Ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Sky2000gr (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
[[Αρχείο:nagasakibomb.jpg|200px|right|thumb|Το πυρηνικό "μανιτάρι" ύψους 18 [[χιλιόμετρο|χιλιομέτρων]] που σχηματίστηκε από την έκρηξη στο Ναγκασάκι.]]
 
Η '''ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι''' αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα του 20ου αιώνα που σφράγισαν την νίκη των συμμάχων κατά του Άξονα. Η χρήση αυτού του όπλου θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ για την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης με πολλούς νεκρούς καθώς και ο μόνος ικανός δρόμος να πεισθεί ο αντίπαλος σε άνευ όρων παράδοση. Οδήγησε στο τέλος του [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου]] με την παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα. Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής με τέτοιες τρομακτικές συνέπειες δημιουργεί μέχρι σήμερα ερωτηματικά, διαφωνίες και συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συγκεκριμένη επίθεση αναφέρεταικατατάσεται συχνά ως [[έγκλημα κατά της ανθρωπότητας]]<ref>[http://www.huffingtonpost.com/greg-mitchell/after-hiroshima-truman-fa_b_3727286.html After Hiroshima, Truman Failed to Pause--and Nagasaki 'War Crime' Followed]</ref><ref>[http://www.independent.co.uk/voices/commentators/phil-strongman-hiroshima-is-a-war-crime-that-haunts-my-family-67-years-on-8008821.html Phil Strongman: Hiroshima is a war crime that haunts my family, 67 years on]</ref><ref>Περί της παραβίασης του κανονισμού της Χάγης βλ. Boyle, Francis A. The Criminality of Nuclear Deterrence. Atlanta, GA: Clarity Press, 2002. ISBN 0932863337. σ. 58</ref><ref>[http://www.japanfocus.org/-richard-falk/3245 The Atomic Bombing, The Tokyo War Crimes Tribunal and the Shimoda Case: Lessons for Anti-Nuclear Legal Movements]</ref><ref>[http://www.newscientist.com/article/dn7706-hiroshima-bomb-may-have-carried-hidden-agenda.html#.UkN0B39Gb84 Hiroshima bomb may have carried hidden agenda]</ref>.
 
Ο βομβαρδισμός της [[Χιροσίμα]] από τις [[ΗΠΑ]] έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, στις [[6 Αυγούστου]] [[1945]] και ήταν η πρώτη πολεμική [[πυρηνική επίθεση]] της [[Ιστορία]]ς. Η βόμβα ήταν τύπου [[ουράνιο|ουρανίου]]- 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο "Little Boy" (αγοράκι) στο κέντρο συναρμολόγησης και δοκιμών [[Αλαμογκόρντο]]. Τα αποτελέσματα της έκρηξης δεν ήταν γνωστά εκ των προτέρων, μιας και τέτοιου τύπου βόμβα δεν είχε δοκιμαστεί, όπως η βόμβα πλουτωνίου, που ακολούθησε. Τη ρίψη της έκανε ο συνταγματάρχηςσμήναρχος [[Πολ Τίμπετς]], κυβερνήτης ενός αεροσκάφους Β29Β-29 της Αεροπορίας Στρατού, στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, "Ένολα ΓκαίυΓκέυ". Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι απείχεείχε διανύσει ήδη 18περισσότερα περίπουαπο δεκαοκτώ -18- χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 άτομαψυχές, οιστην πλειοψηία τους, περισσότεροι άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους λόγωεξ αιτίας της [[ραδιενέργεια]]ς. Από την πόλη διασώθηκε μόνον ο [[Μνημείο Ειρήνης της Χιροσίμα|θόλος]] (από μπετόν) και ο σκελετός του κτιρίου που τον στήριζε. Πριν την έκρηξη αυτό ήταν το κτίριο που στέγαζε την "Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα". Ο θόλος υπάρχει και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και έχει χαρακτηριστεί [[Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς]] από την [[UNESCO]].
 
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο [[Ναγκασάκι]]. Εδώ η βόμβα ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως γόμωσησχάσιμο υλικό το [[πλουτώνιο]]. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρόςΧοντρός) στοαπο το εργαστήριο κατασκευής της. Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη [[Κοκούρα]] (Kokura), επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "αναπληρωματικόεφεδρικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι. Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β29Β-29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην [[Οκινάβα]]<ref>Ρειμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου'', εκδ. Πάπυρος, Αθήνα (μτφ. από τα Γαλλικά), τ. Β' σσ. 380-390</ref>. Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη [[Χιροσίμα]], αν και οι συνέπειες της [[ραδιενέργεια]]ς ήταν εξίσου θανατηφόρες.
 
Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ [[Χάρι Τρούμαν]]. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία "αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές". Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών [[Τζορτζ Μάρσαλ]] και του Υπουργού Στρατιωτικών [[Χένρι Στίμσον]]. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Υπάρχουν απόψεις όμως που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη [[Σοβιετική Ένωση]]. Ως τέτοια, προλείανε το έδαφος για την έναρξη του [[Ψυχρός Πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]].