Κήποι Τίβολι (Παρίσι): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Παρίσι (με το HotCat)
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Tivoli - Panorama de la ville de Paris par AM Perrot - Gallica 2.jpg|thumb|Η θέση των κήπων Τίβολι, 1826, από το ''Panorama de la ville de Paris par AM Perrot'']]
Οι '''κήποι του Τίβολι''' στο [[Παρίσι]] ήταν [[Λούνα παρκ|πάρκα αναψυχής]] πλησίονκοντά τηςστο σημείο όπου τρέχουσαςβρίσκεται τοποθεσίαςσήμερα τουο [[Σιδηροδρομικός Σταθμός Παρισιού Σαιν-Λαζάρ|σταθμούσταθμός Σαιν Λαζάρ]]. ΈλαβανΠήραν το όνομαόνομά τους από τηντους περίφημους κήπους της [[Βίλα ντ'Έστε]] στο [[Τίβολι]], κοντά στην [[Ρώμη]]. Υπήρχαν διάφοροι κήποι διαδοχικά την περίοδο 1795-1842, αλλά κανένας τους δεν διασώζεται έως καισώζεται σήμερα.
 
== ''Folie-Boutin'' ή Μεγάλο Τίβολι (1795-1810) ==
Το 1766, ο Σιμόν Γκαμπριέλ Μπουτέν (1720-1794), γιος του εύπορουπλούσιου αγροφύλακαμισθωτή δημοσίων προσόδων Μπουτέν, κατείχε αρκετά σπίτια τα οποία ήταν χτισμένα σεδημιούργησε ένα πάρκο οκτώ εκταρίων διακοσμημένο με σπάνια φυτά, αγγλικούς, ιταλικούς και δανικούςολλανδικούς κήπους, χώρο για υπαίθριο μπόουλινγκ, διάσπαρτα βράχια και πύργουςκαταρράκτη. όπουΈχτισε περιλαμβανότανεπίσης ψεύτικαδιάφορα ερείπιαοικήματα, βραχώδημιμήσεις ακρωτήριαερειπωμένων καιναών, καταρράκτηςπύργων κττ. (folies). Ονόμασε την περιοχή ''Τίβολι'' προςαπό τιμήντην τωνομώνυμη κήπωνπόλη της περιοχής της Ρώμης, που φιλοξενεί περίφημους κήπους και ιδιαίτερα αυτούς της [[ΒίλαΒίλας ντ'Έστε]]. στην Ρώμη, και τοΤο ''Folie Boutin'', όπως αποκαλούνταν συχνά, έγινε γρήγορα γνωστό για τους λαμπρούς κήπους του. Η κύρια είσοδός του βρισκόταν στηστην rue deοδό Clichy, και η δευτερεύουσα είσοδος στην rueοδό Saint-Lazare. Δύο σημαντικάκύρια κτίρια βρισκόταν στον αριθμό 102 της rueοδού Saint-Lazare, και στον αριθμό 27, της rue deοδού Clichy. Ένα κιόσκιπερίπτερο, αφιερωμένοαποδιδόμενο στον αρχιτέκτονα [[Φρανσουά Ντομινίκ Μπαρώ ντε Σεφντεβίλ]] (Barreau de Chefdeville) (1725-1765), στέγαζε ορυκτολογική συλλογή. Εκεί κάθε Πέμπτη ο Μπουτέν υποδεχόταν τους φίλους τους, στους οποίους περιλαμβανόταν ο ζωγράφος [[ΟυμπέρΥμπέρ Ρομπέρ]] (Hubert Robert) και ο αρχιτέκτονας [[Αλεξάντρ-Τεοντόρ Μπρονιάρ]] (Brongniart).<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=ArxCAAAAYAAJ|title=Paris à travers l'histoire|last=Robida|first=Albert|publisher=La Librairie Illustrée|year=1896|location=Paris|page=393}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=AVQmAQAAMAAJ|title=Histoire de Paris Et Des Parisiens|last=Laffont|first=Robert|publisher=Editions du Pont Royal|year=1957|location=Paris|page=140}}</ref>
 
Ο Μπουτέν απαγχονίστηκεκαρατομήθηκε στις 17 Ιουλίου 1794, κατά την διάρκεια της [[Βασιλεία του Τρόμου|Βασιλείας του Τρόμου]]Τρομοκρατίας, και το πάρκο κατασχέθηκεδημεύτηκε. Το 1795, το ''Folie Boutin'' άνοιξε για το κοινό, παίρνοντας επισήμως το όνομα του ΤίβολίΤίβολι και έγινε πρόγονος των σύγχρονων [[Λούνα παρκ|πάρκων αναψυχής]]. Την περίοδο που ήταν δημόσιος κήπος, αποτελούσε αγαπημένο σημείο αναψυχής για την Παριζιάνικη αριστοκρατία. Στο πάρκο λάμβαναν χώρα παραστάσεις με πανοράματα, μαριονέτες και μαγικάμαγικούς λυχνάριαφακούς. Την περίοδο 1796-1797 μια αντιεπαναστατικήαντεπαναστατική ομάδα, με την ονομασία ''Clichy'', κατέλαβε τον χώρο, αλλά οι κληρονόμοι του Μπουτέν επανακατέλαβανανέκτησαν το Τίβολι μέσωύστερα δίκηςαπό δίκη το 1797.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=LV4bAQAAMAAJ|title=Chemins et parchemins de Paris|last=Fournier|first=Albert|publisher=Jeheber|year=1954|location=Paris|page=143}}</ref> Το 1799, εγκαινιάστηκε στον χώρο ένα λουτρό (''Les eaux thermales et minérales de Tivoli - Τα θερμά και μεταλλικά νερά του Τίβολι'').<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=IZcOCwAAQBAJ&pg=PT186|title=Ma terre natale: Le Destin fabuleux de personnages peu ou méconnus originaires de Carrouges|last=Cousin|first=Mary|publisher=Editions Edilivre|year=2014|isbn=9782332751843|location=Saint-Denis|page=186}}</ref> Μετά την καταστροφή που προκλήθηκε από την στάθμευσηστρατοπεδεία των στρατευμάτωνδυνάμεων του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντος]] πριν την αναχώρησηαναχώρησή τους για την Ισπανία, ο κήπος έκλεισε στις 30 Αυγούστου 1810.
 
== ''Folie-Richelieu'' ή Δεύτερο Τίβολι (1810-1826) ==
[[Αρχείο:Jardin de Tivoli (rue de Clichy) sur le plan Collin.jpg|thumb|Χάρτης του κήπου Τίβολι το 1823]]
Μετά το κλείσιμο του πρώτου Τίβολι, ο μουσικός Μπανώ το άνοιξε ξανά με πιο λιτό περιεχόμενο ως ''Folie-Richelieu'' ή Δεύτερο Τίβολι, μεταξύ των αριθμών 18 και 38 της Rue deοδού Clichy, έως την Rueοδό Blanche, σε μια περιοχή που δημιουργήθηκε το 1730 από τον Μαρσάλστρατάρχη Ρισελιέ για την προσωπική του ψυχαγωγία, ενώ στη συνέχεια ανήκε στην [[ΦορτουνέεΦορτουνέ Χαμελέν]]Αμελέν (Fortunée Hamelin). Το 1812, ενώθηκε με τον χώρο του Μεγάλου Τίβολι. Μέρος της γης πωλήθηκε στον τραπεζίτη Πιερ-Λωράν ΧαινγκερλόΑινγκερλό και στη συνέχιασυνέχεια στην ισπανική πρεσβεία. Το Δεύτερο Τίβολι εξαφανίστηκε το 1825, μετά από γιορτή για την στέψη του [[Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας|Καρόλου Ι΄]] στις 7 Ιουνίου. Στις 2 Φεβρουαρίου 1826, οι κληρονόμοι του Μπουτέν πούλησαν το κτήμα στονστους ΖονάςJonas-ΦιλίπPhilip ΧάγκερμανHagerman και τον Συλβαίν Μινιόν, και έγινε το ''[[Quartier de l'Europe]]'' (Η συνοικία της Ευρώπης).<ref>{{Cite web|url=http://www.faget-benard.com/petit_bout_du_monde/textes/chap2/tivoli.html|title=Les jardins Tivoli Paris méconnu|website=www.faget-benard.com|accessdate=08-07-2017}}</ref>
 
== ''Folie-Bouxière'' ή Νέο Τίβολι (1826-1842) ==
Ο [[Ετιέν Γκασπάρ Ρομπέρ]] (Étienne-Gaspard Robert) άνοιξε το τρίτο Τίβολι το 1826. Διατηρήθηκε μέχρι το 1842 όταν κατασκευάστηκαν η rueοδός Ballu και άλλες οδοί. Επρόκειτο για ένα πραγματικό πάρκο αναψυχής με περιστρεφόμενες ρόδες, μίμουςπαντομίμες, λαβυρίνθους και πυροτεχνήματα από τον επικεφαλή τεχνίτηαρχιτεχνίτη Κλώντ Ρουγκιέρι. Το 1831 εισήχθη από την Αγγλία η σκοποβολή σε περιστέρια, η οποία είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 300.000 περιστεριών.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=og_RDdEdHz4C&pg=PA146|title=The Invention of Paris: A History in Footsteps|last=Hazan|first=Eric|publisher=Verso Books|year=2011|isbn=9781844678006|location=London|page=146}}</ref>
 
== Παραπομπές ==