Κοινό των Ζαγορισίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ωστόσο υπήρξαν 14 χωριά στο κεντρικό [[Ζαγόρι]] τα οποία κατάφεραν να έρθουν σε μια πολύ ευνοϊκή για αυτά συμφωνία με τους Οθωμανούς. Βάσει της συμφωνίας ([[συνθήκη του Βοϊνίκου]]), τα χωριά θα ήταν υποτελή στους Οθωμανούς ωστόσο θα διατηρούσαν την αυτονομία τους και την διαχείριση των δικών τους εσωτερικών υποθέσεων με δική τους τοπική κυβέρνηση. Ο επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης έφερε τον τίτλο του [[Βεκίλης|ΒεκίληΒεκύλη]] και εκλέγονταν κάθε 6 μήνες ή ανά έτος, ενώ παράλληλα υπήρχε και το συμβούλιο των γερόντων (δημογέροντες) το οποίο απαρτίζονταν από αντιπροσώπους του κάθε χωριού. Επιπλέον, οι πολίτες του κοινού δεν θα πλήρωνουν φόρους στους Οθωμανούς, αλλά θα παρείχαν βοηθητικές υπηρεσίες όποτε τους ζητούνταν, κυρίως με την προμήθεια αντρών που προορίζονταν να γίνουν [[Σπαχής|Σπαχήδες]] (έφιπποι πολεμιστές του οθωμανικού ιππικού). Στα τέλη του 15ου αιώνα, εισήχθησαν στο κοινό και τα χωριά του ανατολικού Ζαγορίου.<ref name=":0" />

Το 1750 εισήλθαν στο κοινό και τα χωριά του δυτικού Ζαγορίου ανεβάζοντας το σύνολο των χωριών του κοινού σε 60, και από το ίδιο έτος ο ΒεκίλιςΒεκύλις του κοινού είχε την κατοικία του στα Ιωάννινα, με αρμοδιότητες την επίβλεψη της συλλογής των φόρων και την απονομή δικαιοσύνης για ζητήματα του [[Αστικό Δίκαιο|αστικού δικαίου]].<ref name=":0" />