Βάκχαι (τραγωδία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Βάκχες''' είναι [[τραγωδία]] του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]]. Γράφτηκε το [[407 π.Χ.]], όταν ο ποιητής βρισκόταν στην [[Πέλλα]] της [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονία]]ς, στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου, και σκηνοθετήθηκε από το γιο του το 405 π.Χ. στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]]. Η τραγωδία αυτή διδάχθηκε (παίχτηκε) μετά τον θάνατο του δημιουργού της, του Ευριπίδη(406πΧ).

Το μύθο του Θηβαίου θεομάχου είχε πραγματευτεί και ο [[Αισχύλος]] σε μια τετραλογία που περιείχε μια τραγωδία με τον τίτλο ''Πενθεύς''. Για το δράμα αυτό δεν γνωρίζουμε τίποτε. Ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος αναφέρει πως είχε το ίδιο θέμα με τις ''Βάκχες''. Μια άλλη τετραλογία του Αισχύλου, η ''Λυκουργεία'', πραγματευόταν την ασέβεια και την τιμωρία του βασιλιά της θράκηςΘράκης Λυκούργου. Μερικοί πιστεύουν πως κάποια μοτίβα των ''Βακχών'' αντιγράφουν τη ΛυκούργειαΛυκουργεία.

Στο έργο του Ευριπίδη, συνυπάρχουν το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό στοιχείο. Είναι το μοναδικό έργο της αρχαιότητας, όπου ο Διόνυσος πρωταγωνιστεί ως ανθρωποποιημένος [[θεός]], καθώς αυτό αποτελεί το δράμα του θεού, που είναι το δράμα του ανθρώπου. Δραματοποιούνται τα Θεοφάνια του ΔιόνυσουΔιονύσου και εξανθρωπίζεται το θείο. Μια καινούργια θρησκεία απειλεί, μια νέα δύναμη εισχωρεί που θέλει να επιβάλει τη δική της λατρεία.

Ο Διόνυσος, γιος του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]] και της κόρης του Κάδμου Σεμέλης, φτάνει στη Θήβα με μορφή ανθρώπου, για να επιβάλει τη λατρεία του. Οι κόρες του Κάδμου αμφισβητούν τη θεϊκή του καταγωγή αλλα τρελαίνονται από αυτοναυτόν και ως μαινάδες πια πηγαίνουν και παραμενουνπαραμένουν στο Κιθαιρώνα λατρευονταςλατρεύοντας. Ο βασιλιαςβασιλιάς Πενθέας, εγγονός του Κάδμου και γιος της Αγαύης, αποφασίζει να στραφεί ενάντια στις μαινάδες. Συλλαμβάνει τον Διόνυσο, αλλ' αυτός ελευθερώνεται και με σεισμό καταστρέφει το παλάτι. Στη συνέχεια ο Πενθέας μεταβαινειμεταβαίνει στο βουνό, αλλααλλά εκειεκεί οι μαινάδες, με πρώτη τη μητέρα του ΑγαυηΑγαύη, τον διαμελίζουν. Η Αγαύη επιστρέφει θριαμβευτικά στην ποληπόλη, αλλά ο Κάδμος την κάνει να συνειδητοποιήσει τι έπραξε. Το έργο κλείνει με την εμφάνιση του ΔιόνυσουΔιονύσου ως θεού και το μένος που πέφτει στην περιοχή. Δεν υπάρχει πρόσωπο στο έργο που δεν θα μεταμορφωθεί, ο ίδιος ο θεός μεταμορφώνεται από ζώο σε θνητό, ο Πενθέας από βασιλιάς γίνεται μαινάδα, ηδονοβλεψίας, αδύναμο παιδί, ελάφι σφάγιο.

*''Διόνυσος (με τη μορφή θνητού):'' Ανοίγει την παράσταση. Γιος του Διός και της Σεμέλης. Κατά τη διάρκεια του έργου δεδεν φανερώνει την πραγματική του ταυτότητα, αλλά εμφανίζεται σαν ακόλουθος του Διονύσου.

*''Κάδμος:'' Ο γηραιότερος από το σόι τουτού Πενθέα. Υποστηρίζει τη νέα θρησκεία, αν και δεν τητην πιστεύειαποδέχεται, γιατί πιστεύει οτίότι τιμά τη γενιά του.

*''Πενθέας:'' Εγγονός του Κάδμου και βασιλιάς τηςτής Θήβας. Διώκει το Διόνυσο με σκοπό να βάλει τάξη στη Θήβα.