Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 55:
Έντονος χαρακτήρας, η προσωπικότητά του έχει περιγραφεί από το Ρουμάνο ιστορικό Μαρία Μπουκούρ ως εξής:<blockquote>"Φυσικά, αγαπούσε την πολυτέλεια. Γεννημένος προνομιούχος, δεν προσδοκούσε τίποτα λιγότερο από τη μεγάλη ζωήςπου είδε στις άλλες αυλές της Ευρώπης, αλλά το ύφος του δεν ήταν περάξενο ή γκροτέσκο, όπως το μοναδικό είδος κιτς του Νικολάε Τσαουσέσκου. Του άρεσαν τα μεγάλα πράγματα αλλά σχετικά απλά - το βασιλικό του ανάκτορο μαρτυρεί αυτό το χαρακτηριστικό. Τα αληθινά πάθη του Καρόλου ήταν η Λούπεσκου, το κυνήγι και τα αυτοκίνητα και δεν τα έχανε με τίποτε.
Ο Κάρολος ήθελε να παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό και λαϊκίστικο πρόσωπο στο κοινό, φορώντας φανταχτερές στρατιωτικές στολές διακοσμημένες με μετάλλια και να είναι ο ευεργέτης κάθε φιλανθρωπικής προσπάθειας στη γη. Αγαπούσε τις παρελάσεις και τις μεγαλόπρεπες εκδηλώσεις και τις παρακολουθούσε στενά, αλλά δεν εξελάμβανε αυτά τα γεγονότα ως τίποτα περισσότερο από επίδειξη της δύναμής του. Δεν τα εξελάμβανε ως ένδειξη ειλικρινούς δημοτικότητας όπως έκανε ο Τσαουσέσκου στα τελευταία χρόνια του."</blockquote>
Ο Κάρολος είχε ένα λαϊκιστικό στυλ, απεικονίζοντας τον εαυτό του ως υπερασπιστή του κοινού ανθρώπου ενάντια στις διεφθαρμένες ελίτ των γαλλόφιλων (ιδιαίτερα τους Εθνικούς Φιλελεύθερους) και επίσης εκφραστής του εθνικισμού και της Ορθοδοξίας. Η τάση του Καρόλου να συνδυάζει το λαϊκισμό, τον αυταρχισμό, τον εθνικισμό και την Ορθοδοξία έμοιαζε επιφανειακά με το στυλ του δεξιού κινήματος της [[Σιδηρά Φρουρά|Σιδηράς Φρουράς]], παρόλο που το μήνυμα του Καρόλου ήταν πολύ λιγότερο ακραίο από αυτό του [[Κορνήλιος Κοντρεάνου|Κορνήλιου Ζέλεα Κοντρεάνου]], αρχηγού της Σιδηράς Φρουράς, που κήρυττε ένα μήνυμα άγριου ξενοφοβικού υπερεθνικισμού, έντονου Ορθόδοξου μυστικισμού, βίαιου αντισημιτισμού, λαϊκιστικής περιφρόνησης για όλες τις ελίτ της ρουμανικής κοινωνίας και εξύμνησης του θανάτου στην υπηρεσία της υπόθεσης ως της ευγενέστερης εμπειρίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Κοντρεάνου, άνδρας με φετίχ το θάνατο, είχε κάνει τη Σιδηρά Φρουρά μια μακάβρια λατρεία του θανάτου και συχνά έστελνε τους οπαδούς του σε καθαρά αυτοκτονικές αποστολές. Αφού διέπρατταν δολοφονίες, οι Σιδηροφρουροί σπάνια επιχειρούσαν να διαφύγουν και αντίθετα περίμεναν να συλληφθούν επειδή ήθελαν να εκτελεσθούν για τα εγκλήματά τους. Πολλοί έβλεπαν τους Λεγεωνάριους να πηγαίνουν για την εκτέλεσή τους τους θετικά και χαρούμενοι με την προοπτική του δικού τους θανάτου, ευτυχώς δηλώνοντας ευτυχισμέν ότι ο θάνατός τους ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους. Ο Κάρολος θεωρούσε το φετίχ του θανάτου του Κοντρεάνου μαζί με τον ισχυρισμό του ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ του είχε πει ότι ο Θεός τον είχε επιλέξει για να σώσει τη Ρουμανία, ως απόδειξη ότι ήταν «τρελός».
| |||