Μουδέχαρ αρχιτεκτονική της Αραγονίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Το αραγονικό Μουδέχαρ εκτείνεται από τον 12ο έως τον 17ο αιώνα και περιλαμβάνει πάνω από εκατό αρχιτεκτονικά [[μνημείο|μνημεία]] που βρίσκονται κυρίως στις κοιλάδες του [[Ποταμός Έβρο| Έβρο]], του [[ποταμός Γιαλόν|Γιαλόν]] και του [[ποταμός Χιλόκα|Χιλόκα]]. Στην περιοχή διαβιούσε μεγάλος [[πληθυσμός]] [[ισλάμ|μουσουλμανικής]] προέλευσης, αν και πολλοί από αυτούς ήταν ονομαστικά χριστιανοί. Οι Μουδέχαρ ή Μορίσκο διατήρησαν τα εργαστήρια και τις βιοτεχνικές τους παραδόσεις και σπάνια χρησιμοποιούσαν την πέτρα ως οικοδομικό υλικό.
Οι πρώτες εκδηλώσεις του συγκεκριμένου [[αρχιτεκτονική|αρχιτεκτονικού στιλ]] προέρχονται αφενός από την ανακτορική αρχιτεκτονική που συνδέεται με την μοναρχία, με την οποία τροποποιήθηκε και επεκτάθηκε το ανάκτορο [[Αλχαφερία]], διατηρώντας την [[ισλαμική τέχνη|ισλαμική διακοσμητική παράδοση]] και αφετέρου από την παράδοση της [[Ρωμαΐζουσα αρχιτεκτονική|ρωμαΐζουσας αρχιτεκτονικής]] (romanesque) στην κατασκευή της τοιχοποιίας, η οποία εμφανίζει συχνά διακοσμητικά στοιχεία ισπανικής προέλευσης. Παραδείγματα του τελευταίου τύπου αρχιτεκτονικής Μουδέχαρ μπορεί να δει κανείς στις εκκλησίες της [[Δαρόκα]], οι οποίες ξεκίνησαν από πέτρα και τελείωσαν τον 13ο αιώνα με τούβλινα πάνελ Μουδέχαρ.
| |||