Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 132:
Τον Ιανουάριο του 1940 ο Κάρολος εκφώνησε μια ομιλία στο ραδιόφωνο, όπου διακήρυξε ότι ο λαμπρός χειρισμός του της εξωτερικής πολιτικής κράτησε τη Ρουμανία ουδέτερη και ασφαλή από τον κίνδυνο. Στην ίδια ομιλία ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να κατασκευάσει μια γιγαντιαία αμυντική γραμμή γύρω από το βασίλειο και, ως εκ τούτου, οι φόροι έπρεπε να αυξηθούν για τη χρηματοδότησή της. Οι Ρουμάνοι ονόμασαν την προτεινόμενη γραμμή "Γραμμή Iμαζινό", καθώς θεωρήθηκε ως μια καθαρά φανταστική εκδοχή της Γραμμής Μαζινό. Πολλοί από τους υπηκόους του Καρόλου υποψιάζονταν ότι τα χρήματα που προέκυψαν από υψηλότερους φόρους θα πήγαιναν στους ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς του βασιλιά.
Μόνο στα τέλη Μαΐου του 1940, όταν η Γαλλία έχασε σαφώς τον πόλεμο, ο Κάρολος στράφηκε αποφασιστικά στην πλευρά του Άξονα. Την τελευταία περίοδο του Ψευδοπολέμου, αφού διεξήγαγε μια εκστρατεία αιματηρής καταστολής κατά της Σιδηράς Φρουράς, που έφτασε στο απόγειό της μετά τη δολοφονία του Τσελινέσκου, ο Κάρολος άρχισε μια πολιτική προσέγγισης των επιζώντων ηγετών της Σιδηράς Φρουράς καθώς αισθανόταν ότι μια «εξημερωμένη» Σιδηρά Φρουρά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πηγή λαϊκής υποστήριξης. Τον Απρίλιο του 1940 κατέληξε σε συμφωνία με το Βασίλε Νοβεάνου, ηγέτη της παράνομης Σιδηράς Φρουράς της Ρουμανίας, αλλά μόνο στις αρχές Μαΐου του 1940 ο Χόρια Σίμα, ηγέτης των εξόριστων Σιδηροφρουρών στη Γερμανία, πείστηκε να στηρίξει την κυβέρνηση. Στις 26 Μαΐου 1940 ο Σίμα επέστρεψε από τη Γερμανία στη Ρουμανία για να ξεκινήσει συνομιλίες με το Στρατηγό Mιχαήλ Μορούζοφ της μυστικής υπηρεσίας σχετικά με τη συμμετοχή της Σιδηράς Φρουράς στην κυβέρνηση. Στις 28 Μαΐου 1940, όταν πληροφορήθηκε την παράδοση του Βελγίου, ο Κάρολος είπε στο Συμβούλιο του Στέμματος ότι η Γερμανία επρόκειτο να κερδίσει τον πόλεμο και έτσι η Ρουμανία έπρεπε να επανευθυγραμμίσει την εξωτερική και την εσωτερική πολιτική της με τους νικητές. Στις 13 Ιουνίου 1940 επετεύχθη συμφωνία που επέτρεψε στη Σιδηρά Φρουρά να ενταχθεί στο Εθνικό Μέτωπο Αναγέννησης (που μετονομάστηκε στο Κόμμα του Έθνους) με αντάλλαγμα σκληρότερους αντισημιτικούς νόμους. Στις 21 Ιουνίου 1940 η Γαλλία υπέγραψε ανακωχή με τη Γερμανία. Η ελίτ της Ρουμανίας ήταν για τόσο πολύ καιρό τόσο εμμονικά γαλλόφιλη, που η ήττα της Γαλλίας είχε ως αποτέλεσμα η ελίτ αυτή να υποτιμηθεί στα μάτια της κοινής γνώμης και να οδηγήσει σε ανάκαμψη της λαϊκής υποστήριξης για τη γερμανόφιλη Σιδηρά Φρουρά.
| |||