Ροζέ ντε Φλορ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο [[Μπρίντιζι]] το 1267 και δολοφονήθηκε στην [[Αδριανούπολη]], στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], το [[1305]]. Υπήρξε ιππότης, τυχοδιώκτης και διοικητής των [[Αλμογάβαροι|Αλμογάβαρων]] της [[Καταλανική Κομπανία|Καταλανικής Κομπανίας]], μίας Εταιρείας μισθοφόρων.

Ο πατέρας του, Ρικάρντο, (που πέθανε στην [[Μάχη του Ταλιακότσο]]) ήταν αξιωματικός των κυνηγετικών γερακιών του αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Β'Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκου Β']] των [[Χοενστάουφεν]] και η μητέρα του μιαήταν μία αστή από το [[Μπρίντιζι]], στο οποίο και γεννήθηκε. Η οικογένειά του έχασε την περιουσία της και η μητέρα του τον εμπιστεύθηκε σε έναν Ναΐτη ιππότη. Στους [[Ιππότες του Ναού|Ναΐτες]] έφθασε μέχρι τον βαθμό του "αδελφού λοχία", ως Κυβερνήτηςκυβερνήτης ενός πλοίου που έφερε το όνομα "Ιέραξ".

Έλαβε μέρος στην τελευταία [[Σταυροφορία]], κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του Αγίου Ιωάννη της Άκρας ([[1291]]). Οι [[Ιππότες του Ναού|Ναΐτες]] όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απολύθηκε από της τάξεις των Ναϊτών. Έχοντας σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά [[Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας|Φρειδερίκου Β΄]] της Σικελίας, υιού του [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας|Πέτρου Γ΄]] της Αραγωνίας.

Ο Φρειδερίκος Β΄ τον έθεσε επικεφαλής των [[Αλμογάβαροι|Αλμογάβαρων]], των [[Καταλανοί|Καταλανών]] μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το [[Στέμμα της Αραγωνίας]] κατά την ανακατάληψη της [[Βαλένθια]] και της [[Μαγιόρκα]], καθώς επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις, έναντι των επιδιώξεων του [[Οίκος των Καπέτων-Ανζού|Οίκου των [[Καπέτων-Ανζού]]. Έλαβε μέρος στην άμυνα της [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνης]] το [[1302]], όπου αποδεικνύονταςαπέδειξε την αξία του ως στρατιωτικού ηγέτη. Μετά τη [[Μάχη της Καλταμπελότα]] ([[1302]]), μεταξύ του [[Κάρολος Β' του Ανζού|Καρόλου Β΄]] τουτης Ανζού]]Νάπολης και του Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας, προσέφερε, το [[1303]], τις υπηρεσίες του στο αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο]], για να τον βοηθήσει στον πόλεμο κατά των Τούρκων, επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος που αριθμούσε 4.000 Αλμογάβαρους, 1.500 ιππείς και 39 πλοία (την λεγόμενη Μεγάλη [[Καταλανική Κομπανία]]) που απέστειλε ο Φρειδερίκος Β΄ στον Αυτοκράτορα τουτων ΒυζαντίουΡωμαίων.

Επικεφαλής των Αλμογαβάρων παρήλασε μπροστά από τον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των [[Γενοβέζοι|Γενοβέζων]] της πόλης, τους οποίους σχεδόν εκμηδένισε, προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα, που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους. Κατόπιν πέρασε στη [[Μικρά Ασία]] και κατέλαβε την [[Φιλαδέλφεια (Μικρά Ασία)|Φιλαδέλφεια]], την [[Μαγνησία]] και την [[Έφεσος|Έφεσο]], απωθώντας τους Τούρκους μέχρι την [[Κιλικία]] και τον [[Ταύρος (οροσειρά)|Ταύρο]] ([[1304]]), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του [[1304]] συγκρούσθηκαν οι [[Αλμογάβαροι]] με τους [[Σκύθες]] ([[Αλανοί|Αλανούς]])που προέρχονταν από τον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]] και τους νίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος Β΄ τον έχρισε Μέγα Δούκα και τον νύμφευσε με την Μαρία Ασέν, την ανιψιά του και κόρη του [[Ιβάν Ασέν Γ΄]] της Βουλγαρίας.

Οι μάχες που είχαν διεξαχθεί μέχρι τότε ήσαν μικρής κλίμακας και τα θύματα ήσαν πολλά, από την πλευρά πάντοτε των Τούρκων. Δεν μπορούν όμως να συγκριθούν με αυτό που συνέβη κοντά στην [[Σιδηρά Πύλη]]. Ο Ροζέ ντε Φλορ επικεφαλής 8.000 Αλμογάβαρων νίκησε έναέναν τουρκικό στρατό 30.000, κυρίως [[Γενίτσαροι|γενιτσάρων]], σκοτώνοντας 18.000 εχθρούς. Μετά την οδυνηρή αυτή ήττα οι Τούρκοι δεν επιτέθηκαν στην Αυτοκρατορία για πολλά χρόνια. Ο Ροζέ ονομάστηκε «[[Καίσαρας]]» της Αυτοκρατορίας και του παραχωρήθηκε το Βυζαντινό φέουδο της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], με την εξαίρεση των πόλεων. Κατά την μάχη αυτή ξεχώρισε ο [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]] ( Berenguer de Entença) που είχε συνεισφέρει με 1.000 Αλμογάβαρους. Ο Pοζέ ζήτησε από τον αυτοκράτορα να του δοθεί ο τίτλος του Μεγαδούκα.

Ωστόσο, από τη μια οι [[Αλμογάβαροι]] επέδραμαν στην ύπαιθρο χωρίς να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς, από την άλλη οι προσδοκίες του Ροζέ ήσαν μεγάλες. Οι αυξανόμενη φιλοδοξία του προκάλεσε τον φθόνο του Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγου, υιού του Ανδρόνικου Β'. Έτσι αφού προσκάλεσε τον Ροζέ στην [[Αδριανούπολη]] και, τον δολοφόνησε μετά από ένα γεύμα μαζί με Αλμογάβαρους αξιωματούχους στις [[5 Απριλίου]] του [[1305]]. Αμέσως μετά επιτέθηκε στους ακέφαλους Αλμογάβαρους. Οι τελευταίοι όμως, όχι μόνο τους απώθησαν, αλλά υπό τις διαταγές του [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]], αντεπιτέθηκαν, δίνοντας το έναυσμα για την περίφημη «[[Καταλανική εκδίκηση]]» (Venganza catalana), λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους από τη [[Θράκη]] και την [[Μακεδονία]].