Κομπότι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

·         '''2016''' Συντήρηση των βημοθύρων του παλαιού πρώτου τέμπλου (Χρηματοδότηση: Σύλλογος Φίλων Παλαιάς Εκκλησίας Αγ. Γεωργίου Κομποτίου).

 

 

Τα αποτελέσματα της συντήρησης είναι σημαντικά καθώς αποκάλυψαν, κάτω από πυκνό στρώμα αιθάλης, μέρος του εικονογραφικού προγράμματος του ναού. Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται σε διαφορετικές χρονολογικές περιόδους, με κυριότερες αυτές του 18^ου και 19^ου αιώνα. Μεταξύ των σκηνών που συντηρήθηκαν σημαντικότερη είναι μία παράσταση που απεικονίζει την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης. Πρόκειται για ένα σχετικά σπάνιο θέμα. Αριστερά εικονίζεται οχυρωμένη πόλη με εντυπωσιακά οικοδομήματα. Πάνω στις επάλξεις των τειχών υπάρχει πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων ιερωμένοι, οι οποίοι κρατούν την εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας. Ξεχωρίζει μορφή γενειοφόρου ανδρός, ο οποίος επιδεικνύει το  Άγιο Μανδύλιο. Έξω από τα τείχη της Πόλης, ιππείς με υψωμένα τα ξίφη ακολουθούνται από πολυπληθή στρατό με υψωμένα τα δόρατα. Ανάλογος στρατός εικονίζεται και στη δεξιά πλευρά της παράστασης, του οποίου ηγείται μια μορφή πάνω σε άλογο η οποία φοράει εντυπωσιακό στέμμα. Στο πρόσθιο τμήμα της παράστασης είναι ζωγραφισμένα μισοβυθισμένα πλοία που υποδηλώνουν ότι είχε προηγηθεί ναυμαχία. Η παράσταση είναι αρκετά σπάνια. Το Άγιο Μανδύλιο και η εικόνα της Παναγίας πάνω από τα τείχη παραπέμπουν στο ιστορικό γεγονός της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους που συνέβη το 626. Η μορφή του ιππέα με το στέμμα ταυτίζεται με τον αυτοκράτορα Ηράκλειο ο οποίος επιστρέφοντας από τον πόλεμο κατά των Περσών κατατρόπωσε τον συνασπισμένο στρατό των Αβάρων και Περσών. Ο ζωγράφος όμως της τοιχογραφίας του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Κομπότι απεικονίζει τις μορφές των πολεμιστών με πολεμική εξάρτυση (σαρίκια, καμπυλωτά ξίφη) που θυμίζει περισσότερο τον Οθωμανικό στρατό. Τα στοιχεία αυτά που με καλλιτεχνική αδεία ενσωμάτωσε ο ζωγράφος στην παράσταση παραπέμπουν περισσότερο στην πολιορκία – άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1453 και λιγότερο στο προαναφερόμενο ιστορικό γεγονός του 7^ου αιώνα. Από την άποψη αυτή η Υπηρεσία μας δημοσιεύει την παράσταση που χρονολογείται στο 18^ο αιώνα ως ανάμνηση της άλωσης του 1453. Η τοιχογραφία η οποία χρήζει περαιτέρω έρευνας, είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί απ΄όσο γνωρίζουμε δεν υπάρχει ανάλογη σε εκκλησίες της Ηπείρου. Το θέμα όμως δεν είναι άγνωστο καθώς συναντάται σε τοιχογραφίες ναού της Ρουμανίας, όπως στις εξωτερικές τοιχογραφίες του Μοναστηριού της Moldovita, που χρονολογείται στο πρώτο μισό του 16^ου αιώνα.