Χαλκή Πύλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Κέντρο της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης.svg|thumb|253x253px|Χάρτης της περιοχής του Μεγάλου Παλατιού της Κωνσταντινούπολης στον οποίο διακρίνεται η Χαλκή πύληΠύλη. Η διάταξη των κτιρίων του ανακτορικού συμπλέγματος βασίζεται σε λογοτεχνικές και ιστορικές αναφορές.]]

Ως '''Χαλκή πύληΠύλη''' αναφέρεται η κύρια είσοδος του [[Μέγα Παλάτιον|Μεγάλου Παλατίου]] της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] που ονομάστηκε έτσι είτε λόγω των επιχρυσωμένων ορειχάλκινων κεραμιδιών της σκεπής της, είτε λόγω των χάλκινων πυλών της<ref>Kazhdan (1991), σελ. 405</ref>. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αυτοκρατορικά κτίσματα της πόλης, ιδιαίτερης συμβολικής αξίας.

Πρώτος αρχιτέκτονας της Χαλκής πύληςΠύλης ήταν ο Αιθέριος, επί αυτοκρατορίας του [[Αναστάσιος Α'|Αναστάσιου Α']]<ref>Kazhdan (1991), σελ. 405</ref>. Κτίστηκε εξαρχής με εντολή του [[Ιουστινιανός Α'|Ιουστινιανού Α']], ενώ είχε προηγηθεί η καταστροφή της από πυρκαγιά κατά τη [[στάση του Νίκα]]. Τον 7ο-8ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή<ref>Kazhdan (1991), σελ. 406</ref>. Ο αυτοκράτορας [[Βασίλειος Α']] μετέτρεψε αργότερα το κτίσμα σε δικαστική αίθουσα. Ο [[Ρωμανός Λεκαπηνός]] έχτισε ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Χριστό τον Χαλκίτη, που το επέκτεινε ο [[Ιωάννης Α' Τζιμισκής]], ο οποίος θάφτηκε κιόλας εκεί. Το κτίσμα έχασε τη σημασία του ως πρόδομος από την εποχή του [[Νικηφόρος Β' Φωκάς|Νικηφόρου Β' Φωκά]], όταν το παλάτι, του οποίου το κέντρο είχε μετακινηθεί προς νότον στο [[παλάτι του Βουκολέοντος]], περιφράχθηκε και μειώθηκε η έκτασή του. Ο αυτοκράτορας [[Ισαάκ Β' Άγγελος]] αφαίρεσε τις χάλκινες πόρτες της πύλης, η οποία δεν αναφέρεται από βυζαντινές πηγές ύστερα από αυτό το σημείο. Ιστορικές αναφορές στη Χαλκή πύλη και την εκκλησία της υπάρχουν όμως από ρώσους προσκυνητές τον 14ο αιώνα<ref name="Bogdanovic">Bogdanović Jelena , «Χαλκή Πύλη (η είσοδος του Μεγάλου Παλατίου)», Encyclopaedia of the Hellenic World, Constantinople URL: http://constantinople.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=12433</ref>. Το δε παρεκκλήσι, αν και ερειπωμένο, επιβίωσε κατά την οθωμανική περίοδο, οπότε ήταν γνωστό ως Αρσλάνχανε, μέχρι που κατεδαφίστηκε το 1804.