Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 4:
Οι Πεδεμόντιοι, μετά την ήττα τους από την Αυστρία στον [[Πρώτος Ιταλικό Πόλεμος της Ανεξαρτησίας|Πρώτο Ιταλικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας]], αναγνώρισαν την ανάγκη εξεύρεσης συμμάχων για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Ως αποτέλεσμα, ο πρωθυπουργός του Βασιλείου Πεδεμοντίου-Σαρδηνίας, Καμίλλο Μπένσο, κόμης του Καβούρ, επιχείρησε να συνάψει σχέσεις με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, μέσω και της συμμετοχής των Πεδεμοντίων στον [[Κριμαϊκός Πόλεμος|Κριμαϊκό Πόλεμο]]. Στη διάσκεψη ειρήνης στο [[Παρίσι]] που τερμάτισε τον Κριμαϊκό Πόλεμο, ο κόμης Καβούρ προσπάθησε να προσελκύσει τη διεθνή προσοχή στην ενοποίηση της Ιταλίας. Παρότι η Βρετανία και η Γαλλία διάκειντο ευνοϊκά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ήταν απρόθυμοι στην πράξη να κινηθούν ενάντια στα ζωτικά συμφέροντα και τις επιθυμίες της Αυστρίας, καθώς κάθε κίνηση προς την ενοποίηση της Ιταλίας θα απειλούσε αναγκαστικά την επικράτεια της τελευταίας στην περιοχή της Λομβαρδίας-Βένετου. Ιδιωτικές συζητήσεις μεταξύ του [[Ναπολέων Γ΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα Γ΄]] και του κόμη Καβούρ που ακολούθησαν μετά τη διάσκεψη στο Παρίσι καθόρισαν τον Γάλλο αυτοκράτορα ως πρώτο υποψήφιο να συνδράμει στην υπόθεση, αν και η θέση του δεν ήταν ακόμη ξεκάθαρη.
Στις 14 Ιανουαρίου 1858, ένας Ιταλός, ο Φελίτσε Ορσίνι, πραγματοποίησε ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας του Ναπολέοντα Γ΄. Η απόπειρα αυτή προκάλεσε ευρεία συμπάθεια για την προσπάθεια ενοποίησης της Ιταλίας, ενώ είχε προφανές αποτέλεσμα στον ίδιο τον Ναπολέοντα Γ΄, που πλέον ήταν αποφασισμένος να βοηθήσει το Πεδεμόντιο ενάντια στην Αυστρία, σε μια προσπάθεια να εκτονώσει τις ευρύτερες επαναστατικές ενέργειες που ζυμώνονταν και που οι κυβερνήσεις στην Ιταλία μπορεί να επέτρεπαν να συμβούν στο μέλλον. Μετά από μια μυστική συνάντηση στη γαλλική λουτρόπολη Πλομπιέρ, ο Ναπολέων Γ΄ και ο κόμης Καβούρ υπέγραψαν μια μυστική συνθήκη συμμαχίας κατά της Αυστρίας: η Γαλλία θα βοηθούσε το Πεδεμόντιο-Σαρδηνία εναντίον των Αυστριακών εάν οι δεύτεροι επιτίθονταν, και το Πεδεμόντιο-Σαρδηνία θα παραχωρούσε τη [[Νίκαια]] και τη [[Σαβοΐα]] στη Γαλλία ως αντάλλαγμα. Η μυστική αυτή συμμαχία χρησίμευε και στις δύο χώρες, καθώς βοηθούσε στο σχέδιο ενοποίησης της ιταλικής χερσονήσου υπό τον Οίκο της Σαβοΐας, αδυνατίζοντας συγχρόνως την Αυστρία, σκληρή αντίπαλο της Β΄ Γαλλικής Αυτοκρατορίας.
 
Ο κόμης Καβούρ, όντας ανήμπορος να εξασφαλίσει τη γαλλική βοήθεια αν δεν προϋφίστατο επίθεση των Αυστριακών, προκάλεσε τη [[Βιέννη]] με μια σειρά στρατιωτικών ελιγμών κοντά στα σύνορα. Τελικώς, στις 23 Απριλίου 1859, η Αυστρία επέδωσε τελεσίγραφο στους Πεδεμόντιους, απαιτώντας την ολοκληρωτική αποστράτευση του στρατού του Βασιλείου του Πεδεμοντίου-Σαρδηνίας, το οποίο δεν ικανοποιήθηκε, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει στις 29 Απριλίου 1859 ο πόλεμος, σύροντας έτσι και τη Γαλλία σε αυτόν.