Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Πολιτικές συνθήκες ==

 

 

Σύμφωνα, ωστόσο, με τον [[Σοβιετική Ένωση|σοβιετικό]] ιστορικό (ειδικευμένο σε ζητήματα διεθνών σχέσεων) Σ. Χουντιάκοφ<ref>'Η Απελευθέρωση των Βαλκανίων', β΄έκδοση "Σύγχρονη Εποχή", σελ. 13 - 14, [[Αθήνα]], [[1976]]</ref> η κυβέρνηση της [[ΕΣΣΔ]] βρέθηκε σε δύσκολη θέση, που την απειλούσε με διεθνή απομόνωση, καθώς την άνοιξη του [[1939]] ιθύνοντες κύκλοι της Αγγλίας και της Γαλλίας ματαίωσαν τις διεξαγόμενες στη Μόσχα άγγλο-γάλλο-σοβιετικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή συμφώνου αλληλοβοηθείας κατά της φασιστικής επίθεσης. Είχαν προηγηθεί, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο ιστορικό, εκκλήσεις των σοβιετικών για συνασπισμό εναντίον της γερμανικής επεκτατικότητας, που όμως δεν εισακούσθηκαν από τις δυτικές δημοκρατίες, από το [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1938]]. Κάτω από αυτές τις περιστάσεις, η ΕΣΣΔ δέχθηκε τη γερμανική πρόταση για βελτίωση των γερμανο-σοβιετικών οικονομικών σχέσεων και για υπογραφή συμφώνου μη επίθεσης μεταξύ των δυο χωρών και προχώρησε στην αποδοχή της. Η Σοβιετική Ένωση κέρδισε έτσι τον απαραίτητο χρόνο για να προετοιμασθεί σε περίπτωση που θα δεχόταν τελικά την γερμανική εισβολή, ενώ παράλληλα απέφυγε [[Ιαπωνία|ιαπωνική]] επίθεση την οποία επεδίωκε η αυτοκρατορική κυβέρνηση του Χιροχίτο, αλλά που μετά την υπογραφή του συμφώνου η τελευταία υποχρεώθηκε να ματαιώσει.