Κάρολος Β΄ της Ναβάρρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 62:
===Συμμαχία με τους Άγγλους===
[[Αρχείο:Charles_de_Navarre_et_Charles_V_1371.jpg|thumb|right|250px|Ο Κάρολος Β΄ της Ναβάρρας δίνει φόρο υποτέλειας στον Κάρολο Ε΄ της Γαλλίας (1371) - Μικρογραφία 15ου αιώνα.]]
Με την έκρηξη νέου πολέμου ανάμεσα στην Γαλλία και την Αγγλία (1369) ο Κάρολος εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να αυξήσει την εξουσία του στην Γαλλία. Συνάντησε τον [[Ιωάννης Δ' της Βρετάνης|Ιωάννη Δ' της Βρετάνης]] στην [[Ναντ]] και συμφώνησε μαζί του την αλληλουποστήριξη σε περίπτωση που ένας από τους δυο δεχόταν επίθεση από την Γαλλία, με έδρα το Σερμπούρ έστειλε απεσταλμένους στον Κάρολο Ε' της Γαλλίας και στον Εδουάρδο Γ' της Αγγλίας. Δέχτηκε να προσφέρει την βοήθεια του στον Γάλλο βασιλιά αν του προσφέρει την Νορμανδία, αναγνωρίσει τα δικαιώματα του στην Βουργουνδία και του προσφέρει την ηγεσία του Μοντπελιέ. Στον Άγγλο βασιλιά πρόσφερε συμμαχία αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελε τους Άγγλους στα εδάφη του, τους χρησιμοποιούσε μόνο σαν απειλή απέναντι στον Κάρολο Ε. <ref>Jonathan Sumption, Divided Houses: The Hundred Years' War III (London: Faber & Faber, 2009), pp. 64–7.</ref> Ο Κάρολος Ε' απέρριψε όλες τις προτάσεις του, ο Εδουάρδος Γ' έστειλε στρατιωτική δύναμη στον [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]] τον Ιούλιο του 1370 υπό την ηγεσία του Ροβέρτου Κνόλ και κάλεσε τον Κάρολο της Ναβάρρας να έρθει προσωπικά ο ίδιος στην Αγγλία για να τον συναντήσει. Ο Κάρολος της Ναβάρρας συνάντησε μυστικά τον Εδουάρδο Γ' της Αγγλίας στα ανάκτορα του Κλαρεντόν αλλά οι εγγυήσεις που έδωσε ήταν πού λίγες. <ref>Sumption (2009), pp. 72–74.</ref> Ο Κάρολος της Ναβάρρας συνέχισε ωστόσο να διαπραγματεύεται με τον Κάρολο Ε' της Γαλλίας ο οποίος φοβόταν την παγίδα στα βόρεια της Γαλλίας με τον στρατό του Ροβέρτου Κνόλ που είχε στείλει ο Εδουάρδος. Η συνθήκη που του έστειλε τελικά ο Εδουάρδος Γ' στις 2 Δεκεμβρίου 1370 ήταν ένα νεκρό γράμμα λίγες μέρες μετά την απρόσμενη ήττα του Αγγλικού στρατού του Κνόλ στην μάχη του Πόντβαλλεν, ο Κάρολος της Ναβάρρας κατάλαβε ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να δώσει φόρο υποτέλειας στον Κάρολο Ε' της Γαλλίας.
Επέστρεψε στην Ναβάρρα στις αρχές του 1372, στην συνέχεια αποπειράθηκε δυο φορές να δηλητηριάσει τον Γάλλο βασιλιά συμμετέχοντας σε κινήματα εναντίον του.<ref>Sumption (2009), p. 312.</ref> Στην συνέχεια προχώρησε σε διαπραγματεύσεις με τον [[Ιωάννης της Γάνδης|Ιωάννη της Γάνδης]] ο οποίος είχε στόχο να γίνει βασιλιάς της Ναβάρρας μετά τον γάμο του με την κόρη του Πέτρου της Καστίλης [[Κωνσταντία της Καστίλης, δούκισσα του Λάνκαστερ]]. Ο Ερρίκος ωστόσο κατόρθωσε να νικήσει το 1373 τους Πορτογάλους που ήταν σύμμαχοι των Άγγλων πιέζοντας ταυτόχρονα τον Κάρολο της Ναβάρρας να κλείσει τον δρόμο σε οποιαδήποτε διέλευση του Ιωάννη της Γάνδης.<ref>Sumption (2009), pp. 179–180.</ref> Ο Κάρολος ωστόσο συνάντησε τον Ιωάννη της Γάνδης τον Μάρτιο του 1374 και συμφώνησε με τον Ιωάννη να του επιτρέψει να χρησιμοποιήσει σαν βάση του την Καστίλη για να επιτεθεί στην Ναβάρρα υπό την προϋπόθεση να ανακτήσει τις πόλεις του που είχαν κατακτηθεί από τον Ερρίκο. Η ξαφνική απόφαση του Ιωάννη της Γάνδης να επιστρέψει στην Αγγλία θεωρήθηκε από τον Κάρολο Β' προδοσία, γι'αυτό συμφώνησε να παντρέψει τον μεγαλύτερο γιο κι διάδοχο του Κάρολο Γ' της Ναβάρρας τον Μάιο του 1375 με την κόρη του Ερρίκου Ελεονώρα. <ref>Sumption (2009), pp. 201–202.</ref>
===Οριστική πτώση από τον Ιωάννη της Καστίλης===
| |||