Ιππώνιον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το Ιππώνιον, σύμφωνα με τον [[Στράβων|Στράβωνα]], ήταν αποικία των [[Επιζεφύριοι Λοκροί|Λοκρών]]<ref>''... μετὰ δὲ τὴν Κωσεντίαν Ἱππώνιον Λοκρῶν κτίσμα· Βρεττίους δὲ κατέχοντας ἀφείλοντο Ῥωμαῖοι καὶ μετωνόμασαν Ὀυιβῶνα Ὀυαλεντίαν. διὰ δὲ τὸ εὐλείμονα εἶναι τὰ περικείμενα χωρία καὶ ἀνθηρὰ τὴν Κόρην ἐκ Σικελίας πεπιστεύκασιν ἀφικνεῖσθαι δεῦρο ἀνθολογήσουσαν· ἐκ δὲ τούτου ταῖς γυναιξὶν ἐν ἔθει γέγονεν ἀνθολογεῖν τε καὶ στεφανηπλοκεῖν, ὥστε ταῖς ἑορταῖς αἰσχρὸν εἶναι στεφάνους ὠνητοὺς φορεῖν. ἔχει δ᾽ ἐπίνειον, ὃ κατεσκεύασέ ποτε Ἀγαθοκλῆς ὁ τύραννος τῶν Σικελιωτῶν κρατήσας τῆς πόλεως.'' - Στράβων'', [[Γεωγραφικά]],'' Βιβλίο ΣΤ' 1.5</ref> και βρίσκονταν στην δυτική παραλία της [[Βρεττία]]ς. Η πόλη εκτεινόταν σε μια έκταση διακοσίων εκταρίων με τείχη έξι χιλιομέτρων και με φυσικά οχυρωμένη [[ακρόπολη]]<ref name=":1" />. Διέθετε επίσης σημαντικό [[επίνειο]] στην [[Τυρρηνική θάλασσα]] και μεγαλεςμεγάλες πεδινές εκτάσεις. Έφθασε στη μέγιστη ακμή της το δευτέρο μισό του [[5ος αιώνας π.Χ.|5ου π.Χ.]] αιώνα χάρη στα πλούτη της που προήρχοντο από το εμπόριο, την αλιεία και τη γεωργική εκμετάλλευση<ref name=":1" />.

Το 385 π.Χ. το Ιππώνιον λεηλατήθηκε από τον τύραννο των Συρακουσών [[Διονύσιος ο Πρεσβύτερος|Διονύσιο Α΄]] και οι κάτοικοί του μεταφέρθηκαν στις [[Συρακούσες]]<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=V7U_AAAAcAAJ&pg=PA806&lpg=PA806&dq=%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%BD&source=bl&ots=SWXbllTva_&sig=ThHuWNSrzt4m6QYI7jX67NL4i1M&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwiK3PHRzuXRAhVDyRQKHeGICZo4ChDoAQgeMAA#v=onepage&q=%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%BD&f=false|title=Diodori Bibliotheca historica|last=Diodorus|first=Siculus|last2=Dindorf|first2=Ludwig August|date=1828-01-01|publisher=C. H. F. Hartmann}}</ref>. Δέκα χρόνια αργότερα οι [[Καρχηδόνιοι]] την ξανάκτισαν και την παρέδωσαν στους κατοίκους της<ref name=":0" />. Περί τα 350 π.Χ. η πόλη κυριεύθηκε από τους [[Βρεττία|Βρέττιους]], και ξανά ελευθερώθηκε το 330 - 325 π.Χ. από τον Αλέξανδρο τον Ηπειρώτη. Ξανά κατακτήθηκε το 296 π.Χ. από τον [[Αγαθοκλής (τύραννος)|Αγαθοκλή]], αλλά οι Βρέττιοι την απελευθέρωσαν γρήγορα και την κατείχαν μέχρι το 272 π.Χ. οπότε έγινε ρωμαϊκή αποικία και μετονομάστηκε σε Vibo Valentia.