου της Αραγωνίας]] και της Βασίλισσας [[Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλλης|Ισαβέλλας της Καστίλλης]].<ref>Crofton, p.126.</ref>
Το ζήτημα που είχε κοσμογονικές συνέπειες στην πολιτική και θρησκευτική ιστορία της Αγγλίας και του δυτικού κόσμου, ήταν το πρόβλημα του διαδόχου του βασιλιά. Ο Ερρίκος είχε παντρευτεί το 1509, σε ηλικία 18 ετών, την [[Αικατερίνη της Αραγoνίας| Αικατερίνη της Αραγωνίας]], χήρα του αδελφού του Αρθούρου, ο οποίος είχε πεθάνει το 1502. Από τον γάμο αυτό επέζησε μόνο μία κόρη η [[Μαρία Α΄ της Αγγλίας|Μαρία]]. Ο Ερρίκος επιθυμούσε διακαώς αρσενικό διάδοχο και αποφάσισε να διαζευχθεί την Αικατερίνη ισχυριζόμενος ότι ο γάμος με την χήρα του αδελφού απαγορευόταν από την Βίβλο. Είχε άλλωστε βρει αντικαταστάτρια, την [[Άννα Μπολέυν |Άννα Μπόλεϋν]]. Αλλά το διαζύγιο χρειαζόταν παπική έγκριση, ο πάπας [[Πάπας Κλήμης Ζ΄| Κλήμης Ζ΄]] ήταν αιχμάλωτος του αυτοκράτορα και η Αικατερίνη ήταν θεία του αυτοκράτορα. Η παπική έγκριση δεν δόθηκε.
== Πρώιμη Βασιλεία: 1509-1525 ==
Δύο ημέρες μετά την στέψη του συνέλαβε τους δύο πιο αντιδημοφιλείς υπουργούς του πατέρα του, τον Σερ [[Ρίτσαρντ Έμπσον]] και τον [[Έντμουντ Ντάντλέϊ]]. Χρεώθηκαν χωρίς στοιχεία την [[έσχατη προδοσία]] και εκτελέσθηκαν το 1510. Αυτή θα ήταν η βασική τακτική του Ερρίκου για να αντιμετωπίσει κάποιον που θα στεκόταν στο δρόμο του.<ref name=croft128/>
Ο Ουόλσεϋ, ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος της αποτυχίας (τον βάρυναν άλλωστε και οικονομικές αποτυχίες), κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, πρόλαβε όμως και πέθανε ενώ οδηγούνταν στο Λονδίνο (1530). Τον διαδέχθηκε στο αξίωμα του καγκελαρίου ο [[Τόμας Μορ]] ο οποίος δεν ενέκρινε το διαζύγιο. Η εκτέλεση των σχεδίων του βασιλιά ανατέθηκε στον [[Τόμας Κρόμγουελ]] .
Ο Ερρίκος ήταν ένας [[Πολυμαθής|Αναγεννησιακός Άνδρας]] και η αυλή του ήταν το κέντρο λόγιων και καλλιτεχνικών καινοτομιών και λαμπερής ιδιαιτερότητας, που το πιο λαμπρό της παράδειγμα αποτελούσε το [[The Field of the Cloth of Gold]]. Ήταν ένας τέλειος μουσικός, συγγραφέας, και ποιητής. Η πιο γνωστή του μουσική σύνθεση είναι το "[[Pastime with Good Company]]" ή "The Kynges Ballade". ήταν επίσης ένας αχόρταγος και παίκτης [[ζάρι|ζαριών]], και διαπρεπής στα σπορ, ειδικά στην [[κονταρομαχία]], το [[κυνήγι]], και το [[πραγματικό τένις]]. Ήταν επίσης γνωστός για την ισχυρή αφοσίωση του στον Χριστιανισμό.<ref name=croft129/>
Τον Μάρτιο του 1532 η Βουλή των Κοινοτήτων ανακήρυξε τον Ερρίκο ως την «μόνη κεφαλή, ανώτατο άρχοντα, προστάτη και υπερασπιστή» της Εκκλησίας. Ο Τόμας Μορ παραιτήθηκε αμέσως. Τον Ιανουάριο του 1533 έγινε ο γάμος με την Άννα Μπόλεϋν, τον Μάιο κηρύχθηκε άκυρος ο πρώτος γάμος του Ερρίκου και τον Σεπτέμβριο γεννήθηκε η [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ]].
== Γαλλία και Αψβούργοι ==
[[File:British - Field of the Cloth of Gold - Google Art Project.jpg|thumb|Η συνάντηση του Φραγκίσκου Α' με τον Ερρίκο Η' στο [[Πεδίο τουΧρυσού Υφάσματος]] το 1520]]
Ο πάπας απάντησε με αφορισμό και ο Ερρίκος ανταπάντησε με δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, κατάργηση της δεκάτης του πάπα επί των εκκλησιαστικών εσόδων, απαγόρευση των εφέσεων στην Ρώμη και κατάργηση του δικαιώματος του πάπα να ορίζει τους επισκόπους.
Το 1510 η [[Βασίλειο της Γαλλίας|Γαλλία]], με μια εύθραυστη συμμαχία με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στη [[Λίγκα του Καμπρέ]], φαινόταν νικήτρια ενός πολέμου ενάντια στη Βενετία. Ο Ερρίκος ανανέωσε τη φιλία του πατέρα του με τον [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΒ΄ της Γαλλίας]], προκαλώντας τη διχογνωμία των συμβούλων του. Σίγουρα ο πόλεμος με τη συνδυασμένη δύναμη των δύο σωρών θα ήταν υπερβολικά δύσκολος.<ref name="Loades27">{{harvnb|Loades|2009|p=27}}</ref> Λίγο αργότερα όμως ο Ερρίκος υπέγραψε επίσης συνθήκη με τον Φερδινάνδο. Αφότου ο [[Πάπας Ιούλιος Β΄]] σχημάτισε την αντιγαλλική Αγία Λίγκα τον Οκτώβριο του 1511,<ref name="Loades27" /> ο Ερρίκος ακολούθησε τον Φερδινάνδο στη νέα συμμαχία. Μια αρχική κοινή Αγγλοϊσπανική επίθεση σχεδιάστηκε για την άνοιξη για την ανάκτηση της [[Ακουιτανία]]ς υπέρ της Αγγλίας, αρχή της πραγματοποίησης των ονείρων του Ερρίκου να εξουσιάσει τη Γαλλία.<ref>{{harvnb|Loades|2009|pp=27–28}}</ref> Αλλά η επίθεση, μετά την επίσημη κήρυξη πολέμου τον Απρίλιο του 1512, δεν είχε επικεφαλής τον Ερρίκο<ref name="Scarisbrick2831">{{harvnb|Scarisbrick|1997|pp=28–31}}</ref> και αποτέλεσε αξιοσημείωτη αποτυχία· ο Φερδινάνδος την χρησιμοποίησε απλά για δικούς του σκοπούς και αυτή έβλαψε την Αγγλοϊσπανική συμμαχία. Παρόλα αυτά οι Γάλλοι απωθήθηκαν από την Ιταλία αμέσως μετά και η συμμαχία επιβίωσε με τα δύο μέρη διατεθειμένα να κερδίσουν κι άλλες μάχες απέναντι στους Γάλλους.<ref name="Scarisbrick2831" /><ref>{{harvnb|Loades|2009|pp=30–32}}</ref> Ο Ερρίκος τότε προέβη σε διπλωματικό πραξικόπημα πείθοντας τον Αυτοκράτορα να μπει στην Αγία Λίγκα.<ref>{{harvnb|Loades|2009|p=62}}</ref> Αξιοσημείωτα, ο Ερρίκος ακόμη είχε διασφαλίσει τον τίτλο του "Χριστιανικοτάτου Βασιλιά της Γαλλίας" από τον Ιούλιο και πιθανόν στέψη από τον ίδιο τον Πάπα στο Παρίσι, αν και μόνο αν ο Λουδοβίκος ηττάτο.<ref>{{harvnb|Scarisbrick|1997|pp=33–34}}</ref>
Η περίοδος της εξουσίας του Κρόμγουελ είναι συνδεδεμένη με την αιματηρή αυταρχικότητα του Ερρίκου. Ο Τόμας Μορ, που αρνήθηκε να τον αναγνωρίσει ως κεφαλή της Εκκλησίας, αποκεφαλίστηκε. Άλλα πενήντα άτομα αποκεφαλίστηκαν με το αιτιολογικό της εσχάτης προδοσίας, είτε γιατί όντως συνωμοτούσαν κατά κάποιον τρόπο είτε γιατί είχαν βασιλική καταγωγή και αποτελούσαν κίνδυνο για την δυναστεία των Τυδώρ.
[[File:Henry VIII with Charles Quint and Pope Leon X circa 1520.jpg|thumb|left|Henry with [[Charles V, Holy Roman Emperor|Charles V]] (right) and [[Pope Leo X]] (centre), c. 1520]]
[[Image:Hans_Holbein,_the_Younger_-_Sir_Thomas_More_-_Google_Art_Project.jpg|thumb|right| [[Χανς Χολμπάιν ο νεότερος]] : [[Τόμας Μορ]], Νέα Υόρκη, Frick Collection]]
Στις 30 Ιουνίου 1513 Ερρίκος εισέβαλε στη Γαλλία και οι δυνάμεις τους νίκησαν έναν γαλλικό στρατό στη [[Μάχη of the Spurs]] – ένα σχετικά ελάσσον επίτευγμα, αλλά που χρησιμοποίηθηκε από τους Άγγλους για προπαγάνδα. Σύντομα οι Άγγλοι κατέλαβαν την [[Τερουάν]] και την παρέδωσαν στον Μαξιμιλιανό· ακολούθησε η [[Τουρνέ]], ένας πιο σημαντικός οικισμός.<ref>{{harvnb|Loades|2009|pp=62–63}}</ref> Ο Ερρίκος ηγείτο προσωπικά του στρατού, με μια πλήρη και ευμεγέθη ακολουθία.<ref>{{harvnb|Scarisbrick|1997|pp=35–36}}</ref> Η απουσία του όμως από τη χώρα του προέτρεψε τον γαμπρό του [[Ιάκωβος Δ΄ της Σκωτίας|Ιάκωβο Δ΄της Σκωτίας]] να επιτεθεί στην Αγγλία με προτροπή του Λουδοβίκου.<ref>{{harvnb|Guicciardini|1968|p=280}}</ref>
Η Άννα Μπόλεϋν δεν είχε δώσει στον Ερρίκο τον άρρενα διάδοχο που ποθούσε. Το 1536 αποκεφαλίστηκε για προδοσία και μοιχεία. Μαζί της εκτελέστηκαν συγγενείς της και μέλη της αυλής. Λίγο νωρίτερα είχε πεθάνει η Αικατερίνη της Αραγωνίας, ακλόνητη στις απόψεις της για τα δικαιώματά της.
Ο Ερρίκος παντρεύτηκε τότε την [[Τζέην Σέυμουρ]] η οποία του έδωσε τον πολυπόθητο γιο, τον [[Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας| Εδουάρδο]] (1537), και πέθανε στην γέννα. Ύστερα ο Ερρίκος παντρεύτηκε την [[Άννα φον Κλεβ |Άννα]], αδελφή του δούκα της Κλεβ, για να έχει ερείσματα κατά του Γερμανού αυτοκράτορα. Τελικά όμως δεν του άρεσε και την χώρισε. Η αποτυχία αυτή έδωσε στους πολυάριθμους εχθρούς του Κρόμγουελ την ευκαιρία να στρέψουν τον βασιλιά εναντίον του. Τον Ιούλιο του 1540 ο Κρόμγουελ αποκεφαλίστηκε και αμέσως ο Ερρίκος παντρεύτηκε και πάλι, την εικοσάχρονη [[Αικατερίνη Χάουαρντ]]. Πολύ γρήγορα (1542) κατέληξε και αυτή στο ικρίωμα για προδοσία διά της μοιχείας. Τέλος ο Ερρίκος παντρεύτηκε την Αικατερίνη Παρ (Catherine Parr), η οποία κατόρθωσε να τον ημερέψει κάπως και να επιζήσει μάλιστα του φοβερού συζύγου.
== Δύναμη και εξουσία ==
[[Αρχείο:Hans Holbein d. J. 074.jpg|thumb|200px|''Ο Βασιλιάς της Αγγλίας, Ερρίκος Η΄ Τυδώρ (1491-1547), πορτραίτο από τον [[Χανς Χολμπάιν ο νεότερος|Χανς Χολμπάιν το νεότερο]].'']]
Οικονομικά, η βασιλεία του Ερρίκου ήταν πρακτικά μια καταστροφή. Αφού κληρονόμησε μια ευημερούσα οικονομία (αυξημένη από κατασχέσεις των εκκλησιαστικών γαιών) η μεγάλη σπατάλη και οι υψηλοί φόροι ζημίωσαν τη οικονομία.<ref>Elton (1977)</ref><ref>MacCulloch (1995)</ref>
Παρά το ότι ήταν στα πρόθυρα της σωματικής κατάρρευσης, ο Ερρίκος συμμάχησε με τον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο Ε]]΄ κατά του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας σε ένα καταστρεπτικό από οικονομικής απόψεως πόλεμο. Η παράφορη ενεργητικότητα του Ερρίκου ήταν τόση που συνέχισε τον πόλεμο επί δύο χρόνια μετά την υπογραφή ειρήνης από τον αυτοκράτορα, και στοίχισε την απώλεια της ευκαιρίας υποταγής της Σκωτίας λόγω ωμών χειρισμών. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1547.
Για παράδειγμα, ο Ερρίκος επεξέτεινε το Βασιλικό Ναυτικό από 5 σε 53 πλοία. Αγαπούσε τα παλάτια· όταν στέφθηκε είχε μια ντουζίνα και κατά τον θάνατότου υπήρχαν πενήντα πέντε, στα οποία κρέμασε 2.000 τάπητες τοίχου.<ref>Simon Thurley, "Palaces for a nouveau riche king." ''History Today,'' (June 1991), Vol. 41, #6 in [[Academic Search Premier]]</ref> Ήταν περήφανος για τη συλλογή όπλων του, η οποία περιελάμβανε εξοπλισμό τοξοβολίας, 2.250 κομμάτια πυροβολικού ξηράς και 6.500 όπλα χειρός.<ref>Jonathan Davies, "'We Do Fynde in Our Countre Great Lack of Bowes and Arrows': Tudor Military Archery and the Inventory of King Henry VIII," ''Journal of the Society for Army Historical Research'' 2005 83(333): 11–29. Issn: 0037-9700</ref>
Ο Ερρίκος χαρακτηρίστηκε από τους ιστορικούς ως «δεσπότης υπό τον μανδύαν του νόμου» γιατί όλες του οι πράξεις ήταν σύμφωνες με το γράμμα του νόμου. Με το Κοινοβούλιο είχε άριστες σχέσεις και του οφείλει αυτό την ανάπτυξή του. Κατόρθωσε να κάνει σεβαστή την Αγγλία στο εξωτερικό, και να μεγαλώσει το βασίλειό του ενώνοντας την Ουαλία με την Αγγλία και ανακηρυσσόμενος βασιλιάς της Ιρλανδίας. Το μεγάλο του κατόρθωμα ήταν η απεξάρτηση από την Ρώμη, ενώ πίστευε πάντοτε στα βασικά δόγματα της θρησκείας με τα οποία είχε ανατραφεί.
Τον διαδέχτηκαν με την σειρά τα τέκνα του [[Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας| Εδουάρδος ΣΤ΄]], [[Μαρία Α΄ της Αγγλίας|Μαρία Α΄]] και [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ Α΄]].
Από το 1514 έως το 1529, ο [[Τόμας Ουόλσεϋ]] (1473–1530), ένας καθολικός καρδινάλιος, υπηρέτησε ως λόρδος καγκελάριος και πρακτικά έλεγχε την εσωτερική και εξωτερική πολιτική για τον νεαρό βασιλιά. Διαπραγματεύθηκε με τη Γαλλία, γεγονός που οδήγησε στην επίδειξη φιλίας στο Πεδίο του Χρυσού Υφάσματος ([[1520]]). Μετακινούσε την Αγγλία μπρος πίσω ως σύμμαχο της Γαλλίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Γουόλσεϋ συγκέντρωσε την εθνική κυβέρνηση και επεξέτεινε την δικαιοδοσία των συμβιβαστικών δικαστηρίων, ειδικά της [[Αίθουσα των Αστέρων|Αίθουσας των Αστέρων]]. Η χρήση του εκβιαστικών δανείων για να πληρώνει για ξένους πολέμους εξόργισε τους πλούσιους, οι οποίοι ενοχλήθηκαν επίσης από τον τεράστιο πλούτο του και την φανταχτερή διαβίωση του. Ο Ουόλσεϋ απογοήτευσε τον βασιλιά όταν απέτυχε να διασφαλίσει ένα γρήγορο διαζύγιο από τη Βασίλισσα Αικατερίνη. Το θησαυροφυλάκιο ήταν άδειο μετά από χρόνια σπατάλης· οι ευγενείς και ο λαός ήταν δυσαρεστημένοι και ο Ερρίκος χρειαζόταν μια εντελώς νέα προσέγγιση· Ο Γουόλσεϋ έπρεπε να αντικατασταθεί. Μετά από 16 έτη στη κορυφή έχασε την εξουσία το 1529 και το 1530 συνελήφθη με πλαστές κατηγορίες προδοσίας και πέθανε υπό επιτήρηση. Η πτώση του Γουόλσεϋ ήταν μια προειδοποίηση προς τον Πάπα και τον κλήρο της Αγγλίας του τι μπορεί να αναμενόταν για αποτυχία της συμμόρφωσης με τη θέληση του βασιλιά. Ο Ερρίκος τότε πήρε τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του, αν και στην αυλή πολλές περίπλοκες φατρίες προσπαθούσαν να διαλύσουν η μία την άλλη.{{πηγή}}
== Παραπομπές ==
| 