Ταγκρέδος της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = ΤανκρέδοςΤαγκρέδος

Ο '''ΤανκρέδοςΤαγκρέδος''' (ιταλ. '''Tancredi di Sicilia''', απεβ. 20 Φεβρουαρίου 1194) ήταν βασιλιάς της Σικελίας (1189-1194) από τον[[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκο των Ωτβίλ]]. Ήταν νόθος υιός του [[Ρογήρος Γ΄ της Απουλίας και Καλαβράς|Ρογήρου Γ']] δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας από τη σχέση του με την Έμμα, κόρη του ΑτσάρντΑκκάρντο Β' κόμη του Λέτσε.

Ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος κληρονόμησε την κομητεία του Λέτσε από τον πάππο του ΑτσάρντΑκκάρντο Β'. Το 1161 βασιλιάς της Σικελίας ήταν ο θείος του [[Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας|Γουλιέλμος Α']]. Ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος υποστήριξε τον θείο του [[Σίμων του Τάραντος|Σίμωνα]] εναντίον του Γουλιέλμου Α' και όταν αυτός απέτυχε να αναλάβει την εξουσία, ο Γουλιέλμος Α' τους έδωσε αμνηστία, υπό τον όρο να εξοριστούν. Έτσι ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος έφυγε από τη Σικελία.

Τον Γουλιέλμο Α' διαδέχθηκε ο υιός του [[Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμος Β']]. Το 1174 o ΤανκρέδοςΤαγκρέδος οδήγησε το στόλο του βασιλιά κοντά στην Αλεξάνδρεια και περίμεναν το βασιλιά της Ιερουσαλήμ για να επιτεθούν μαζί στους Μουσουλμάνους. Όμως ο [[Αμαλρίκ Α΄ της Ιερουσαλήμ|Αμαλρίκ Α']] απεβίωσε και ο [[Σαλαδίνος]] πλησίαζε με το στρατό του, έτσι ο στόλος απέπλευσε πίσω στη Σικελία.<ref> Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East 1100-1187, Penguin Books, 1990, p. 403.</ref> Το 1189 ο εξάδελφός του Γουλιέλμος Β' απεβίωσε άκληρος και έπρεπε να τον διαδεχθεί η θεία τους [[Κωνσταντία Ωτβίλ της Σικελίας|Κωνσταντία]], η οποία είχε παντρευθεί τον [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο ΣΤ']] βασιλιά της Γερμανίας. Ο [[Πάπας Κλήμης Γ΄|πάπας Κλήμης Γ']], ως εχθρός των Χοενστάουφεν, έστεψε τον ΤανκρέδοΤαγκρέδο βασιλιά της Σικελίας, αν και ως νόθος κανονικά εξαιρείτο της διαδοχής. Τον υποστήριξε ο καγκελάριος Ματθαίος ντ' Άγελλο και οι κρατικοί λειτουργοί, ενώ οι ευγενείς πήραν το μέρος του Ερρίκου ΣΤ'.

Ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος, αν και βραχύς ως προς το ανάστημα, ήταν καλός στρατιωτικός. Προσπάθησε να προσεταιριστεί την υποστήριξη του λαού. Το 1190 ο [[Ριχάρδος Α΄ της Αγγλίας]] έφθασε στη Σικελία οδηγώντας το πρώτο τμήμα μιας Σταυροφορίας. Απαίτησε την απελευθέρωση της αδελφής του [[Ιωάννα της Αγγλίας|Ιωάννας]], συζύγου του Γουλιέλμου Β' που ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος την είχε φυλακίσει, την απόδοση της προίκας της και να εκπληρώσει τις οικονομικές υποσχέσεις του προκατόχου του προς τους Σταυροφόρους. Όταν ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος αρνήθηκε, ο Ριχάρδος Α' κατέλαβε μία μονή και το κάστρο της Μπανάρα. Ακολούθησε το επόμενο τμήμα της Σταυροφορίας με τον [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β' της Γαλλίας]]. Οι ντόπιοι αναστατώθηκαν, απαίτησαν από τους ξένους να φύγουν και εξεγέρθηκαν εναντίον τους. Τότε ο Ριχάρδος Α' κατέλαβε τη Μεσσήνη, που τη λεηλάτησε και την έκαψε. Αποφάσισε να μείνει εκεί για τον χειμώνα.

Το 1191 συμφώνησε με τον ΤανκρέδοΤαγκρέδο να αποχωρήσει με τους εξής όρους: η Ιωάννα να ελευθερωθεί και να της αποδοθεί η προίκα· ο Ριχάρδος Α' και ο Φίλιππος Β' αναγνωρίζουν τον ΤανκρέδοΤαγκρέδο ως βασιλιά της Σικελίας και ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος θα παντρέψει μία κόρη του με τον 4ετή ανιψιό του Ριχάρδου Α', τον [[Αρθούρος Α΄ της Βρεττάνης|Αρθούρο]], όταν αυτός ενηλικιωθεί. Οι δύο βασιλείς έφυγαν για τους Αγίους Τόπους, αφού ο Ριχάρδος Α' χάρισε στον ΤανκρέδοΤαγκρέδο ένα σπαθί σε ένδειξη φιλίας.<ref> M. I. Finley, Denis Mack Smith and Christopher Duggan, A History of Sicily (New York: Viking, 1987), p. 65.</ref>

Οι πόλεις που είχαν παραδοθεί στον Ερρίκο ΣΤ' φοβήθηκαν τώρα την τιμωρία του ΤανκρέδουΤαγκρέδου και αμέσως επέστρεψαν σε αυτόν. Το Σαλέρνο αιχμαλώτισε την Κωνσταντία και την παρέδωσε στον ΤανκρέδοΤαγκρέδο. Αυτός την έστειλε στη Ρώμη με τον όρο ο πάπας να τον στέψει βασιλιά της Σικελίας, αλλά στη διαδρομή στρατιώτες του Ερρίκου ΣΤ' την πήραν και την έστειλαν πίσω στη Γερμανία. Ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος εκστράτευσε για να κερδίσει πίσω τις πόλεις της Ν. Ιταλίας, είτε παραχωρώντας προνόμια σε αυτές, είτε νικώντας τους απείθαρχους ευγενείς, όπως στην Απουλία. Το 1192 έθεσε συμβασιλιά τον πρωτότοκο υιό του [[Ρογήρος Γ΄ της Σικελίας|Ρογήρο Γ']] που όμως απεβίωσε το επόμενο έτος. Αμέσως όρισε συμβασιλιά τον δευτερότοκο [[Γουλιέλμος Γ΄ της Σιεκλίας|Γουλιέλμο Γ']] αλλά το Φεβρουάριο του 1194 απεβίωσε ο ΤανκρέδοςΤαγκρέδος αφήνοντας τη σύζυγό του αντιβασίλισσα στον 4ετή Γουλιέλμο Γ'.<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Tancred (Sicily)". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.</ref> Τότε ο Ερρίκος ΣΤ' εκστράτευσε πάλι: κατέλαβε τη Νάπολη σχεδόν αμαχητί και το Νοέμβριο οι πολίτες του Παλέρμο τον έκαναν δεκτό, αν και η Σίβυλλα και ο Μαργαριτώνης ήταν έτοιμοι να υπερασπισθούν την πόλη. Η οικογένεια του ΤανκρέδουΤαγκρέδου έπεσε στα χέρια του Ερρίκου ΣΤ', που τύφλωσε και ευνούχισε τον Γουλιέλμο Γ'.