Οστό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Πηγές|28|10|2010}}Τα '''οστά''' ή αλλιώς '''κόκκαλακόκαλα''' είναι υπόλευκοι, σκληροί και ανθεκτικοί ιστοί. Συνδεόμενοι με τις [[άρθρωση|αρθρώσεις]], σχηματίζουν τον [[σκελετός (ανατομία)|σκελετό]] του σώματος. Σε αυτόν στηρίζονται τα μαλακά μόρια και προστατεύονται ευπαθή όργανα, όπως ο [[εγκέφαλος]] ή τα [[σπλάγχνο|σπλάγχνα]] [[θώρακας (ανατομία)|θώρακα]]-[[πύελος|πυέλου]]. Επιπλέον, αποτελούν αποθήκη αλάτων [[ασβέστιο|ασβεστίου]] και [[φώσφορος|φωσφόρου]] για τις ανάγκες του οργανισμού. Ο [[μυελός των οστών]] που υπάρχει στο κέντρο ορισμένων από αυτά διακρίνεται σε ερυθρό και κίτρινο και παράγει τα [[ερυθρό αιμοσφαίριο|ερυθρά αιμοσφαίρια]], βασικό συστατικό του [[αίμα|αίματος]].

Το οστεοειδές παράγεται από τις οστεοβλάστες, οι οποίοι επικάθονται στην επιφάνεια του οστού. Οι οστεοβλάστες παράγουν κολαγόνο και γλυκοζαμινογλυκάνες τις οποίες εκκρίνουν σε [[κυστίδια]] και σχηματίζουν τις ίνες του κολλαγόνου του οστεοειδούς, οι οποίες βρίσκονται μέσα στις γλυκοαζμινογλυκάνες. Στην συνέχεια ακολουθεί η ασβεστοποιήση του οστεοειδούς. Η οστεοκαλσίνη δεσμεύει τα ιόντα ασβεστίου ενώ η [[αλκαλική φωσφατάση]] αυξάνει τοπικά συγκέντρωση φωσφορικών ιόντων και ιόντων ασβεστίου. Τα κυστίδια που παράγουν οι οστεοβλάστες περιέχουν αλκαλική φωσφατάση και δημιουργούν γύρω τους πυρήνες εναπόθεσης αλάτων υδροξυαπατίτη, στους οποίους ο υδροξυαπατίτης συσσωρεύεται γρήγορα και επεκτείνεται κυκλικά μέχρι να συναντήσει άλλες εστίες ασβεστοποίησης. Με παρόμοιο τρόπο δημιουργείται και η [[οδοντίνη]]. Όταν ο ρυθμός οστεογέννεσηςοστεογένεσης είναι φυσιολογικός, τότε η ασβεστοποίηση αρχίζει αμέσως.

Η αποσύνθεση του οστού ονομάζεται απορρόφηση και πραγματοποιείται από κύτταρα που ονομάζονται οστεοκλάστες. Οι οστεοκλάστες παράγουν κυστίδια που περιέχουν [[λυσόσωμα|λυσοσωμικά]] [[ένζυμο|ένζυμα]] και τα απελευθερώνουν στην οστική επιφάνεια. Τα ένζυμα αυτά υδρολύουν (καταστρέφουν) το κολλάγονοκολλαγόνο και τις γλυκοζαμινογλυκάνες του οστού, με αποτέλεσμα την αποδόμηση των οργανικών αλάτων που συνδέονται με αυτές. Οι οστεοκλάστες δημιουργούν επίσης όξινο περιβάλλον, το οποίο οδηγεί στη διάσπαση του υδροξυ-απατίτη. Στην συνέχεια οι οστεοκλάστες ενδοκυτταρώνουν κάποια από τα προϊόντα της διάσπασης. Στη συνέχεια κινούνται σε άλλη θέση. Η [[παραθορμόνη]] ενεργοποιεί τους οστεοκλάστες έτσι ώστε να αυξήσει τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα όταν αυτά μειωθούν ενώ η [[καλσιτονίνη]] τους απενεργοποιεί όταν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα είναι υψηλά.