Αμβρόσιος Νικολαΐδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αμβρόσιος''' Νικολαΐδης ήταν [[Μητροπολίτης]] Φθιώτιδας. Γεννήθηκε στην [[Προύσα]] ([[Μικρά Ασία]]) το [[1881]]. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές φοίτησε στην [[Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης]] στη [[Κωνσταντινούπολη]] από την οποία και εξήλθε αριστούχος. Το [[1904]] χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1905 προάχθηκεπροήχθη σε [[αρχιδιάκονος|Αρχιδιάκονο]] του ΚασανδρίαςΚασσανδρίας Ιωάννου και από το [[1906]] μέχρι το [[1911]] προάχθηκε και διετέλεσε [[Πρωτοσύγκελος]] του επισκόπου Βέροιας και στη συνέχεια Σερρών, Αποστόλου. Το [[1911]] χειροτονήθηκε επίσκοπος Χριστουπόλεως και το 1914 εκλέχθηκε μητροπολίτης Ναυπακτίας και Ευρυτανίας, όπου και παρέμεινε μέχρι το [[1932]], οπότε ανέλαβε μητροπολίτης Φθιώτιδας στη θέση του [[Ιωακείμ Αλεξόπουλος|Ιωακείμ Αλεξόπουλου]], ο πουοποίος μετατέθηκεμετετέθη στη Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού.

O Αμβρόσιος είχε ευρεία μόρφωση, θεολογική, κλασσική και εγκυκλοπαιδική. Μιλούσε επίσης γαλλικά, αγγλικά, τουρκικά και αραβικά. Άρχισε την εθνική του δράση στη Βέροια όπου και ήταν η ψυχή του αντάρτικου αγώνα. Το Νεοτουρκικό κομιτάτο τον καταδίκασε σε θάνατο και όργανά του αποπειράθηκαν δύο φορές να τον δολοφονήσουν. Στη πυρπόληση των Σερρών από τους Βούλγαρους διέτρεχε στους δρόμους ανάμεσα στις φλόγες και ενθάρρυνε το ποίμνιό του. Από το 1914, ως επίσκοπος Ναυπακτίας και στηεν συνέχειασυνεχεία Φθιώτιδας, συνέχισε ακαταπόνητα τη θρησκευτική και πνευματική του δράση και επανειλημμένα εργάστηκε, ως Συνοδικός εργάσθηκε, ιδιαίτερα στην επιβολή του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αντιπροσώπευσε, επίσης, την Εκκλησία της Ελλάδος στα εκκλησιαστικά συνέδρια στη [[Λωζάνη]] το [[1927]], στο [[Παρίσι]] το [[1928]] και αργότερα στο [[Άμστερνταμ]] το [[1948]].

Το 1938 στην εκλογή Αρχιεπισκόπου Αθηνών, υποστηρίζοντας τον τέως μητροπολίτη Τραπεζούντας [[Χρύσανθος Φιλιππίδης|Χρύσανθο]], δημιούργησε μεγάλο εκκλησιαστικό πρόβλημα ακύρωσης εκλογής, του οριακά εκλεγμένου τότε οριακά μητροπολίτη Κορινθίας [[Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός|Δαμασκηνού]], ο πουοποίος είχε λάβει μιαμία επιπλέον ψήφο από τον «υπό καθαίρεση» επίσκοπο Δρυϊνουπόλεως. ΣτηνΤην ενέργειά του εκείνη ακολούθησαν και άλλοι μητροπολίτες, με συνέπεια να αλλαχθείαλλάξει ο νόμος της εκλογής μητροπολιτών, ορίζοντας μία μικρότερη επιτροπή πουη οποία ονομάστηκε «[[αριστίδην σύνοδος]]». ΌπουΗ καιδιαδικασία επαναλήφθηκεεκλογής η εκλογήεπανελήφθη, με αποτέλεσμα την τελική ανάδειξη τοντου ΧρύσανθοΧρύσανθου.

Στις [[10 Ιουνίου]] του [[1951]], με τη συμπλήρωση 40 ετών αρχιερατείας, έγινε στη [[Λαμία]] μεγάλος εορτασμός, ο πουοποίος έδωσε την ευκαιρία σε υπέρ αυτού θερμές και ειλικρινείς εκδηλώσεις σεβασμού και εκτίμησης από μέρους του κλήρου και του λαού. Ο Αμβρόσιος έλαβε πολλά ανώτατα παράσημα , ελληνικά και ξένα, (είχε παρασημοφορηθεί από τρεις Βασιλείςβασιλείς), καθώς και πολλές διακρίσεις. Πέθανε το [[1960]] και στον μητροπολιτικό θρόνο τον διαδέχθηκε ο [[Δαμασκηνός Παπαχρήστου]] (κατά κόσμο Νικόλαος Παπαχρήστου), ανεψιόςανηψιός του [[Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός|Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού]].