Γκαρθία Ραμίρεθ της Ναβάρρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γκαρσία Ραμίρεζ της Ναβάρρας''' ή '''Γκάρσια ο Αποκαταστάτης''' (''García Ramírez'', περί το [[1112]] - [[21 Νοεμβρίου]] [[1150]]), βασιλιάς της [[Βασίλειο της Ναβάρρας|Ναβάρρας]] ([[1134]] - [[1150]]) και ηγεμόνας του [[Μονθόν]] και του [[Λογρόνιο]], ήταν γιος του Ραμίρο ΣάντσεζΣάντσεθ του Μονθόν γιου του Σάντσεζπρίγκηπα ΓκαρσίαΣάντσο Γκαρθές, νόθου γιου του Γκαρσία[[Γκαρθία ΣάντσεζΣάντσεθ Γ΄ της ΠαμπλόναςΠαμπλόνα]] και της Χριστίνας κόρης του [[Ελ Σιντ]]. Επανέφερε την ανεξαρτησία στο βασίλειο της Ναβάρρας ύστερα αποαπό 58 χρόνια υποταγής της στο [[βασίλειο της Αραγωνίας]].

Μετά την δολοφονία του [[Σάντσο Δ΄ της Παμπλόνα|Σάντσο Δ´ της ΠαμπλόναςΠαμπλόνα]] από τα αδέλφια του (1076) η [[Ναβάρρα]] υποτάχθηκε στην Αραγωνία και ενώθηκε μαζί της. Με τον θάνατο του άτεκνου βασιλιά [[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Αλφόνσου του Μαχητή]] (1134) η Αραγωνία έπεσε σε κρίση διαδοχής. Ο Αλφόνσος στην διαθήκη του είχε αφήσει τρεις εντολές για Σταυροφορίες προκειμένου να μειώσει τις δυνατότητες του πάπα στην εκλογή των επισκόπων. Η αριστοκρατία απέρριψε την πρόταση προτιμώντας νέο βασιλιά τον μικρότερο αδελφό του Αλφόνσου [[Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας]] που είχε αποσυρθεί σαν μοναχός αλλά υπήρχαν. Άλλος υποψήφιος διάδοχος ήταν ο [[Πέτρο ντε Αταρές]], εγγονός του νόθου θείου του Αλφόνσου, Σάντσο ΡαμίρεζΡαμίρεθ [[Κομητεία της Ριβαγόρθα|κόμη της Ριβαγόρθα.]]<ref>Lourie, 642–643.</ref> Στην σύγκλιση των επισκόπων και της αριστοκρατίας που ακολούθησε στην [[Παμπλόνα]], εξοργίστηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό από την αλαζονεία του Πέτρου, που προτίμησαν να εκλέξουν νέο βασιλιά της Ναβάρρας έναν γόνο από την δική τους δυναστεία τον Γκαρσία Ραμίρεζ του Μονθόν.

Ο [[Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας|Ραμίρο]] ο οποίος εκλέχτηκε ταυτόχρονα βασιλιάς της Αραγωνίας αντιτάχθηκε σκληρά στην εκλογή του Γκαρσία Ραμίρεζ στην Ναβάρρα.

Οι υποστηρικτές του νέου βασιλιά Λόπ Έννεχον, Μαρτίνος του Λέιτ και ο κόμης Λάτρο αποφάσισαν να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις με τον Ραμίρο. <ref>Lourie, 649 n49.</ref> Με την Συνθήκη του Βαντολουόγκο τον Ιανουάριο του 1135 οι δυο μονάρχες ήρθαν σε μια μορφή υιοθεσίας στην οποία ο Ραμίρο πήρε την θέση του πατέρα και ο Γκαρσία Ραμίρεζ του γιου και ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί την ανωτερότητα του βασιλιά της Αραγωνίας. Τον Μάιο του 1135 ο Γκαρσία Ραμίρεζ κήρυξε τον εαυτό του υποτελή του Αλφόνσου Ζ΄ και έθεσε τον εαυτό του υπό την προστασία της Καστίλης, ο [[Αλφόνσος Ζ΄ της Λεόν]] ήταν ένας από τους διεκδικητές στην διαδοχή του [[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Αλφόνσου του Μαχητή]].<ref>Lourie, 650.</ref>

Η υποταγή του βασιλιά της ΚαστίληςΝαβάρρας στον βασιλιά της ΝαβάρραςΚαστίλης πίεσε τον Ραμίρο να παντρευτεί γιαπροκειμένου να αποκτήσει διάδοχο και να συμμαχήσει με τον [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄]] κόμη της [[Κομητεία της Βαρκελώνης|Βαρκελώνης]].<ref>Grassotti, 60.</ref> Ο Γκαρσία Ραμίρεζ έπρεπε να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα με τον γάμο του Ραμίρο ο οποίος σίγουρα θα προτιμούσε άλλον διάδοχο από τον ίδιο ο οποίος είχε χριστεί θετός γιος του. <ref>Lourie, 650</ref>

ΤονΠριν από τον Σεπτέμβριο του 1135 ο Αλφόνσος Ζ΄ παραχώρησεείχε παραχωρήσει στον Γκαρσία την [[Σαραγόσα]] σανως δώρο. Η περιοχή είχε πρόσφατα κατακτηθεί από την Αραγωνία <ref>Lourie, 651.</ref> Ο, Αλφόνσοςτην οποία όμως ο Αλφόνσος δεν μπορούσε στρατιωτικά να ελέγξει στρατιωτικά. Με αυτόν τον τρόπο ο Γκαρσία θα μπορούσε να την περιοχή,ελέγχει για λογαριασμό της Καστιλιανικής εξουσίας. Ωστόσο το 1136 σεο Αλφόνσος αναγκάστηκε να παραχωρήσει την Σαραγόσα στον Ραμίρο μέσα από συνθήκη ανάμεσα στο [[Βασίλειο της Αραγωνίας]] και στο [[Βασίλειο της Καστίλης]] στην οποία η κόρη του Ραμίρο [[Πετρονίλα παντρεύτηκετης Αραγωνίας|Πετρονίλα]] θα παντρευόταν τον γιο του Αλφόνσο Σάντσο η [[Σαραγόσα]]Σάντσο παραχωρήθηκεΓ΄ στηντης ΑραγωνίαΚαστίλης|Σάντσο]]. Ο γάμος όμως δεν έγινεπραγματοποιήθηκε τελικά επειδή η Πετρονίλα παντρεύτηκε τελικά τον [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄ της Βαρκελώνης]], ο οποίος πήρε τον έλεγχο της Σαραγόσας, αν και ο Αλφόνσος διατήρησε την κυριαρχία του σε αυτή. Έτσι η Σαραγόσα πέρασε πάλι στην Αραγωνία και έφυγε οριστικά από την κυριαρχία του Γκαρσία.

Πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 1150 και τάφηκε στον [[Καθεδρικός της Παμπλόνα|Καθεδρικό ναό Παμπλόναςτης Παμπλόνα]].