'''Φλωρέντιος του Αινώ''' (1255 - 1297) [[Πριγκηπάτο της Αχαΐας|πρίγκηπας της ΑχαίαςΑχαΐας]] (1289 - 1297), σε δικαίωμα της συζύγου του [[Ισαβέλλα Α' της Αχαΐας|Ισαβέλλας Βιλλεαρδουίνου.]]
.
Τελευταίος γιόςγιος του κόμητος [[Ιωάννης Α' του Αινώ|Ιωάννη του 1ου του Αινώ]] και της Αδελαίδας της Ολλανδίας, αποαπό τον πατέρα του δέχτηκε την επικυριαρχία των Κάτω χωρών.
Στην συνέχεια πήγε στην αυλή του βασιλιά της Νάπολης [[Κάρολος Β' της Νάπολης|Καρόλου 2ου του Χωλού]] και τέθηκε υπουπό τις υπηρεσίες του. Παντρεύτηκε (1289) την [[Ισαβέλλα Α' της Αχαΐας|Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου]] με την οποία απέκτησε μιά θυγατέρα την [[Ματθίλδη του Αινώ|Ματθίλδη]], διάδοχο των γονέων της στο πριγκιπάτο της ΑχαίαςΑχαΐας. Ο Φλωρέντιος εγκαταστάθηκε με την σύζυγο του στην πελοπόννησοΠελοπόννησο. Σύναψε την '''Συνθήκη της ΓκλαρέντζαςΓλαρέντζας''' (1290) με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β'|Ανδρόνικο τον 2ο]]. Η πτώση της Σικελίας έκανε τους Ανδεγαυούς να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σε περιοχές της Ανατολικής Ελλάδος, έστειλαν στρατό να υπερασπίσουν τον ΜωρυάΜοριά. Ο Φλωρέντιος έκλεισε ειρήνη ώς το 1293 οπότε και οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την '''Καλαμάτα'''. Ο Φλωρέντιος δένδεν ήθελε να ανοίξει ξανά τον πόλεμο και έστειλε εκπρόσωπο του στον [[Μιχαήλ Θ'|Μιχαήλ τον 9ο Παλαιολόγο]] προκειμένου να διαμαρτυρηθεί. Το 1296 οι Βυζαντινοί καταλαμβάνουν το κάστρο του Αγίου Γεωργίου στην Αρκαδία, ενώ ο Φλωρέντιος πέθανε στις προσπάθειες για την ανακατάληψη του κάστρου.
