|
==Μετατροπή της Βουργουνδίας σε ισχυρή δύναμη==
Ο Φίλιππος έγινεδιαδέχτηκε δούκαςτον τηςπατέρα Βουργουνδίας,του κόμηςστην της[[Βουργουνδία]], Φλάνδραςτην [[Φλάνδρα]] και το [[Αρτουά]] μετά την δολοφονία του πατέρα του ([[1419]]). <ref>Richard Vaughan, Philip the Good: The Apogee of Burgundy, 1.</ref>
Ο Φίλιππος κατηγόρησε τον γαμπρό του δελφίνο [[Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας|Κάρολο]], δελφίνο της Γαλλίας και γαμπρό του, ότι σχεδίαζε την δολοφονία του πατέρα του στο [[Μοντερώ]]. Συμμάχησε με την συνθήκη του Τρουά (1420) με τον [[Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας|Ερρίκο Ε΄ της Αγγλίας]], με την συμμαχία''Συνθήκη νατου παγιώνεταιΤρουά'' (14231420) η συμμαχία επικυρώθηκε με τον γάμο της αδελφής του [[Άννα της Βουργουνδίας|Άννας]] με τον [[Ιωάννης του Λάνκαστερ|Ιωάννη του Λάνκαστερ]] (1423).
Τα στρατεύματα του Φίλιππου ([[1430]]) συνέλαβαν την [[Ιωάννα της Λωρραίνης]] και την παρέδωσαν στους Άγγλους (1430), και οι Άγγλοι με την σειρά τους την έκαψαν σαν αιρετική στη [[Ρουέν]]. Η συμμαχία του Φιλίππου με τους Άγγλους έσπασε, όταν ο Φίλιππος επιτέθηκε στο [[Καλαί]] ([[1435]]) και αναγνώρισε τον [[Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας|Κάρολο Ζ΄]] βασιλιά της Γαλλίας]]. ΗΟι συμμαχίασχέσεις του με τον Κάρολο έσπασεχάλασαν ([[1440]]) όταν υποστήριξε επανάσταση ευγενών. (1440), Ο Φίλιππος υπέγραψε την [[συνθήκη του Αρράς]] που ανακαλούσε την συνθήκη του Τρουά.
Ενσωμάτωσε το [[Ναμύρ]] στην Βουργουνδική επικράτεια μετά τον θάνατο του τελευταίου μαγδράβου [[Ιωάννης Γ΄, μαρκήσιος του Ναμύρ|Ιωάννη Γ΄]] ο οποίος του το είχε κληροδοτήσει ([[1429]]),. Κληρονόμησε το [[Αινώ]] και την [[Ολλανδία]] ([[1432]]), κληρονόμησε το δουκάτο της [[Δουκάτο της Βραβάντης|Βραβάντη]]ς ([[1430]]), και αγόρασε το δουκάτο του [[Λουξεμβούργο|Λουξεμβούργου]] από την [[Ελισάβετ του Λουξεμβούργου|Ελισάβετ της Βοημίας, δούκισσα του Λουξεμβούργου]] ([[1443]]). Κατηύθυνε τις προσπάθειες ώστε ο νόθος γιος του, Δαυίδ, να εκλεχθεί επίσκοπος [[Ουτρέχτη|Ουτρέχτης]] ([[1456]]). ΑυτοαπεκλήθηκεΑποκλήθηκε '''"μέγας δούκας της Δύσης"''', αλλά τελικά αναγκάστηκε να παραδώσει μερικές από τις περιοχές του στον [[Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΑ΄]]. Δημιούργησε τις πολιτείες της Βουργουνδίας κατά τα πρότυπα του Γαλλικού βασιλείου, και προσπάθησε να εξασφαλίσει δάνειο για πόλεμο κατά της Αγγλίας ώστε να εγγυηθεί η ομαλή διαδοχή υπέρ του γιου του.
==Συμπεράσματα, ευημερία, ακμή των γραμμάτων και των τεχνών==
[[image:Philippe_le_Bon.JPG|thumb|right|Φίλιππος ο Καλός της Βουργουνδίας - ανδριάντας στην πλατεία της πόλης [[Ντιζόν]]]]
Παρά τοντην αυξανόμενοαυξημένη βαθμό αστικοποίησηςαστικοποίηση της Βουργουνδίας, στους εσωτερικούς του κύκλους διατηρείτοδιατηρήθηκε ένας μεγάλος βαθμός ιπποσύνης. Αρνήθηκε να ενταχθεί στο [[Τάγμα της Περικνημίδας]] ([[1422]]) κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν προδοσία απέναντι στον κυρίαρχο του Άγγλο βασιλιά. Δημιούργησε ([[1430]]) το [[Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος]], βασισμένοςπου βασίστηκε στους [[ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης]] (1430).
Δεν είχε σταθερή πρωτεύουσα μετακινώντας την αυλή του σε ανάκτορα διάφορων πόλεων όπως [[Βρυξέλλες]], [[Μπρυζ]] , και [[Λιλ]]. Έκανε πολλά πανηγύρια και διοργανώσεις, ενώ οι ιππότες του ταξίδευαν σε όλη την χώρα. Σχεδίαζε ([[1454]]) Σταυροφορία ενάντια των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]] (1454), κάτι που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. ▼
Την περίοδο [[(1444 ]] - [[1446 ]]) εκτιμάται ότι ξόδεψε το 2% του εσωτερικού κρατικού φόρου προκειμένου να εφοδιαστεί με Ιταλικά ασημένια προϊόντα και χρυσά ρούχα. Τα πολυτελή προϊόντα που προμηθευόταν βρίσκοντανυπήρχαν μονάχα στις ανώτερες τάξεις της Ευρωπαϊκής κοινωνίας. Το ενδιαφέρον του για τις τέχνες και τα γράμματα ήταν πολύ μεγάλο: εκτιμάται ότι πρόσθεσε στην ιδιωτική του συλλογή περίπου 600 χειρόγραφα.<ref>National Gallery Catalogues: The Fifteenth Century Netherlandish Paintings by Lorne Campbell, 1998.</ref> ▼▲Δεν είχε σταθερή πρωτεύουσα μετακινώντας την αυλή του σε ανάκτορα διάφορων πόλεων όπως [[Βρυξέλλες]], [[Μπρυζ]], [[Λιλ]]. Έκανε πολλά πανηγύρια και διοργανώσεις, ενώ οι ιππότες του ταξίδευαν σε όλη την χώρα. Σχεδίαζε ([[1454]]) Σταυροφορία ενάντια των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]], κάτι που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
Συγκέντρωσε πολλά κοσμήματα, γλυπτά, και έργα τέχνης, η χώρα του έγινε κέντρο καλλιτεχνών, συνθετών, ζωγράφων και τραγουδιστών. Ο [[Γιαν βαν Άικ]] ταξίδεψε ([[1428]]) στην [[Πορτογαλία]] προκειμένου να ζωγραφίσει την Ισαβέλλα, κόρη του βασιλιά της Πορτογαλίας [[Ιωάννης Α΄ της Πορτογαλίας|Ιωάννη Α΄ της Πορτογαλίας]] , με την ευκαιρία των γάμων της με τον Φίλιππο. (1428) <ref>T Kren & S McKendrick (eds), Illuminating the Renaissance: The Triumph of Flemish Manuscript Painting in Europe, Getty Museum / Royal Academy of Arts, 2003, p. 68</ref> ▼▲Την περίοδο [[1444]] - [[1446]] εκτιμάται ότι ξόδεψε το 2% του εσωτερικού κρατικού φόρου προκειμένου να εφοδιαστεί με Ιταλικά ασημένια προϊόντα και χρυσά ρούχα. Τα πολυτελή προϊόντα που προμηθευόταν βρίσκονταν μονάχα στις ανώτερες τάξεις της Ευρωπαϊκής κοινωνίας. Το ενδιαφέρον του για τις τέχνες και τα γράμματα ήταν πολύ μεγάλο: εκτιμάται ότι πρόσθεσε στην ιδιωτική του συλλογή περίπου 600 χειρόγραφα.<ref>National Gallery Catalogues: The Fifteenth Century Netherlandish Paintings by Lorne Campbell, 1998.</ref>
Με την βοήθεια έμπειρων Πορτογάλων μηχανικών δημιούργησε στη [[Μπριζ]] στόλο πλοίων. Ο [[Ρογήρος βαν ντερ Βάιντεν]] ζωγράφισε δύο φορές το πορτραίτο του , που σώζεται μόνο σε αντίγραφα , φορώντας το μενταγιόν του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος.<ref>T Kren & S McKendrick (eds), Illuminating the Renaissance: The Triumph of Flemish Manuscript Painting in Europe, Getty Museum / Royal Academy of Arts, 2003, p. 68</ref> ▼
▲Συγκέντρωσε πολλά κοσμήματα, γλυπτά, και έργα τέχνης, η χώρα του έγινε κέντρο καλλιτεχνών, συνθετών, ζωγράφων και τραγουδιστών. Ο [[Γιαν βαν Άικ]] ταξίδεψε ([[1428]]) στην [[Πορτογαλία]] προκειμένου να ζωγραφίσει την Ισαβέλλα, κόρη του βασιλιά της Πορτογαλίας [[Ιωάννης Α΄ της Πορτογαλίας|Ιωάννη Α΄]], με την ευκαιρία των γάμων της με τον Φίλιππο. <ref>T Kren & S McKendrick (eds), Illuminating the Renaissance: The Triumph of Flemish Manuscript Painting in Europe, Getty Museum / Royal Academy of Arts, 2003, p. 68</ref>
▲Με την βοήθεια έμπειρων Πορτογάλων μηχανικών δημιούργησε στη [[Μπριζ]] στόλο πλοίων. Ο [[Ρογήρος βαν ντερ Βάιντεν]] ζωγράφισε δύο φορές το πορτραίτο του, που σώζεται μόνο σε αντίγραφα, φορώντας το μενταγιόν του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος.<ref>T Kren & S McKendrick (eds), Illuminating the Renaissance: The Triumph of Flemish Manuscript Painting in Europe, Getty Museum / Royal Academy of Arts, 2003, p. 68</ref>
== Παραπομπές ==
| 