Κοινό των Ζαγορισίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 30:
Από τα μέσα του 14ου αιώνα η [[Ήπειρος]] απολέστηκε από το βυζαντινό κράτος του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|δεσποτάτου της Ηπείρου]] και σταδιακά αποτέλεσε τμήμα των Σέρβων [[Οίκος Νεμάνια|Νεμάνια]], και Ιταλών [[Δυναστεία Μπουοντελμόντι|Μπουοντελμόντι]] και [[Οικογένεια των Τόκκων|Τόκκων]]. Κατά το 1430 με 1431 όταν ηγεμόνας της περιοχής ήταν ο [[Κάρολος Α΄ Τόκκος]], ο ''Σινάν Πασάς'', στρατηγός του σουλτάνου [[Μουράτ Β΄|Μουράτ Β´]], οδήγησε τον οθωμανικό στρατό στην Ήπειρο και μετά από μια σειρά μαχών κατόρθωσε να καταλάβει τον χώρο μαζί και με τα [[Ιωάννινα]] τα οποία ήταν η κεντρική πόλη της περιοχής.<ref name=":0" />
 
Ωστόσο υπήρξαν 14 χωριά στο κεντρικό [[Ζαγόρι]] τα οποία κατάφεραν να έρθουν σε μια πολύ ευνοϊκή για αυτά συμφωνία με τους Οθωμανούς. Βάσει της συμφωνίας ([[συνθήκη του Βοϊνίκου]]), τα χωριά θα ήταν υποτελή στους Οθωμανούς ωστόσο θα διατηρούσαν την αυτονομία τους και την διαχείριση των δικών τους εσωτερικών υποθέσεων με δική τους τοπική κυβέρνηση. Ο επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης έφερε τον τίτλο του [[Βεκίλης|Βεκύλη]] και εκλέγονταν κάθε 6 μήνες ή ανά έτος, ενώ παράλληλα υπήρχε και το συμβούλιο των γερόντων (δημογέροντες) το οποίο απαρτίζονταν από αντιπροσώπους του κάθε χωριού. Επιπλέον, οι πολίτες του κοινού δεν θα πλήρωνουν φόρους στους Οθωμανούς, αλλά θα παρείχαν βοηθητικές υπηρεσίες όποτε τους ζητούνταν, κυρίως με την υποστήριξη στους [[Σπαχής|Σπαχήδες]] (έφιπποι πολεμιστές του οθωμανικού ιππικού). Στα τέλη του 15ου αιώνα, εισήχθησαν στο κοινό και τα χωριά του [[Δήμος Ανατολικού Ζαγορίου|ανατολικού Ζαγορίου]].<ref name=":0" />
 
Η συμφωνία τροποποιήθηκε το 1670, όταν και το κοινό απέκτησε την επίσημη ονομασία ως ''Κοινόν τῶν Ζαγορισίων'' και η ομοσπονδία απέκτησε επιπλέον πολύ σημαντικά προνόμια (''σιουρούτια''), κυρίως χάρη στην επιρροή των [[Φαναριώτες|Φαναριωτών]] της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] με καταγωγή από την περιοχή. Βάσει των νέων προνομίων το κοινό πλέον μπορούσε να πληρώσει φόρο αντί να συνδράμει στις τάξεις των Σπαχήδων, μπορούσε να εκτελέσει δημόσια την λατρεία της χριστιανικής πίστης, και απαγορεύονταν η είσοδος Τούρκων στο Ζαγόρι.<ref name=":0" />