Αρχαία αγγλική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 37:
Η πιο σημαντική δύναμη που ουσιαστικά διαμόρφωσε την αγγλοσαξονική γλώσσα ήταν οι γερμανικές της καταβολές που γίνονται εμφανείς στο λεξιλόγιο, στη συντακτική δομή και στη [[γραμματική]] της. Μερικά από τα χαρακτηριστικά της διέκριναν αποκλειστικά την οικογένεια των [[δυτικές γερμανικές γλώσσες|δυτικών γερμανικών γλωσσών]], στην οποία ανήκει η αγγλοσαξονική, ενώ άλλα χαρακτηριστικά της τα κληρονόμησε από την [[πρωτογερμανική γλώσσα]] από την οποία θεωρείται ότι κατάγονται όλες οι γερμανικές γλώσσες.
Αν και πολλοί από αυτούς τους δεσμούς της αγγλοσαξονικής με τις άλλες γερμανικές γλώσσες έχουν εν τω μεταξύ επισκιαστεί από μετέπειτα [[γλωσσολογία|γλωσσολογικές]] επιρροές, ιδίως των [[Νορμανδική γαλλική γλώσσα|
Όπως και οι άλλες [[δυτικές γερμανικές γλώσσες]] εκείνης της εποχής, τα αγγλοσαξονικά ήταν μια πλήρως [[Κλίση (γλωσσολογία)|κλιτή γλώσσα]] με πέντε γραμματικές [[πτώση|πτώσεις]], [[Δυϊκός αριθμός|δυϊκό αριθμό]] για να περιγράφει ομάδες δύο αντικειμένων, και, φυσικά, [[ενικός αριθμός|ενικό]] και [[πληθυντικός αριθμός|πληθυντικό αριθμό]]. Επίσης, όλα τα [[ουσιαστικά]] είχαν [[γραμματικό γένος]], ακόμη και αυτά που αναφέρονταν σε άψυχα αντικείμενα: π.χ. ''sēo sunne'' (ο [[ήλιος]]) ήταν θηλυκό, ενώ ''se mōna'' (το [[φεγγάρι]]) ήταν αρσενικό.
|