Οίκος του Χορφάγκρε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
Ιδρυτής του Οίκου είναι ο Χάραλντ Α΄ ο καλλίκομος (αγγλ. fairhair). Στη μάχη του Χάφρσφιορδ το 872 νίκησε τους μικρούς ηγεμόνες της περιοχής, ενοποίησε τις περιοχές τους και έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Νορβηγίας. Η βασιλεία ήταν κληρονομική και τον 13ο αι. αυτό παγιώθηκε με νόμο, αντίθετα με τη Σουηδία, Δανία και Αγγλο-Σαξωνική Βρετανία, όπου ο ηγεμόνας εκλεγόταν από Συνέλευση. Το κέντρο εξουσίας του ήταν η περιοχή Βέστφολντ, Νότια της Νορβηγίας. Ο κόμης (jarl) της Βόρειας Νορβηγίας έγινε ισχυρός και δεύτερος μετά τον βασιλιά, κάτι που καθιερώθηκε. Ο πιο γνωστός από αυτούς ήταν ο [[Χάακον Σίγκουρντσον]], στην πραγματικότητα (de facto) βασιλιάς. Ο Όλαφ Β΄ ο άγιος εξάπλωσε τον Χριστιανισμό στη χώρα<ref>Arno Borst, ''Medieval Worlds : Barbarians, Heretics, and Artists in the Middle Ages'', University of Chicago, 1992, {{ISBN|0-226-06656-8}}, [https://books.google.com/books?id=uBIFGyrvgBUC&pg=PA132&dq=St.+Olaf+eternal+king+of+Norway&hl=en&ei=OM6oTK37B4WSswaP_ei5DA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5&ved=0CD4Q6AEwBA#v=onepage&q=St.%20Olaf%20eternal%20king%20of%20Norway&f=false p. 132].</ref> και επέκτεινε την επικράτειά του. Αργότερα οι ηγεμόνες της Νορβηγίας έγιναν υποτελείς της Δανίας.
 
O επόμενος Οίκος ήταν αυτός [[Οίκος του Χάρντραντα|του Χάρντραντα]], μετά [[Οίκος του Γκίλλε|του Γκίλλε]] και έπειτα [[Οίκος του Σβέρε|του Σβέρε]]. Ο ηγέτης κάθε Οίκου, αν και ερχόταν από το πουθενά, δήλωνε ότι ήταν νόθος γιος βασιλιά του προηγούμενου Οίκου. Οι παλαιότεροι ιστορικοί θεωρούσαν τους Οίκους αυτούς ως έναν, των Φέιρχεϊρ, οπότε ο Οίκος εκτεινόταν ως το 1387<ref>Οι επόμενοι τρεις βασιλείς της Σουηδίας από τον [[Οίκος τωντου Μγιέλμπο|Οίκο τωντου Μπγιέλμπο]], που ήταν και της Νορβηγίας, ήταν απόγονοι εκ θηλυγονίας των Σβέρε.</ref>.
 
==Αμφισβητήσιμη καταγωγή==