Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ναπολέων Α’, λοιπόν, τόσο μέσω του κόμη Σουαζέλ – Γκουφφιέ, όσο και μέσω του πρίγκιπα Δημητρίου Κομνηνού, όχι μόνο ενημερώθηκε για τους σκοπούς του “Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου”, αλλά και το περιέβαλε με την προστασία του και πληροφορείτο κάθε ενέργειά του. O Κ.Μ. Σάθας μάλιστα υποστηρίζει (“Τουρκοκρατούμενη Ελλάς”) ότι η οργάνωση συνεστήθη (το 1814!) “συνεργεία του Ναπολέοντος”. Δεν είναι απίθανο, βεβαίως, το σχετικό ενδιαφέρον του Ναπολέοντα να μην ήταν ανιδιοτελές, αλλά να εξυπηρετούσε τα πολιτικά και γεωστρατηγικά σχέδια της γαλλικής κυβέρνησης. Άλλωστε το 1810, με απόφασή του Ναπολέοντα, Γάλλοι αξιωματικοί που βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη και στη Θεσσαλονίκη, φαίνεται να προετοίμασαν σχέδιο εκστρατείας κατά της Τουρκίας, ενώ ήδη το “Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο” είχε στείλει, προφανώς με έξοδα και χρηματοδότηση της γαλλικής κυβέρνησης (όπως υποστηρίζει και ο Κ.Μ. Σάθας στο έργο του “Τουρκοκρατούμενη Ελλάς”), 40.000 τουφέκια προς τους Έλληνες κατοίκους των ορεινών περιοχών της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Πελοποννήσου, με τους οποίους βρίσκονταν σε συνεχή διαρκή συνεννόηση. Η αποστολή αυτής της σημαντικής ποσότητας όπλων είναι το πιο πρακτικά αξιόλογο έργο του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου». Η εκστρατεία των Γάλλων κατά της Τουρκίας, πάντως, τελικώς ματαιώθηκε εξαιτίας του πολέμου κατά της Ρωσίας.

 

 

Ο Τσακάλωφ, όμως, σε συνεννόηση με τον Γρηγόριο Ζαλύκη και τον Δημήτριο Κομνηνό, έφυγε από το Παρίσι, το 1814 και αφού πέρασε από τη Βιέννη, όπου συναντήθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια (πριν αυτός συστήσει εκεί την “Φιλόμουσο Εταιρεία”) και από το Βουκουρέστι, κατέληξε στη [[Μόσχα]] και στην Οδησσό, όπου και μετέφερε, διαδοχικά, την έδρα του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου». Εκεί, στη Μόσχα αρχικά και στην Οδησσό αργότερα, όπου και πραγματώθηκε η σχετική απόφαση, ο Τσακάλωφ συνεννοήθηκε με τον Σκουφά, τον Ξάνθο και τον Αναγνωστόπουλο να ιδρύσουν, έχοντας ως βάση και πρότυπο το «Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο», την “[[Φιλική Εταιρεία]]”, που προετοίμασε την Επανάσταση του 1821. Μερικά από τα σύμβολα και τους τύπους μύησης του “Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου”, που, σε κάθε περίπτωση, θυμίζουν ή έχουν αντληθεί από τον τεκτονισμό, διατηρήθηκαν. Το κύριο στοιχείο, όμως, που διαφοροποιεί τις δύο μυστικές αυτές οργανώσεις είναι η εμπέδωση, με την ίδρυση της «Φιλικής Εταιρείας», της πεποίθησης ότι οι Έλληνες θα πρέπει, για την απελευθέρωσή τους, να στηριχθούν κατά βάση στις δικές τους δυνάμεις και όχι στη βοήθεια των ξένων κρατών. Μάλιστα, σύμφωνα με το καταστατικό της “Φιλικής Εταιρείας” απαγορευόταν η μύηση σε αυτήν οποιουδήποτε δεν ήταν Έλληνας.