Ανδρέας Αυγερινός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Ανδρέας Αυγερινός''' ([[1820]] – [[7 Φεβρουαρίου]]
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε στον [[Πύργος Ηλείας|Πύργο]] και ήταν γιος του [[Δημήτριος Αυγερινός|Δημητρίου Αυγερινού]], γόνου [[Οικογένεια Αυγερινού|παλαιάς οικογάνειας]] του Πύργου. Αδερφός του ήταν ο [[Πέτρος Αυγερινός]]. Υπήρξε δραστήριο μέλος της αθηναϊκής κοινωνίας, ιδρυτικό μέλος του [[Ωδείο Αθηνών|Ωδείου Αθηνών]], Πρέοδρος της [[Αθηναϊκή Λέσχη|Αθηναϊκής Λέσχης]] ([[1887]]) και φανατικός φυσιολάτρης.<ref name="Ιστορικά"/> Με δική του μέριμνα δενδροφυτεύθηκε ο [[Λυκαβηττός]] και ο κήπος της Βουλής ενώ στην έπαυλή του στα [[Πατήσια]] διατηρούσε τεράστιο ανθοκήπιο με πάνω από εξήντα (60) είδη [[Ρόδο|ρόδων]].<ref name="Ιστορικά"/>
Υπήρξε μέτοχος και πρώτος Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας ''"Σιδηρόδρομος Πύργου - Κατακώλου"''.<ref name="Παπαγιαννάκης"/> Υπό την ηγεσία του η εταιρεία συγκρούστηκε νομικά με τον Δήμο Λετρινών για τον έλεγχο της εταιρείας, μετά όμως την εκλογή του αδερφού του, Πέτρου, ως δημάρχου Λετρινών, ο Δήμος παραιτήθηκε από κάθε διεκδίκηση και συμβιβάστηκε.<ref name="Παπαγιαννάκης">Λευτέρης Παπαγιαννάκης, ''Οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι (1882 - 1910), Αθήνα 1990, εκδόσεις ΜΙΕΤ, σελ. 95 - 96</ref>
Απεβίωσε εν ενεργεία βουλευτής στις [[7 Φεβρουαρίου]] [[1896]] στην [[Αθήνα]]. Είχε τιμηθεί με τον [[Σταυρός του Ταξιάρχη|Σταυρό του Ταξιάρχη]] και είχε λάβει τιμητικές διακρίσεις από τους Βασιλείς της [[Ιταλία|Ιταλίας]] και της [[Ισπανία|Ισπανίας]] καθώς και από τον Σουλτάνο.
== Πολιτική σταδιοδρομία ==
Σε νεαρή ηλικία διορίστηκε Νομάρχης [[Αττική|Αττικής]] και Διευθυντής της αστυνομίας των Αθηνών. Εξελέγη βουλευτής Ηλείας για πρώτη φορά στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1850|εκλογές του 1850]] και επανεξελέγη σε αυτές [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1853|του 1853]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1856|του 1856]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1859|του 1859]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1862 (Β΄Εθνική Συνέλευση)|του 1862]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1868|του 1868]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1869|του 1869]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1872|του 1872]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1873|του 1873]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1874|του 1874]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1875|του 1875]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1879|του 1879]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1881|του 1881]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1887|του 1887]] (βουλευτής Αχαϊοήλιδος) και [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1895|του 1895]].<ref name="hellenicparliament">[http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/1822-1935.pdf Μητρώο εκλεγμένων βουλευτών], σελ. 48 - 49, 92 - 93, από την Βουλή των Ελλήνων</ref>
Χρημάτισε, επίσης, πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κατά τις περιόδους [[1858]] - [[1859]], [[1877]] - [[1878]], [[1881]] και [[1887]] - [[1890]].<ref name="hellenicparliament2">[http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/1822-1935.pdf Μητρώο εκλεγμένων βουλευτών], σελ.59, 178 - 179, από την Βουλή των Ελλήνων</ref> Διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στην [[Κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη 1864|κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη]] ([[1864]]), Υπουργός Οικονομικών στην [[Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1869|κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη]] ([[1869]]), Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης ([[1869]] - [[1870]]) και αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών στην [[Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1869|Θρασύβουλου Ζαΐμη]], Υπουργός Ναυτικών στις κυβερνήσεις [[Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1871|Θρασύβουλου Ζαΐμη]] ([[1871]]) και [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1875|Αλέξανδρου Κουμουνδούρου]] ([[1875]] - [[1876]]).<ref name="Douglas">Douglas Dakin, ''Η ενοποίηση της Ελλάδας'', εκδόσεις ΜΙΕΤ, Αθήνα 2005, σελ. 420 - 423</ref> Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Ζαΐμη έλαβε χώρα η [[Σφαγή του Δηλεσιού|Σφαγή στο Δήλεσι]], γεγονός το οποίο τον ανάγκασε να παραιτηθεί στις [[9 Ιουλίου]] [[1870]].<ref name="Ιστορικά">Ε΄ Ιστορικά, ΄Όι Έλληνες λήσταρχοι και η σφαγή στο Δήλεσι'', 15 Απριλίου 2000, εκδόσεις Ελευθεροτυπάις, σελ. 11, 19</ref>
== Παραπομπές==
<references />
| |||