Λευκή Β΄ της Ναβάρρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{Πληροφορίες προσώπου}} Η '''Λευκή Β΄ της Ναβάρρας''' (''Blanca de Trastámara y de Evreux'', 9 Ιουνίου 1424 - 2 Δε...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Η '''Λευκή Β΄ της Ναβάρρας''' (''Blanca de Trastámara y de Evreux'', [[9 Ιουνίου]] [[1424]] - [[2 Δεκεμβρίου]] [[1464]]) βασίλισσα της Ναβάρρας και πριγκίπισσα της Αστουρίας με επιγαμία ήταν κόρη του [[Ιωάννης Β΄ της Αραγωνίας|Ιωάννη Β΄ της Αραγωνίας]] και της [[Λευκή Α΄ της Ναβάρρας|Λευκής Α΄ της Ναβάρρας]]. Το 1427 η ίδια, ο αδελφός της [[Κάρολος, πρίγκιπας της Βιάνα|Κάρολος]] και η αδελφή της [[Ελεονώρα της ΑραγωνίαςΝαβάρρας]] ανακηρύχτηκαν νόμιμοι διάδοχοι του βασιλείου της Ναβάρρας. Η Λευκή ανακηρύχτηκε διάδοχος του θρόνου της Καστίλης στην συνθήκη ειρήνης που υπεγράφη ανάμεσα στην [[Ναβάρρα]] και στην [[Καστίλη]] (1436) με τον γάμο της με τον [[Ερρίκος Δ΄ της Καστίλης|Ερρίκο Δ΄ της Καστίλης]] (1440) ο οποίος τελικά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το 1453 13 χρόνια μετά τον γάμο ο Ερρίκος ζήτησε διαζύγιο από την Λευκή, το διαζύγιο υπεγράφη από τον πάπα με την δικαιολογία ότι κάποιο είδος μαγείας εμπόδιζε τον Ερρίκο να ολοκληρώσει τον γάμο του, επιβεβαίωσε επιπλέον την παρθενιά της Λευκής. Η Λευκή επέστρεψε στην Ναβάρρα όπου παρέμεινε αιχμάλωτη της οικογένειας της, από το 1462 μπήκε στην συνοδεία της αδελφής της και παρέμεινε άτεκνη καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής της.
 
Μετά τον θάνατο του αδελφού της (1461) πολλοί ευγενείς δυσαρεστημένοι από το αντί - Αραγωνικό κίνημα κήρυξαν την Λευκή βασίλισσα της Ναβάρρας παρά την άρνηση του πατέρα της που ήθελε διάδοχο τον ετεροθαλή αδελφό της Φερδινάνδο. Ο πατέρας της Ιωάννης Β΄ προσπάθησε να την παντρέψει με τον Κάρολο, δούκα του Μπέρρυ νεώτερο αδελφό του [[Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας]] αλλά εκείνη αρνήθηκε κάτι που εξόργισε τον πατέρα της. Το 1464 επέστρεψε στην [[Παμπλόνα]] προκειμένου να παραστεί στην αυλή της Ναβάρρας με την βοήθεια του επισκόπου Νικολά ντε Ετσαμπαρρί ο οποίος δολοφονήθηκε αμέσως μετά. <ref>Orpustan, Jean-Baptiste (2007), p. 3</ref>