Ισλαμική τέχνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα εδάφη που κατέκτησαν οι Μουσουλμάνοι είχαν τις δικές τους προϋπάρχουσες καλλιτεχνικές παραδόσεις. Αρχικά, οι καλλιτέχνες που είχαν εργαστεί υπό την [[Βυζάντιο|βυζαντινή]] και [[Σασσανίδες|σασανιδική ]] διακυβέρνηση συνέχισαν να δουλεύουν με τα δικά τους γηγενή στιλ και για κατά την ισλαμική διακυβέρνηση. Σταδιακά, υπό την επίδραση της μουσουλμανικής πίστης και του εκκολαπτόμενου ισλαμικού κράτους, εμφανίστηκε η ταυτότητα της ισλαμικής τέχνης. Η διακυβέρνηση του χαλιφάτου των [[Χαλιφάτο των Ομεϋαδών|Ουμαγιαδών]] (661-750) θεωρείται συχνά η περίοδος διαμόρφωσης της ισλαμικής τέχνης.

Με τη γεωγραφική εξάπλωση και την μακρά ιστορία της, η ισλαμική τέχνη αναπόφευκτα δέχθηκε ευρύ φάσμα περιφερειακών και ακόμη εθνικών καλλιτεχνικών επιρροών και υπέστη αλλαγές κατά τις διάφορες περιόδους ανάπτυξής της. Αξιοσημείωτο είναι ότι διατήρησε την εγγενή της ποιότητα και μοναδική ταυτότητα. Ακριβώς όπως η θρησκεία του Ισλάμ ενσαρκώνει έναν τρόπο ζωής και χρησιμεύει ως συνεκτική δύναμη μεταξύ εθνικά και πολιτισμικά διαφορετικών λαών, η τέχνη που παράγεται από και για τις μουσουλμανικές κοινωνίες διέθετε βασικά χαρακτηριστικά αναγνώρισης και ενοποίησης. Το σημαντικότερο από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η προτίμηση στις διακοσμήσεις επιφανειών. Οι τέσσερεις βασικές συνιστώσες της ισλαμικής διακοσμητικής τέχνης είναι η καλλιγραφία, τα επαναλαμβανόμενα φυτικά και γεωμετρικά μοτίβα και η φανταστική αναπαράσταση, στιλ γνωστό ως [[Αραμπέσκ (ισλαμική τέχνη)|αραμπέσκ]]. Το αραμπέσταραμπέσκ στην ισλαμική τέχνη χρησιμοποιείται συχνά για τον συμβολισμό της υπερβατικής, αόρατης και αιώνιας φύσης του Θεού<ref name="JAACMadden">Madden (1975), σσ. 423–430.</ref>.