Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη
Γραμμή 96:
Οι σκληρές αντισημιτικές πολιτικές της κυβέρνησης Γκόγκα φτωχοποίησαν την Εβραϊκή μειονότητα και οδήγησαν σε άμεσες καταγγελίες από τη Βρετανική, τη Γαλλική και την Αμερικανική κυβέρνηση ότι οι πολιτικές του θα κατέληγαν σε μια εβραϊκή έξοδο από τη Ρουμανία. Ούτε η Βρετανία, ούτε η Γαλλία ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήθελαν να αναλάβουν τους Εβραίους πρόσφυγες που θα μπορούσε να δημιουργήσει ο Γκόγκα και οι τρεις κυβερνήσεις πίεσαν τον Κάρολο να απομακρύνει το Γκόγκα για να σταματήσει η αναπτυσσόμενη ανθρωπιστική κρίση. Ο Βρετανός πρέσβης Σερ Ρέτζιναλντ Χωρ και ο Γάλλος Αντριέν Τιερί υπέβαλαν και οι δυο υπομνήματα διαμαρτυρίας για τον αντισημιτισμό της κυβέρνησης Γκόγκα, ενώ ο πρόεδρος [[Φραγκλίνος Ρούζβελτ]] των Ηνωμένων Πολιτειών έγραψε μια επιστολή προς τον Κάρολο, παραπονούμενος σχετικά με τις αντισημιτικές πολιτικές που ανεχόταν. Στις 12 Ιανουαρίου 1938 ο Γκόγκα αφαίρεσε από όλους τους Ρουμάνους Εβραίους τη ρουμανική ιθαγένειά τους, μια προπαρασκευαστική κίνηση προς τον τελικό στόχο του Γκόγκα για την απέλασή τους. Ο Κάρολος δεν ήταν προσωπικά αντισημίτης, αλλά ήταν απλώς αδιάφορος για τα δεινά των Εβραίων υπηκόων του, που προκλήθηκαν από τους καταπιεστικούς αντισημιτικούς νόμους του Γκόγκα. Ο οπορτουνιστής Κάρολος δεν πίστευε στον αντισημιτισμό περισσότερο από ό, τι πίστευε σε κάτι άλλο εκτός από την εξουσία, αλλά αν η ανοχή μιας αντισημιτικής κυβέρνησης ήταν η τιμή που έπρεπε να πληρώσει για την εξουσία, ήταν αρκετά διατεθειμένος να θυσιάσει τα δικαιώματα των Εβραίων υπηκόων του.Ταυτόχρονα ο Γόγκα αποδείχθηκε καλύτερος ποιητής από πολιτικός και υπήρξε μια ατμόσφαιρα κρίσης στις αρχές του 1938, καθώς η κυβέρνηση Γκόγκα σαφώς παράδερνε, εμμένοντας στην επίλυση του «Εβραϊκού Ζητήματος», αποκλείοντας οτιδήποτε. Όπως προσδοκούσε ο Κάρολος, ο Γκόγκα αποδείχτηκε ότι ήταν τόσο ανίκανος ηγέτης που δυσφήμιζε τη δημοκρατία, ενώ οι αντισημιτικές πολιτικές της εξασφάλιζαν ότι καμία από τις δημοκρατικές μεγάλες δυνάμεις δεν θα διαμαρτυρόταν για την κήρυξη δικτατορίας από τον Κάρολο.
 
==ΜετάΤο τοΣύνταγμα του 1938==
[[File:Regele Carol II si constitutia din 1938.jpg|thumb|Ο Κάρολος υπογράφοντας το σύνταγμα του 1938]]
Καταλαβαίνοντας εκ των υστέρων ότι χρησιμοποιήθηκε από τον Κάρολο, ο Γκόγκα συναντήθηκε με τον Κοντρεάνου στις 8 Φεβρουαρίου 1938 στο σπίτι του Ioν Τζιγκούρτου για τη σύναψη μια συμφωνίας με την οποία η Σιδηρά Φρουρά θα απέσυρε τους υποψηφίους της από τις εκλογές, για να εξασφαλιστεί ότι η ριζοσπαστική αντισημιτική δεξιά θα κέρδιζε πλειοψηφία. Ο Κάρολος γρήγορα έμαθε για το σύμφωνο Γκόγκα - Κοντρεάνου και το χρησιμοποίησε ως δικαιολογία για το πραξικόπημα που σχεδίαζε από τα τέλη του 1937. Στις 10 Φεβρουαρίου 1938 κήρυξε στρατιωτικό νόμο και ανέστειλε όλες τις πολιτικές ελευθερίες με το σκεπτικό ότι οι βίαιες εκλογές διέτρεχαν τον κίνδυνο βύθισης του έθνους σε εμφύλιο πόλεμο.
Γραμμή 125:
 
Τα νέα για το [[Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης|Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ]] τον Αύγουστο του 1939, ένα σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης, έγινε δεκτή με τρόμο από τον Κάρολο. Τον Αύγουστο του 1939 ο Κάρολος προσπάθησε να στρέψει τις δύο πλευρές τη μία εναντίον της άλλης. Επέτρεψε στον Τσελινέσκου να πει στον Τιερύ ότι οι Ρουμάνοι θα καταστρέψουν τις πετρελαιοπηγές τους εάν εισέβαλαν η Γερμανία και η Ουγγαρία, ενώ παράλληλα ο Γκαφένκου μιλούσε στο Γερμανό Υπουργό Εξωτερικών [[Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ]] για τη τη σταθερή φιλία του με τη Γερμανία, την αντίθεσή του στο «μέτωπο ειρήνης» και τη επιθυμία του να πουλήσει περισσότερο πετρέλαιο στους Γερμανούς. Μετά την υπογραφή του γερμανοσοβιετικού συμφώνου μη επίθεσης ο Τσελινέσκου συμβούλευσε τον Κάρολο: «Η Γερμανία είναι ο πραγματικός κίνδυνος, μια συμμαχία με αυτή ισοδυναμεί με προτεκτοράτο, μόνο η ήττα της Γερμανίας από τη Γαλλία και τη Βρετανία μπορεί να αποτρέψει τον κίνδυνο». Στις 27 Αυγούστου 1939 ο Γκαφένκου είπε στο Φαμπρίτσιους ότι η Ρουμανία θα δηλώσει ουδετερότητα εάν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία και ότι ήθελε να πουλήσει στη Γερμανία περίπου 450.000 τόνους πετρελαίου το μήνα με αντάλλαγμα ενάμισυ εκατομμύριο γερμανικά μάσρκα συν αρκετά σύγχρονα γερμανικά αεροσκάφη δωρεάν. Ο Κάρολος συναντήθηκε με το Γερμανό αεροπορικό ακόλουθο στις 28 Αυγούστου 1939 για να συγχαρεί τους Γερμανούς για τη μεγάλη διπλωματική επιτυχία τους με τη σύναψη του συμφώνου με τη Σοβιετική Ένωση. Εν αγνοία του Καρόλου, το σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ περιείχε «μυστικά πρωτόκολλα» που εκχωρούσαν τη ρουμανική περιοχή της Βεσσαραβίας στη Σοβιετική Ένωση. Βραχυπρόθεσμα το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο ήταν μια ευλογία για τον Κάρολο, δεδομένου ότι η Γερμανία είχε πλέον πρόσβαση στο σοβιετικό πετρέλαιο, γεγονός που μείωνε την πίεση στη Ρουμανία.
 
==Βασιλεία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο==
Όταν ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος με τη γερμανική και σοβιετική εισβολή στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939, ακολουθούμενη από βρετανική και γαλλική κήρυξη πολέμου στη Γερμανία στις 3 Σεπτεμβρίου 1939, ο Κάρολος διακήρυξε ουδετερότητα. Με την ενέργειά του αυτή παραβίασε το γράμμα της συνθήκης συμμαχίας με την Πολωνία που είχε υπογράψει το 1921 και το πνεύμα της συνθήκης συμμαχίας που είχε υπογράψει με τη Γαλλία το 1926. Δικαιολόγησε την πολιτική του με το σκεπτικό ότι η ουδετερότητα έδινε τη μοναδική ελπίδα διατήρησης της ανεξαρτησίας της Ρουμανίας υπό το πρίσμα της συμμαχίας μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης που θεσπίστηκε με το Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ του Αυγούστου του 1939 και της Γαλλικής απροθυμίας να προβεί σε εισβολή στη Γερμανία. Όπως συνήθιζε, προσπάθησε να κρατήσει μια προσεκτική ισορροπία μεταξύ των ανταγωνιζόμενων μεγάλων δυνάμεων, αφενός υπογράφοντας μια νέα οικονομική συνθήκη με τη Γερμανία, ενώ, αφετέρου, επέτρεψε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα στα Πολωνικά στρατεύματα να περάσουν στη Ρουμανία χωρίς την κράτησή τους, όπως επιβαλλόταν από το διεθνές δίκαιο. Αντίθετα, επετράπη στους Πολωνούς να ταξιδέψουν στην [[Κωνστάντζα]] για να επιβιβαστούν σε πλοία που τους μετέφεραν στη [[Μασσαλία]] για να συνεχίσουν τον αγώνα κατά της Γερμανίας από τη Γαλλία. Το Ρουμανικό Προγεφύρωμα παρέμεινε βασική διαδρομή διαφυγής για χιλιάδες Πολωνούς στις αγωνιώδεις ημέρες του Σεπτέμβρη του 1939. Μόνο αφού έλαβε αρκετές οργισμένες καταγγελίες από το Φαμπρίτσιους για τη διέλευση Πολωνών στρατιωτών στη Ρουμανία, ο Κάρολος τελικά άρχισε να θέτει υπό κράτηση τους Πολωνούς φυγάδες.
 
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1939 ο Πρωθυπουργός Τσελινέσκου δολοφονήθηκε από τη Σιδηρά Φρουρά με ένα σχέδιο οργανωμένο από το Βερολίνο, σβήνοντας έτσι την ισχυρότερη φιλοσυμμαχική φωνή μέσα στην ''καμαρίλα'' του Καρόλου. Την επόμενη μέρα οι εννέα δολοφόνοι του Τσελινέσκου εκτελέσθηκαν δημόσια χωρίς δίκη και, την εβδομάδα 22-28 Σεπτεμβρίου 1939, 242 Σιδηροφρουροί υπήρξαν θύματα εξωδικαστικών εκτελέσεων. Λόγω του πετρελαίου της, ο έλεγχος της πίστης της Ρουμανίας θεωρήθηκε μεγάλης αξίας και από τις δύο πλευρές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια του Ψευδοπολέμου 1939-40, η γερμανική κυβέρνηση έκανε ότι ήταν δυνατό για να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερο ρουμανικό πετρέλαιο, ενώ η βρετανική και η γαλλική έκαναν ότι μπορούσαν για να μην πάει το ρουμανικό πετρέλαιο στη Γερμανία. Ειδικότερα, οι Βρετανοί ξεκίνησαν μια ανεπιτυχή εκστρατεία για να σαμποτάρουν τις ρουμανικές πετρελαιοπηγές και το δίκτυο μεταφοράς του ρουμανικού πετρελαίου στη Γερμανία.
 
Τον Ιανουάριο του 1940 ο Κάρολος εκφώνησε μια ομιλία στο ραδιόφωνο, όπου διακήρυξε ότι ο λαμπρός χειρισμός του της εξωτερικής πολιτικής κράτησε τη Ρουμανία ουδέτερη και ασφαλή από τον κίνδυνο. Στην ίδια ομιλία ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να κατασκευάσει μια γιγαντιαία αμυντική γραμμή γύρω από το βασίλειο και, ως εκ τούτου, οι φόροι έπρεπε να αυξηθούν για τη χρηματοδότησή της. Οι Ρουμάνοι ονόμασαν την προτεινόμενη γραμμή "Γραμμή Iμαζινό", καθώς θεωρήθηκε ως μια καθαρά φανταστική εκδοχή της Γραμμής Μαζινό. Πολλοί από τους υπηκόους του Καρόλου υποψιάζονταν ότι τα χρήματα που προέκυψαν από υψηλότερους φόρους θα πήγαιναν στους ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς του βασιλιά.
 
 
Στις 5 Σεπτεμβρίου, 1940, ο Αντονέσκου έγινε πρωθυπουργός, και ο Κάρολος μετέφερε τις περισσότερες δικτατορικές εξουσίες του σε αυτόν.