Κβαντική μηχανική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 29:
* Το [[1911]] ο [[Έρνεστ Ράδερφορντ]] ''(Ernest Rutherford)'' προτείνει το [[πλανητικό μοντέλο]] για το [[άτομο]], σύμφωνα με το οποίο τα [[Ηλεκτρόνιο|ηλεκτρόνια]] κινούνται γύρω από ένα πυρήνα που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του ατόμου. Το μοντέλο αυτό ήταν ασυμβίβαστο με την [[κλασική φυσική]] διότι σύμφωνα με αυτήν τα ηλεκτρόνια θα έπρεπε κατά την κίνησή τους να εκπέμπουν ακτινοβολία με αποτέλεσμα να χάνουν ενέργεια και έτσι τελικά να πέφτουν πάνω στον πυρήνα. Τα άτομα επομένως θα ήταν ασταθή.
* Το [[1913]] ο [[Νιλς Μπορ|Νιλς Μπορ]] ''(Niels Bohr)'' προτείνει ότι η [[στροφορμή]] των ηλεκτρονίων που κινούνται σε [[τροχιά]] γύρω από τον πυρήνα του ατόμου μπορεί να είναι μόνο ακέραιο πολλαπλάσιο της ποσότητας <math>h/(2 \pi)</math>, δηλαδή εμφανίζεται και αυτή σε κβάντα. Από αυτό προέκυπτε ότι οι τροχιές πάνω στις οποίες μπορούσαν να βρίσκονται τα ηλεκτρόνια ήταν συγκεκριμένες και επομένως κι η ενέργειά τους το ίδιο. Ένα άτομο εκπέμπει ακτινοβολία μόνο όταν ένα ηλεκτρόνιο μεταπηδήσει από μια τροχιά σε άλλη, και η διαφορά τους σε ενέργεια είναι <math>E_2 - E_1 = h \nu</math>. Έτσι προέκυψαν οι πρώτοι κανόνες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το [[φάσμα]] της ακτινοβολίας που εκπέμπουν ή απορροφούν τα διάφορα υλικά.
* Στην περίοδο [[1914]] – [[1919]] οι [[Τζέιμς Φρανκ|Φρανκ]] και [[Χάινριχ Χερτζ|Χερτζ]] επιβεβαιώνουν πειραματικά την ύπαρξη σταθερών [[Ενεργειακές στάθμες|ενεργειακών καταστάσεων]], μετρώντας την ενέργεια που χάνουν ηλεκτρόνια που έχουν επιταχυνθεί όταν συγκρούονται με άτομα.
| |||