Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Οι αμφιβολίες για τη γαλλική βούληση να αναλάβουν επίθεση εναντίον της Γερμανίας ενισχύθηκαν περαιτέρω με την Επαναστρατικοποίηση της Ρηνανίας το Μάρτιο του 1936, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να επιτρέψει στους Γερμανούς να ξεκινήσουν την κατασκευή της Γραμμής Ζίγκφριντ κατά μήκος των συνόρων με τη Γαλλία, κάτι που μείωσε σημαντικά την προοπτική μιας γαλλικής επίθεσης στη Δυτική Γερμανία αν οι Γερμανοί εισέβαλαν σε οποιαδήποτε από τα κράτη του ''προστατευτικού κλοιού''. Ένα μνημόνιο του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών από το Μάρτιο του 1936 ανέφερε ότι τα μόνα έθνη στον κόσμο που θα εφάρμοζαν κυρώσεις στη Γερμανία για την επαναστρατικοποίηση της Ρηνανίας, αν η Κοινωνία των Εθνών ψήφιζε ένα τέτοιο μέτρο ήταν η Βρετανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Τσεχοσλοβακία και η Ρουμανία. Μετά την επαναστρατικοποίηση της Ρηνανίας και καθώς ήταν σαφές ότι δεν θα εφαρμόζονταν κυρώσεις εναντίον της Γερμανίας, ο Κάρολος άρχισε να εκφράζει τους φόβους του ότι οι μέρες της γαλλικής επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη ήταν μετρημένες και η Ρουμανία ίσως έπρεπε να επιδιώξει κάποια συμφωνία με τη Γερμανία για να διατηρήσει την ανεξαρτησία της. Εμώ διατηρούσε τη συμμαχία με τη Γαλλία, ο Κάρολος ξεκίνησε επίσης μια πολιτική προσπάθειας βελτίωσης των σχέσεων με τη Γερμανία μετά το Μάρτιο του 1936. Τον Αύγουστο του 1936 ο Κάρολος απέλυσε τον Τιτουλέσκου από Υπουργό Εξωτερικών και το Νοέμβριο του 1936 έστειλε τον αποστάτη Εθνικό Φιλελεύθερο πολιτικό Γκεόργκε Ι. Μπρετιάνου στη Γερμανία για να συναντηθεί με τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφο Χίτλερ]], τον Υπουργό Εξωτερικών Κόνσταντιν φον Νόιρατ και το [[Χέρμαν Γκαίρινγκ]] για να τους μεταφέρει την επιθυμία της Ρουμανίας για μια προσέγγιση με το ''Ράιχ''. Ο Κάρολος ανακουφίσθηκε πολύόταν ο Μπρετιάνου ανέφερε ότι ο Χίτλερ, ο Νόιρατ και ο Γκαίρινγκ τον καθησύχασαν ότι η Γερμανία δεν είχε κανένα συμφέρον να στηρίξει τον ουγγρικό ρεβανσισμό και ήταν ουδέτερη για τη διαφωνία για την Τρανσυλβανία. Η αποσύνδεση της εκστρατείας της Γερμανίας για την ανατροπή του διεθνούς συστήματος που δημιουργήθηκε με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών από την εκστρατεία της Ουγγαρίας για την ανατροπή του συστήματος που δημιουργήθηκε με τη Συνθήκη του Τριανόν ήταν ευπρόσδεκτη είδηση ​​για τον Κάρολο, δημιουργώντας την πιθανότητα μια μεγαλύτερη Γερμανία να μην σημαίνει μεγαλύτερη Ουγγαρία. Ο Γκαίρινγκ, νεοδιορισμένος αρχηγός του οργανισμού του Τετραετούς Προγράμματος, που σχεδιάστηκε για να είναι η Γερμανία έτοιμη να διεξάγει έναν πλήρη πόλεμο μέχρι το 1940, ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το πετρέλαιο της Ρουμανίας και μίλησε πολύ με το Μπρετιάνου για μια νέα εποχή γερμανορουμανικών οικονομικών σχέσεων. Η Γερμανία δεν είχε σχεδόν καθόλου πετρέλαιο και κατά την εποχή της ναζιστικής κυριαρχίας ο έλεγχος του πετρελαίου της Ρουμανίας αποτελούσε βασικό στόχο εξωτερικής πολιτικής. Αντικατοπτρίζοντας την αλλαγή των προτεραιοτήτων του, ο Κάρολος το Φεβρουάριο του 1937 άσκησε βέτο σε ένα σχέδιο που προώθησε η Γαλλία και η Τσεχοσλοβακία για μια νέα συμμαχία που θα ένωνε τυπικά τη Γαλλία με τη Μικρή Αντάντ και προέβλεπε πολύ στενότερες στρατιωτικέ σχέσεις μεταξύ των Γάλλων και των συμμάχων τους στην Ανατολική Ευρώπη. Λόγω του πετρελαίου της οι Γάλλοι επιθυμούσαν να διατηρήσουν ισχυρή τη συμμαχία με τη Ρουμανία και το ανθρώπινο δυναμικό της Ρουμανίας δημιούργησε έναν τρόπο εξισορρόπησης των Γάλλων με το μικρότερο πληθυσμό τους σε σύγκριση με τη Γερμανία (οι Γάλλοι είχαν πληθυσμό 40 ενώ η Γερμανία είχε 70 εκατομμύρια). Επιπλέον θεωρήθηκε στη Γαλλία ότι άν η Γερμανία εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία θα εισέβαλε επίσης την Τσεχοσλοβακία για να επανακτήσει τη Σλοβακία και τη Ρουθηνία. Οι Γάλλοι στρατιωτικοί προσέβλεπαν στο ρόλο της Ρουμανίας και της Γιουγκοσλαβίας σε έναν τέτοιο πόλεμο, όπως η εισβολή στην Ουγγαρία για να ανακουφισθεί η πίεση στην Τσεχοσλοβακία.

 

==Μετά το 1938==