Κάρλο Ατσέλιο Τσάμπι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| όνομα = Κάρλο Ατσέλιο ΤσιάμπιΤσάμπι

| λεζάντα = Ο Κάρλο Ατσέλιο ΤσιάμπιΤσάμπι

Ο '''Κάρλο Ατσέλιο ΤσιάμπιΤσάμπι''' (''Carlo Azeglio Ciampi'', προφέρεται ΤσιάμΤσάμ-πι, [[9 Δεκεμβρίου]] [[1920]] - [[16 Σεπτεμβρίου]] [[2016]]) ήταν [[Ιταλία|Ιταλός]] πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας. Ήταν, επίσης, ισόβιος γερουσιαστής.

Ο ΤσιάμπιΤσάμπι γεννήθηκε στο [[Λιβόρνο]] στις [[9 Δεκεμβρίου]] [[1920]].

Αφού πήρε πτυχίο [[αρχαία ελληνική λογοτεχνία|αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας]]<ref>Carlo Azeglio Ciampi, ''Favorino d'Arelate e la consolazione Περὶ φυγῆς'', a cura di Franco Montanari, introduzione di Salvatore Settis, [[Πίζα|Pisa]], 2011 ISBN 978-88-7642-411-3</ref> το 1941 από την ''Scuola Normale di Pisa'', ένα από τα σπουδαιότερα Πανεπιστήμια της Ιταλίας, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην [[Βασίλειο της Αλβανίας (1939-1943)|Αλβανία]]. ΣτιςΜετά την εκεχειρίατης Ιταλίας με τους Συμμάχους ([[8 Σεπτεμβρίου]] [[1943]]), ημερομηνίαεγκατέλειψε εκεχειρίας της Ιταλίας με τους Συμμάχους, αρνήθηκε να παραμείνει στητην [[Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία|φασιστική Ιταλία]] και κατέφυγε στο [[Μπάρι]], όπου στρατεύτηκε στην ιταλική αντίσταση.

Το [[1946]] νυμφεύτηκε τη Φράνκα Πίλλα (Franca Pilla). Το ίδιο έτος πήρε πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο της ΠίζαΠίζας και ξεκίνησεάρχισε να εργάζεται στην Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας (''Banca d'Italia''). Τον Μάρτιο του 2005, το [[Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης]] τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα [[Αστικό Δίκαιο|Αστικού Δικαίου]].

Το [[1960]] κλήθηκε να υπηρετήσει στις κεντρικές υπηρεσίες της ''Banca d'Italia''. Έγινε γενικός γραμματέας το [[1973]], Γενικόςγενικός Υποδιευθυντήςυποδιευθυντής το [[1976]] και Γενικόςγενικός Διευθυντήςδιευθυντής το [[1978]]. Τον Οκτώβριο του [[1979]] ορίστηκε Διοικητήςδιοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το [[1993]].

Από τον Απρίλιο του [[1993]] ως τον Μάιο του [[1994]], ήταν πρωθυπουργός «Κυβέρνησηςκυβέρνησης «τεχνοκρατών». Αργότερα, ως Υπουργός Οικονομικών στις Κυβερνήσειςκυβερνήσεις [[Ρομάνο Πρόντι|Πρόντι]] και [[Μάσιμο ντ' Αλέμα|ντ' Αλέμα]] από το [[1996]] ως το Μάιο του [[1999]] θεωρείται ο κύριος συντελεστής της εισόδου της χώρας στην [[Ευρωζώνη]]. Προσωπικά πήρε την απόφαση για το σχέδιο του [[ιταλικά κέρματα ευρώ|ιταλικού κέρματος]] του ενός ευρώ, ενώ τα σχέδια για όλες τις υπόλοιπες υποδιαιρέσεις τέθηκαν σε τηλεοπτική ψηφοφορία. Ο ΤσιάμπιΤσάμπι επέλεξε τον [[Άνθρωπος του Βιτρούβιου|άνθρωπο του Βιτρούβιου]] του [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]], με το σκεπτικό ότι εκπροσωπούσε τον άνθρωπο ως μέτρο όλων των πραγμάτων, και ιδίως του χρήματος: κατ' αυτή την έννοια, το χρήμα είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου, όχι το αντίστροφο. Το σχέδιο αυτό ταίριαζε ιδιαίτερα καλά με τα δύο μέταλλα του κέρματος.

Ο ΤσιάμπιΤσάμπι εξελέγη Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας με ιδιαίτερα ευρεία πλειοψηφία, σε κοινή συνεδρίαση Κοινοβουλίου, Γερουσίας και αντιπροσώπων των Περιφερειών. Ήταν ο δεύτερος Πρόεδρος, μετά τον [[Φραντσέσκο Κοσίγκα]], που εκλεγόταν από τον πρώτο γύρο ψηφοφορίας, ο οποίος απαιτεί πλειοψηφία των δύο τρίτων.

Ως Πρόεδρος απέφευγε να αναμειχθεί μεστις διαμάχες τοντων κομματισμόκομμάτων. Πολλές φορές εξέφρασε γενικές ιδέες, χωρίς να επισημάνει τη σχέση τους με την τρέχουσα επικαιρότητακατάσταση, προκειμένου έτσι να πει τη γνώμη του, χωρίς όμως να γίνει ενοχλητικός. Πολλές φορές ζήτησε από όλα τα κόμματα να σέβονται το [[Σύνταγμα]] και να διατηρούν την κοσμιότητα στην πολιτική διαμάχη. Γενικά ήταν σεβαστός από όλες τις παρατάξεις του Κοινοβουλίου. Συζητήθηκε ιδιαίτερα το ενδεχόμενο δεύτερης θητείας του, παρά την προχωρημένη ηλικία του, αλλά ο ίδιος δε δέχτηκε και παραιτήθηκε στις [[3 Μαΐου]] [[2006]], λίγες μέρες πριν τη λήξη της θητείας του.

Ο ΤσιάμπιΤσάμπι δεν θεωρείτο κοντά στις θέσεις του [[Βατικανό|Βατικανού]], σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ευσεβή [[Όσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο]]. Επαίνεσε πολλές φορές τον πατριωτισμό, καταπιεσμένοταλαιπωρημένο στην Ιταλία μεαπό την εμπειρία του [[Φασισμός|Φασισμού]]. Υπογράμμιζε όμως την αξία του πατριωτισμού περισσότερο ως εθνική αυτοπεποίθηση, παρά ως εθνικισμό.

{{DEFAULTSORT:ΤσιαμπιΤσαμπι Καρλο}}