Μονή Παναγίτσας Λευκαΐτισσας Αρκαδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

▲Η μονή, ιδρύθηκε πριν το [[1740]], από τον ιερομόναχο Δαμασκηνό Κουλιδά<ref>Ο Δαμασκηνός, καταγόταν από τον Άγιο Ιωάννη και ήταν μέλος της μεγάλης αγιογραφικής οικογένειας των Κουλιδάδων. Ο πατέρας του, ιερέας Γεώργιος Κουλιδάς, ήταν ο πρώτος αγιογράφος της οικογένειας και το [[1754]], αγιογράφησε το καθολικό της [[Μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου Αρκαδίας|Μονής Θεολόγου στον Άγιο Ιωάννη]]. Αδερφός του Δαμασκηνού, ήταν ο επίσης ιερέας και αγιογράφος, Παναγιώτης Οικονομόπουλος - Κουλιδάς, που εργάστηκε σε διάφορα μοναστήρια της περιοχής</ref>και ήταν αφιερωμένη στην [[Ζωοδόχος Πηγή|Ζωοδόχο Πηγή]]. Η μονή πήρε την ονομασία ''Λευκαΐτισσα'', λόγω της ύπαρξης [[Λεύκα|Λευκών]] στον χώρο της. Μετά από παράκληση των Αγιαννιτών, ο Δαμασκηνός αφιέρωσε την μονή και την περιουσία της στην [[Μονή Λουκούς Αρκαδίας|Μονή Λουκούς]], όπου και ηγουμένευσε από το [[1740]] έως τον θάνατό του το [[1760]]. Έτσι η εκκλησία της Παναγίτσας, αποτέλεσε μετόχι της Λουκούς.

▲Ο ναός της Παναγίτσας, πυρπολήθηκε το [[1826]], από τις ορδές του [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ πασά]] και επειδή δεν ανακαινίστηκε, κατέρρευσε. Το [[1835]], ο ναός ήταν «''παμπάλαιος και ερειπωμένος''» και το μέρος «''ακατοίκητον''». Το [[1838]], η περιοχή πωλήθηκε στον Γεώργιο Σακελλαρίου, ο οποίος στη συνέχεια την μεταπώλησε στον Δημήτριο Γ. Μαντίκο.

▲Από την μονή, δεν σώζεται πλέον κανένα κτίσμα. Στον χώρο της μονής, έχει κτιστεί ο συνοικισμός Μαντικέικα. Το [[1962]], οι κάτοικοι του συνοικισμού, κατασκεύασαν ένα προσκυνητάρι, στην θέση της εκκλησίας, προς τιμήν της Ζωοδόχου Πηγής.