Φραγκία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 104:
Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία που να ρίχνουν φως στους διαδόχους του Χλώδιου, αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο Χιλδέριχος Α΄, πιθανόν εγγονός του, ήταν ηγεμόνας ενός Σάλιου βασιλείου με έδρα την Τουρνέ (Tournai, σήμερα στο Βέλγιο) σαν ''[[Φοιδεράτοι|foederatus]]'' των Ρωμαίων. Ο Χιλδέριχος είναι σημαντικός για την ιστορία γιατί ‘κληροδότησε’ στους Φράγκους το γιο του [[Χλωδοβίκος Α΄|Χλωδοβίκο]], ο οποίος άρχισε μια προσπάθεια να επεκτείνει την εξουσία του σε άλλες Φραγκικές φυλές, και να επεκτείνει την ''territorium'', την επικράτειά τους νότια και δυτικά στην [[Γαλατία]]. Ο Χλωδοβίκος μεταστράφηκε στον [[Καθολική Εκκλησία|Χριστιανισμό]] και απέκτησε καλές σχέσεις με την ισχυρή Εκκλησία και τους γαλατό-ρωμαίους υπηκόους του.
Στη βασιλεία του που διήρκεσε 30 χρόνια (481–511) ο Χλωδοβίκος νίκησε το Ρωμαίο στρατηγό [[Συάγριος|Συάγριο]] και κατέκτησε το Βασίλειό του ([[Βασίλειο της Σουασόν]]), και νίκησε τους [[Αλεμάννοι|Αλεμάννους]] στη Μάχη του Τολμπιάκ (504) εδραιώνοντας σε αυτούς την Φραγκική ηγεμονία. Επίσης, νίκησε τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]] στη [[Μάχη του Βουιγιέ|Μάχη του Βουαγιέ]] (507) κατακτώντας ολόκληρο το βασίλειό τους (εκτός από τη [[Σεπτιμανία]]) με την πρωτεύουσα στην [[Τουλούζη
Ενσωμάτωσε επίσης και τους διάφορους Ρωμαϊκούς στρατιωτικούς οικισμούς (''laeti'') όπως τους Σάξονες του Μπεσίν, τους Βρετανούς και τους [[Αλανοί|Αλανούς]] της [[Αρμορική]]ς και της κοιλάδας του [[Λίγηρας|Λιγηρα]], και τους Ταϊφελούς του Ποϊτού. Μέχρι του τέλος της ζωής του Χλωδοβίκος εξουσίαζε όλη τη Γαλατία εκτός από τη Σεπτιμανία και το [[Βασίλειο της Βουργουνδίας]] στα νοτιοανατολικά.
Γραμμή 140:
Το 599 κατατρόπωσαν τις δυνάμεις του στην Ντορμέλ και κατέλαβαν την επαρχία της Ντεντελέν (Dentelin), αλλά μετά οι σχέσεις τους χάλασαν, και πέρασαν τον υπόλοιπο χρόνο της βασιλείας τους σε σύγκρουση, υποκινούμενοι συχνά από τη γιαγιά τους Βρουγχίλδη, η οποία οργισμένη από την αποπομπή της από την Αυλή του Θεοδοβέρτου, έπεισε τον Θεοδέριχο να τον εκθρονίσει και να τον σκοτώσει. Αυτό το έκανε το 612 και έτσι όλο το βασίλειο του πατέρα του Χιλδεβέρτου το κυβερνούσε και πάλι ένα άτομο. Αυτό όμως δεν κράτησε πολύ, γιατί πέθανε την παραμονή της εκστρατείας εναντίον του το Κλοθάριου το 613, αφήνοντας έναν ανήλικο γιο, τον Σιγιβέρτο Β΄.
Κατά τη διάρκεια των βασιλειών τους, ο Θεοδοβέρτος και ο Θεοδέριχος εκστράτευαν επιτυχώς στην [[Γασκώνη
Στην άλλη μεριά του βασιλείου του, η Αλεμάννοι είχαν νικήσει τον Θεοδέριχο σε μια εξέγερση, και οι Φράγκοι χάνανε τον έλεγχο των φυλών πέρα από το Ρήνο. Το 610 ο Θεοδοβέρτος είχε αποσπάσει το [[Δουκάτο της Αλσατίας]] από τον Θεοδέριχο, αρχίζοντας μια μακρά περίοδο διαμάχης για το ποιος θα κατείχε την Αλσατία, τη Βουργουνδία και την Αυστρασία, η οποία θα τερματιζόταν τα τέλη του 7ου αιώνα.
Γραμμή 151:
Ως το 623 οι Αυστρασιανοί άρχισαν να ζητούν επίμονα δικό τους βασιλιά, καθώς ο Κλοθάριος συχνά ήταν απών από το βασίλειο, και επειδή λόγω της ανατροφής του και την προηγούμενη ηγεμονία του στο λεκανοπέδιο του Σηκουάνα, στην Αυστρασία ήταν λίγο πολύ ξένος. Έτσι, ο Κλοθάριος τους παραχώρησε ότι ο γιος του Δαγοβέρτος Α΄ θα ήταν ο βασιλιάς τους, και ανακηρύχτηκε κατόπιν σύντομα από τους πολεμιστές της Αυστρασίας ως τέτοιος με τον πατροπαράδοτο τρόπο. Όμως, ενώ ο Δαγοβέρτος ασκούσε πραγματική εξουσία στο βασίλειό του της Αυστρασίας, ο Κλοθάριος διατηρούσε τον τελικό έλεγχο όλου του Φραγκικού Βασιλείου.
[[File:Frankish kingdoms in 628.jpg|thumb|250px|Το Φραγκικό βασίλειο της [[Ακουιτανία|Ακουϊτανίας]] (628), με πρωτεύουσα την [[
Κατά τη διάρκεια της κοινής βασιλείας του Κλοθάριου και του Δαγοβέρτου, οι οποίοι έχουν αποκαλεστεί "οι τελευταίοι Μεροβίγγειοι που κυβέρνησαν", οι Σάξονες, οι οποίοι είχαν μια χαλαρή σύνδεση με τη Φραγκία από τα τέλη του 550, εξεγέρθηκαν υπό την ηγεσία του Berthoald, Δούκα της Σαξονίας, ηττήθηκαν και ενσωματώθηκαν ξανά στο βασίλειο με τις συνδυασμένες ενέργειες πατέρα και γιού. Όταν πέθανε ο Κλοθάριος το 628, ο Δαγοβέρτος σύμφωνα με τις επιθυμίες του πρώτου, παραχώρησε ένα υπό-βασίλειο στον μικρότερο αδελφό του Χαριβέρτο Β΄. Αυτό το υπό-βασίλειο, που αποκαλείται κοινώς Ακουϊτανία, ήταν μία νέα δημιουργία.
Γραμμή 158:
Ο Δαγοβέρτος στις σχέσεις του με τους Σάξονες, Αλεμμανούς και Θουρίγγιους, όπως και με τους [[Σλάβοι|Σλαβικούς λαούς]] πέρα από τα σύνορα της Φραγκίας στους οποίους είχε προσπαθήσει να επιβάλει φόρο υποτέλειας αλλά ηττήθηκε από τον βασιλιά τους Σάμο στη μάχη του Wogastisburg το 631, είχε καταστήσει όλους αυτούς τους λαούς στα ανατολικά υποτελείς στην Αυλή στης Νευστρίας και όχι της Αυστρασίας. Αυτό ήταν που παν’ απ’ όλα παρακίνησε τους Αυστρασιανούς να ζητήσουν ένα δικό τους βασιλιά από τη βασιλική Αυλή.
Το υπό-βασίλειο της Ακουϊτανίας αντιστοιχούσε στο νότιο μισό της παλιάς Ρωμαϊκής επαρχίας της Ακουϊτανίας και η πρωτεύουσά του ήταν η [[
Στο μεταξύ, ο Δαγοβέρτος έβαλε να δολοφονήσουν διάδοχο του Χαριβέρτου Χιλπέριχο ενώ ήταν βρέφος, και επανένωσε το Φραγκικό βασίλειο το 632, αν και αναγκάστηκε από την ισχυρή αριστοκρατία της Αυστρασίας να τους παραχωρήσει το γιο του Σιγιβέρτο Γ΄ ως υπό-βασιλέα τους το 633. Αυτή η ενέργεια επισπεύτηκε κυρίως από την επιθυμία των Αυστρασιανών για αυτοκυβέρνηση, σε μια περίοδο όπου η Νευστριανοί κυριαρχούσαν στη βασιλική Αυλή. Ο Κλοθάριος ήταν βασιλιάς στο Παρίσι για δεκαετίες πριν γίνει βασιλιάς στη Μετς, και η Μεροβίγγεια μοναρχία ήταν μετά απ’ αυτόν μοναρχία της Νευστρίας περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.
Γραμμή 245:
Ο [[Εύδης Α΄ της Γαλλίας|Όντο, Κόμης του Παρισιού]], επιλέχθηκε για να κυβερνήσει στη δύση, και στέφτηκε τον επόμενο μήνα. Σε αυτό το σημείο, τη Δυτική Φραγκία αποτελούσαν η Νευστρία στα δυτικά, και στα ανατολικά από την Φραγκιά καθ’ εαυτή, δηλαδή την περιοχή μεταξύ του [[Μόσας|Μόσα]] και του [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]]. Οι Καρολίδες επανήρθαν στην εξουσία δέκα χρόνια μετά και κυβέρνησαν μέχρι το 987, όταν και πέθανε ο τελευταίος Φράγκος Βασιλιάς από τη Δυναστεία των Καρολιδών, [[Λουδοβίκος Ε΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος Ε΄]].
Η Δυτική Φραγκία ήταν υπό τον Κάρολο τον Φαλακρό, και ήταν ο πρόδρομος της Γαλλίας. Αποτελούνταν από τα εξής μεγάλα φέουδα: [[Ακουιτανία|Ακουϊτανία]], [[Βρετάνη]], Βουργουνδία, [[Καταλονία]], [[Φλάνδρα]], [[Γασκώνη
Η Μέση Φραγκία ήταν η περιοχή που κυβερνούσε ο Λοθάριος Α΄ μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής Φραγκίας. Το Βασίλειο, που περιελάμβανε το [[Βασίλειο της Ιταλίας (Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)|Βασίλειο της Ιταλίας]], τη Βουργουνδία, την [[Προβηγκία]] και το δυτικό μέρος της [[Αυστρασία]]ς, ήταν ένα τεχνητό κατασκεύασμα της Συνθήκες του Βερντέν χωρίς ιστορική ή εθνική ταυτότητα. Με το θάνατο του Λοθάριου Β΄ το 869 το βασίλειο διαλύθηκε στην [[Λοθαριγγία]], την Προβηγκία (με τη Βουργουνδία διαχωρισμένη μεταξύ αυτής και της Λοθαριγγίας), και τη βόρειο Ιταλία.
| |||