Επιτροπή για την Κρατική Ασφάλεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
μεταγραφές στα ελληνικά
Γραμμή 61:
 
== Προέλευση της KGB ==
Η πρώτη σε παρόμοια αρμοδιότητα από τις προκατόχους της KGB ήταν η '''Τσέκα''', ''Cheka'' (ρωσικά: чрезвычайная комиссия), που ιδρύθηκε στις [[19 Δεκεμβρίου]] του [[1917]] και αντικατέστησε την αντίστοιχη υπηρεσία της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] την [[Οχράνα]]. H Τσέκα άλλαξε πολλές φορές ονομασία και οργανωτικά στα επόμενα χρόνια, γινόμενη στην συνέχεια το ''Πολιτικό Διευθυντήριο του Κράτους'', γνωστότερη ως '''Γκε-Πε-Ου''' (συντ.: OGPU) το 1923, η ''Επιτροπή του Λαού για την Κρατική Ασφάλεια (USSR)'', γνωστότερη ως '''Νι-Κα-Γκε-Μπε''' (συντ.: NKGB) το 1941, και ''Υπουργείο για την Κρατική Ασφάλεια (USSR)'' (συντ.: MGB) το 1946, μεταξύ άλλων. Τον Μάρτιο του 1953, ο [[Λαβρέντι Μπέρια]] ενοποίησε το ''Ρωσικό Υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων'' (συντ.: MVD) και την MGB σε ένα σώμα — την MVD. Μέσα σε ένα χρόνο ο Μπέρια εκτελέστηκε και η MVD διασπάστηκε ξανά. Η νέα MVD που δημιουργήθηκε διατήρησε τις εξουσίες της για αστυνόμευση και εφαρμογή του νόμου, ενώ η δεύτερη νέα υπηρεσία, η KGB, απέκτησε την αρμοδιότητα για εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια και τις λειτουργίες συλλογής πληροφοριών, και λογοδοτούσε απευθείας στο ''Συμβούλιο των Υπουργών''. Στις 5 Ιουλίου 1978 η KGB μετονομάστηκε σε "KGB της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]]," με τον επικεφαλής της να κατέχει μία θέση στο υπουργικό συμβούλιο.
 
Η KGB διαλύθηκε όταν ο αρχηγός της, Γενικός Επικεφαλής VladimirΒλαντιμίρ KryuchkovΚριούτσκοφ, χρησιμοποίησε τους πόρους της KGB για να συνδράμει τον Αύγουστο του 1991 στην ''Σοβιετική Επιχείρηση πραξικοπήματος του 1991'' για την ανατροπή του Σοβιετικού Προέδρου [[Μιχαήλ Γκορμπατσώφ]]. Στις 23 Αυγούστου 1991 ο KryuchkovΚριούτσκοφ συνελήφθη, και ο Στρατηγός VadimΒαντίμ BakatinΜπακάτιν διορίστηκε ως Πρόεδρος της KGB — και εξουσιοδοτήθηκε να διαλύσει αυτή την οργάνωση της Σοβιετικής Ένωσης. Στις [[6 Νοεμβρίου]], [[1991]], η KGB έπαψε να υφίσταται επίσημα. Οι υπηρεσίες της μοιράστηκαν σε δύο ξεχωριστούς οργανισμούς. Την FSB για την Εσωτερική Ασφάλεια και την ''Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού'' (SVR) για την συγκέντρωση πληροφοριών από το εξωτερικό. Επιχειρησιακά, η FSB μοιάζει πολύ περισσότερο με την Σοβιετική KGB. Ο VladimirΒλαντιμίρ KryuchkovΚριούτσκοφ πέθανε το 2007 στην [[Μόσχα]] από αδιευκρίνιστη ασθένεια.
 
Από την ίδρυσή της, η KGB απέβλεψαν να αποτελέσει "το σπαθί και η ασπίδα" για την [[Οκτωβριανή Επανάσταση|επανάσταση των Μπολσεβίκων]] και το [[Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης]] (συντ.: ΚΚΣΕ). Η KGB έφτασε σε μια σημαντική σειρά από επιτυχίες στα πρώτα στάδια της ιστορίας της. Η τότε -σχετικά χαλαρή ασφάλεια των ξένων δυνάμεων όπως οι [[Ηνωμένες Πολιτείες]] και το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] επέτρεψαν στην KGB να αδράξει ευκαιρίες χωρίς προηγούμενο για να διεισδύσει στις ξένες μυστικές υπηρεσίες και στις κυβερνήσεις με τους δικούς της ιδεολογικά στρατολογημένους πράκτορες όπως ''Η πεντάδα του Κέμπριτζ''. Κατά κοινή ομολογία, η πιο σημαντική επιτυχία της Σοβιετικής Ένωσης στην ιστορία της κατασκοπίας, η Πεντάδα του Κέμπριτζ, αφορούσε απόκτηση λεπτομερών πληροφοριών για το κτίριο της [[ατομική βόμβα|ατομικής βόμβας]] (το πρόγραμμα Μανχάτταν), η οποία συνέβη λόγω της πετυχημένης τοποθέτησης πρακτόρων της KGB μέσα στο πρόγραμμα όπως ο [[Κλάους Φουχς]] και ο [[Τέοντορ Χωλ]]. Η KGB κυνήγησε επίσης εχθρούς της Σοβιετικής Ένωσης και του [[Ιωσήφ Στάλιν]]. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονταν άνθρωποι όπως ο [[Λέων Τρότσκι]], η δολοφονία του οποίου επετεύχθη τελικά, και αντεπαναστατικές ομάδες όπως ο [[Λευκός Στρατός]].
Γραμμή 83:
[[File:KGB first law.jpg|thumb|Η ιδρυτική διακήρυξη της KGB το 1954]]
 
Η OGPU συνέχισε να επεκτείνει τις επιχειρήσεις της μέσα στην χώρα και στο εξωτερικό. Αν και, η κλιμακούμενη παράνοια του Στάλιν, η οποία προμήνυε την περίοδο των διώξεων που θα επακολουθούσε, επηρέασε καθοριστικά την απόδοση και την κατεύθυνση της υπηρεσίας πληροφοριών. Υπό τον Στάλιν, η αναζήτηση ''φανταστικών κατασκόπων'' που ήταν ενάντια στο κράτος όπως οι [[Λέων Τρότσκι|Τροτσκιστές]] έγινε το κεντρικό μέλημα της υπηρεσίας. Καθώς ο Στάλιν δρούσε ο ίδιος ως αναλυτή πληροφοριών, ο ρόλος της διαδικασίας παροχής πληροφοριών υποτάχθηκε σε αυτόν της συλλογής, και συχνά οι αναφορές που υποβάλλονταν στον Στάλιν σχεδιάζονταν για να ανταποκρίνονται μόνο σε αυτό που ήθελε εκείνος να ακούσει. Από τους πολλούς πράκτορες που διέθετε η OGPU, μόνο ο ''NikolaiΝικολάι VlasikΒλάσικ'' είχε επιλεγεί μακροχρόνια ως σωματοφύλακας του Στάλιν. Αυτό ήταν μόνο ένα μικρό νεύμα για την οργάνωση ως σύνολο. Η περίοδος αυτή στην ιστορία της KGB κορυφώθηκε με την πραγματική εκκαθάριση πολλών αξιωματικών της και χάος μέσα στις εσωτερικές και εξωτερικές επιχειρήσεις της οργάνωσης στην διάρκεια του ''Μεγάλου Διωγμού'', όπως συνέβη με την καταδίκη του πρώην επικεφαλής της KGB ''GenrikhΓκένριχ YagodaΓιαγκόντα'' για προδοσία και συνωμοσία με τους Τροτσκιστές, και του πρώην επικεφαλής της KGB ''NikolaiΝικολάι YezhovΓιέζοφ'', για παρόμοιες κατηγορίες, ο οποίος κατά ειρωνικό τρόπο είχε καταγγείλει τον και είχε διεξάγει την Τρομοκρατία υπό τις διαταγές του Στάλιν από το 1936 έως το 1938.
 
Η υπηρεσία, που αποκαλούνταν τώρα ''Επιτροπή του Λαού για την Κρατική Ασφάλεια (NKGB)'' και αργότερα τμήμα της ''[[Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων|NKVD]]'', επεδίωξε να ανασυνταχθεί μετά από την καταστροφή των εκκαθαρίσεων του Στάλιν. Υπό τον [[Λαβρέντι Μπέρια]], συνέχισε τον συκοφαντικό της ρόλο παράγοντας πληροφορίες για να ενισχύσουν τις συνωμοτικές θεωρίες του ίδιου του Στάλιν και ταυτόχρονα επιτυγχάνοντας μια από τις μεγαλύτερες διεισδύσεις σε υπηρεσίες Δυτικών χωρών που έχουν ποτέ επιτευχθεί από οποιαδήποτε υπηρεσία πληροφοριών.
 
Εντωμεταξύ, ο Μπέρια, που ήταν ο επικεφαλής τώρα της ΜVD, είχε εδραιώσει την εξουσία του με την φιλοδοξία να διαδεχτεί τον Στάλιν ως ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953, ο BeriaΜπέρια συγχώνευσε την MGB με την MVD. Φοβούμενοι μια απόπειρα [[πραξικόπημα|πραξικοπήματος]], οι σύντροφοι του Μπέρια στο «Πρεζίντιουμ» (εκτελεστική επιτροπή) ενώθηκαν εναντίον του. Τον παρέπεμψαν σε δίκη με τις κατηγορίες των "εγκληματικών αντί-κομματικών και αντι-κρατικών δραστηριοτήτων" και τον εκτέλεσαν για [[προδοσία]]. Η MGB διαχωρίστηκε και πάλι από την MVD και υπέστη την τελική της μετονομασία σε KGB.
 
Ο επόμενος επικεφαλής της KGB που είχε υψηλές φιλοδοξίες ήταν ο σχετικά νέος σε ηλικία Αλεξάντρ Σελέπιν (για τα έτη 1958–61), που βοήθησε για το πραξικόπημα ενάντια στον [[Νικίτα Χρουστσόφ]] το 1964. Ο προστατευόμενός του στην KGB, Βλαντίμιρ Σεμιτσάστνι (1961–67), απολύθηκε, και ο ίδιος ο Σελέπιν παραμερίστηκε από την δεσπόζουσα θέση του στην ''Επιτροπή του Κόμματος και ελέγχου του Κράτους'' σε μία ασήμαντη θέση του ''Συμβουλίου της Ένωσης για το Εμπόριο'' από τον Brezhnev[[Λεονίντ Μπρέζνιεφ|Μπρέζνιεφ]] και το Κομμουνιστικό Κόμμα, του οποίου οι μνήμες για τον [[Λαβρέντι Μπέρια|Μπέρια]] ήταν ακόμα νωπές στο μυαλό τους.
 
Το 1967, ο [[Γιούρι Αντρόποφ]], ο μακροβιότερος και με την μεγαλύτερη επιρροή αρχηγός της KGB σε όλη την ιστορία της, άρχισε την θητεία του ως επικεφαλής. Ο Αντρόποφ θα προσπαθούσε να καταστήσει τον εαυτό του διάδοχο του Μπρέζνιεφ, και σε αυτό βοηθήθηκε από την επιδεινούμενη άνοια του στρατηγού, και τον διαδέχθηκε το 1982. Η κληρονομιά του Αντρόποφ στην KGB ήταν μια αυξημένη προσοχή στην καταπολέμηση της ιδεολογικής ανατροπής σε όλες της τις μορφές, ανεξάρτητα πόσο μικρές και ασήμαντες φαινόταν.
Γραμμή 95:
Ο Βλαντίμιρ Κριουτσκόφ, θορυβήθηκε από τις προσπάθειες του Γκορμπατσόφ να ανοίξει την Σοβιετική κοινωνία στην «γκλάσνοστ» (гласность) και ήταν ένας από τους κύριους οργανωτές του ''Σοβιετικού πραξικοπήματος του 1991''. Εντούτοις, λόγω της παρακμής της KGB και άλλων παραγόντων είχε μοιραία εξασθενίσει το Σοβιετικό καθεστώς, και ως συνέπεια της αποτυχίας του πραξικοπήματος, η KGB διαλύθηκε επίσημα στις 6 Νοεμβρίου 1991. Η υπηρεσία που την διαδέχτηκε, η [[Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας|FSB]], υλοποιεί σήμερα τις περισσότερες από τις λειτουργίες της πρώην KGB, αν και η μεγαλύτερη και πιο σημαντική διεύθυνση της KGB, η FCD, διασπάστηκε για να γίνει η [[Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού (Ρωσία)|SVR]] (Sluzhba Vneshney Razvedki).
 
Ο πρώην πρόεδροςπρωθυπουργός της Ρωσίας και σημερινός πρωθυπουργόςπρόεδρος της [[Βλαντιμίρ Πούτιν]] ξεκίνησε την καριέρα του στην KGB, παρακολουθώντας τις δραστηριότητες των φοιτητών του ''Κρατικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης''. Αργότερα, εργάστηκε για την KGB στην πρώην [[Ανατολική Γερμανία]].{{παραπομπή}}
 
== Δείτε επίσης ==