Σύμη (πόλη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

"Σάλα Χατζηαγαπητού" – Ένα ιδιαίτερο σπίτι: Η Σάλα του Χατζηαγαπητού αποτελεί τμήμα του αρχαιολογικού μουσείου Σύμης που βρίσκεται στην περιοχή Λιενί. Πρόκειται για ένα πέτρινο οικοδόμημα που αρχιτεκτονικά διαφέρει από τα υπόλοιπα κτίσματα του νησιού. Πιστεύεται πως κτίστηκε στα τέλη του 18ου αι. με αρχές του 19ου αιώνα, από ντόπιους τεχνίτες και ακολουθήθηκε αρχιτεκτονικό σχέδιο φερμένο από τη Βενετία. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο γκρεμίστηκε από βομβαρδισμό και παρέμεινε ερειπωμένο μέχρι και την αναστήλωσή του, το 1971. Το εν λόγω αρχοντικό είναι τρίπατο και την ονομασία «Σάλα» την οφείλει στο γεγονός ότι ο επισκέπτης με την είσοδό του στο σπίτι, μπαίνει κατευθείαν στο χώρο υποδοχής που έχει διαστάσεις 12μ Χ 14μ. Εξωτερικά το οικοδόμημα δίνει την εντύπωση πολεμικού πύργου και διαθέτει χοντρούς τοίχους, μικρά παράθυρα ενώ περιστοιχίζεται από μεγάλο μαντρότοιχο. Η εξωτερική πόρτα του σπιτιού είναι χαμηλή, έχει τοξοειδές σχήμα και οδηγεί σε μια βοτσαλωτή αυλή, ενώ διαθέτει και περιβόλι. Κατά μήκος αυτής της αίθουσας βρίσκονται πολλά παράθυρα και φεγγίτες. ΤοΗ ταβάνιοροφή του σπιτιού είναι ξύλινο ενώ το δάπεδο είναι πλακόστρωτο και έχει βοτσαλωτά διακοσμητικά μοτίβα. Δεξιά και αριστερά στους τοίχους υπάρχει ζωγραφικός διάκοσμος με παραστάσεις ερωτευμένων ζευγαριών, καθώς και με σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών. Εντυπωσιακός είναι ο ξύλινος εξώστης ο οποίος βρισκόταν πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού. Σε αυτή έπαιρνε τη θέση της η ορχήστρα που πλαισίωνε μουσικά τις επίσημες βραδιές της οικογένειας.Υπάρχουν ακόμα και άλλοι χώροι, όπως γραφείο, τραπεζαρία, υπνοδωμάτια, το γεροντομοίρι (χώρος διαμονής των ηλικιωμένων της οικογένειας), το κρυφτούρι (αποθηκευτικός χώρος πολύτιμων αντικειμένων) και ακόμα κουζίνα με τσιμνιά, πατάρι, δωμάτιο για το υπηρετικό προσωπικό, ξενώνας, λουτρό, κελάρι και πλυσταριό.

"Το σπίτι της Άννας του Πάππου στην Καλή Στράτα" είναι ένα δίπατο νεοκλασικό, χτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα και εξωτερικά δεν έχει υποστεί καμιά μεταβολή, εκτός από τις όποιες εργασίες απαιτήθηκαν για τη συντήρησή του. Έχει Β.Α. προσανατολισμό και στην πρόσοψή του δεσπόζουν τέσσερα μεγάλα συμμετρικά παράθυρα που φέρουν ξύλινα κανάτια(παντζούρια) Οι εξωτερικοί τοίχοι του σπιτιού είναι μεγάλοι, πέτρινοι και φαρδιοί και έχουν διαστάσεις περίπου 1μ. Τα εσωτερικά χωρίσματα είναι ξύλινα, επενδυμένα με σοβά(τσαττί). Το κτήριο έχει ύψος περίπου 15μ., διαθέτει αετωματική στέγη, δίρριχτη κεραμοσκεπή, σιδερένιο μπαλκόνι με ξύλινη κουπαστή ενώ στο κέντρο του τριγωνικού αετώματος διακρίνεται διάτρητος φεγγίτης. Το σπίτι είναι βαμμένο στα χρώματα της ώχρας, του καφέ, του κίτρινου και του λευκού ενώ για την πρόσοψή του έχει χρησιμοποιηθεί μαρμαροσουβάς. Στον κάτω όροφο(κατώι), υπάρχει πόρτα ξύλινη, μεγαλόπρεπη και ογκώδης, που πλαισιώνεται από πέτρινες πελεκητές παραστάδες. Στον πάνω όροφο, οδηγείται κανείς μέσω μιας μεγαλοπρεπούς, εξωτερικής, πλακόστρωτης σκάλας, που βρίσκεται στο πλάι της διώροφης οικίας. Με το άνοιγμα της πόρτας, μπαίνουμε σε ένα μακρόστενο διάδρομο. Στη δεξιά πλευρά του διαδρόμου και μέσω μιας ξύλινης, δίφυλλης πόρτας, εισερχόμαστε στο μαγερειό, όπου υπάρχει η τσιμιά για το μαγείρεμα . Δεξιά της τσιμιάς, βλέπουμε σε μια γωνιά του μαγερειού, μια ξύλινη σκάλα που ξεκινούσε από τον πάγκο και οδηγούσε στη μουσάντρα. Ακριβώς απέναντι από το μαγερειό και στην άλλη πλευρά του διαδρόμου, βρίσκεται η τραπεζαρία. Στο τέλος του διαδρόμου υπάρχει η σάλα, που έχει ξύλινο πάτωμα και ξύλινοξύλινη ταβάνιοροφή, που παλαιότερα ήταν ζωγραφισμένο με πολύχρωμες ζωγραφιστές συνθέσεις. Στο δεξί μέρος της σάλας μια μεγάλη, ξύλινη πόρτα, μας μεταφέρει στην κάμαρη όπου κυριαρχεί το εντυπωσιακό, ξύλινο εικονοστάσι σε λιτές γραμμές δωρικού ρυθμού.