Μαυρίκιος (κράτος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το νησί του Μαυρίκιου ήταν γνωστό στους [[Άραβες]] και Ινδονήσιους ναυτικούς από τον 10ο αιώνα. Πρώτοι όμως εγκαταστάθηκαν οι [[Πορτογαλία|Πορτογάλοι]] το [[1507]], οι οποίοι και ίδρυσαν σε αυτό μία βάση ανεφοδιασμού, χωρίς όμως κάποιο μόνιμο οικισμό. Το [[1598]], τρία πλοία από έναν [[Ολλανδία|Ολλανδικό]] στόλο με προορισμό τα νησιά των μπαχαρικών κατέληξαν στον Μαυρίκιο σε συνέχεια ενός τυφώνα. Οι ναυτικοί αυτοί έδωσαν στο νησί το σημερινό όνομά του για να τιμήσουν τον πρίγκηπα [[Μαυρίκιος του Νασσάου|Μαυρίκιο του ΝασάουΝασσάου]], κυβερνήτη και κληρονόμο των Κάτω Χωρών. Το [[1638]], οι Ολλανδοί ίδρυσαν και την πρώτη μόνιμη αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν κάποιες δεκαετίες αργότερα λόγω των δυσμενών κλιματικών συνθηκών. Το [[1715]], οι [[Γαλλία|Γάλλοι]], οι οποίοι κατείχαν το γειτονικό νησί Μπουρμπόν (το σημερινό [[Ρεϋνιόν]]), κατέλαβαν τον Μαυρίκιο και τον μετονόμασαν σε Ιλ ντε Φρανς (δηλ. το νησί της Γαλλίας). Με τη Γαλλική κυριαρχία, στο νησί αναπτύχθηκε μία εύρωστη οικονομία βασισμένη στην παραγωγή ζάχαρης. Κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους ([[1803]]-[[1815]]), το νησί έγινε στόχος των Βρετανών, οι οποίοι προσπάθησαν να το καταλάβουν. Παρά τη νίκη των Γάλλων στη ναυμαχία του Γκραντ Πορτ, τη μοναδική γαλλική ναυτική νίκη απέναντι στον βρετανικό στόλο, οι Γάλλοι παρέδωσαν τον Μαυρίκιο τρία χρόνια αργότερα μετά από μία απόβαση των Βρετανών στην τοποθεσία Καπ Μαλερό. Η επίσημη παράδοση του νησιού στο βρετανικό στέμμα έγινε το [[1810]] με τον όρο της διατήρησης των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας γης και περιουσίας για τους Γάλλους αποίκους, αλλά και τη διατήρηση της Γαλλικής γλώσσας και νομοθεσίας σε αστικά και ποινικά θέματα. Με τη βρετανική κυριαρχία, το όνομα του νησιού επανήλθε ως Μαυρίκιος.